Δήμητρα said:

Η Δήμητρα Σ. αναγνώστρια των blog, αλλά όχι blogger (σπάνιο είδος) έστειλε σε μένα και σε άλλους blogger το παρακάτω email με γενικότερους προβληματισμούς το οποίο νομίζω ότι πρέπει να δημοσιευτεί ( φυσικά με την άδειά της).

Καλησπέρα σε όλους!

Με λένε Δήμητρα aka Mauve_All, aka true_sucker και δεν έχω δικό μου μπλογκ αλλά διαβάζω αρκετά ελληνικά ιστολόγια και σε μερικά έχω κάνει και κάποια σχόλια. Αποφάσισα να στείλω αυτήν την επιστολή σε όσους Έλληνες μπλόγκερ διαβάζω με αφορμή αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο δίκτυο. Δημοσιεύεστε ελεύθερα, απαντήστε προσωπικά αν προτιμάτε ή αγνοήστε με. Δεν πάω να ξεκινήσω «πόλεμο με τους μπλόγκερ» όπως είπε κάποιος από τη λίστα των παραληπτών αυτής της επιστολής, θα έχανα έναν τέτοιο πόλεμο ούτως ή άλλως )) Προβληματίζομαι πολύ όμως με όσο διαβάζω…

Τις τελευταίες μέρες διαβάζω στο δίκτυο, και ειδικά στα μπλογκ, ορυμαγδούς κατά της φίμωσης του ίντερνετ και του blog.me και της σύλληψης Τσιπρόπουλου και όλα αυτά. Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι η προσωπική μου θέση σχετικά με αυτό είναι ότι ο κύριος Τσιπρόπουλος λειτούργησε ως εύκολος στόχος για τον μηνυτή. Ο μηνυτής δε μπορούσε να βρει τον μπλόγκερ, έτσι βρήκε τη μηχανή συλλογής πληροφοριών. Παρατραβηγμένο; Ίσως. Αλλά κι αυτήν την ιστορία περί «ελευθερίας του λόγου» δεν την καταλαβαίνω. Για ποια ελευθερία ακριβώς μιλάτε όσοι από εσάς έχετε δεχτεί να περάσετε από την αξιολόγηση των μηχανών συλλογής στοιχείων; Αν εγώ φτιάξω ένα μπλογκ στο οποίο θα πουλάω ναρκωτικά ή θα διακινώ παιδικό πορνογραφικό υλικό, θα δεχτούν οι μηχανές συλλογής πληροφοριών να με φιλοξενήσουν; Όχι βέβαια γιατί τα ποστ μου θα αποτελούν ή θα οδηγούν σε εγκλήματα. Δεκτόν. Αν όμως φτιάξω ένα μπλογκ στο οποίο θα σατιρίζω τον κύριο Τσιπρόπουλο, θα δεχτεί να με ανεβάσει; Αν ναι, κλείνει το θέμα εδώ. Αν όχι, σκεφτείτε το, γιατί το θέμα μόλις ανοίγει. Με άλλα λόγια, οι μηχανές συλλογής στοιχείων δεν είναι ακριβώς τυχαίες. Λειτουργούν μα κάποια χαλαρά μεν, υπαρκτά δε κριτήρια σχετικά με το ποιοι μπλόγκερς φιλοξενούνται και ποιοι όχι άρα η ελευθερία είναι μάλλον κάτι σχετικό. Κατά τα άλλα, είναι σαφές ότι υπεύθυνοι για τα γραφόμενα στα μπλογκ είναι μόνο οι συντάκτες τους κι αν κάποιος θέλει να κάνει μήνυση, ας το αναθέσει σ’ έναν δικηγόρο να βρει τον ανώνυμο μπλόγκερ.

Οι μηνύσεις βέβαια, όπως και οι απολύσεις δεν είναι η λύση. Για την υπόθεση του Lifo τώρα, δε θα έσπευδα να υπερασπιστώ τον απολυθέντα δημοσιογράφο. Μόνο και μόνο γιατί δεν ξέρω τι έχει συμβεί. Το ζήτημα δεν είναι μόνο το editorial της Lifo αλλά και η αντίδραση του Βήματος σε αυτό. Είδα πολλά πυρά προς τη μία πλευρά (και δικαίως κατά την άποψή μου) αλλά καμία αντίδραση προς την άλλη. Ποιος τα έχωσε στο Βήμα που απολύει έτσι αβασάνιστα έναν δημοσιογράφο; Τις απόψεις μου για το Lifo και το free press γενικά τις έχω εκφράσει στο μπλογκ Λαπούτα και δε θα τις αναπαράγω εδώ. Αλλά ο Jago έχει δίκιο να αναφέρει ότι οι δημοσιογράφοι και οι εκδότες έχουνε χοντρύνει το παιχνίδι και δε μπορούμε πια να το βλέπουμε απλά και ρομαντικά.

Το παιχνίδι λοιπόν, κατά την άποψή μου, παίζεται αλλού. Αντί να σκοτώνεστε οι bloggers για τον Τσιπρόπουλο και τον Τσαγκαρουσιάνο και τα όρια της σάτιρας και της συκοφαντικής δυσφήμισης, καλό θα είναι να συζητήσετε ανοιχτά και μάλιστα προς τα έξω το θέμα της ελευθερίας στο δίκτυο. Πριν από μερικές μέρες έγινε το Παγκόσμιο Φόρουμ για την… Διακυβέρνηση του Διαδικτύου. Την ποια; Τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου, μάλιστα. Τι παίχτηκε εκεί; Ποιοι συμμετείχαν; Τι συζήτησαν; Τι αποφάσεις πήραν; Τι γράφτηκε σχετικά στα ελληνικά μπλογκ; Σχεδόν τίποτα. Βρήκα ένα ποστ στο Vita Moderna του Thas κι όλα τα σχόλια που κρεμάστηκαν από κάτω ήταν άσχετα. Είδα ένα απόσπασμα από τις δηλώσεις Ρουσόπουλου στον Old Boy. Και πάλι το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε αποκλειστικά γύρω από το τι ειπώθηκε για τους blogger. Στον E-lawyer διάβασα κυρίως για τον κώδικα δεοντολογίας του blogging. Ο Πιτσιρίκος θέτει δύο ερωτήματα στο Ρουσόπουλο πάλι για τα μπλογκς και κατά τα άλλα αναφέρεται στον Αλέξη Σταμάτη ως «σημαντικό συγγραφέα και μπλόγκερ» (Εντάξει, είπαμε, ο άνθρωπος έχει χιούμορ).

Τα μπλογκς είναι μόνο ένα κομμάτι του ίντερνετ και νομίζω ότι όλοι πρέπει να δώσουμε σημασία στο δάσος κι όχι στο δέντρο. Μπήκε κανένας στον κόπο να ενδιαφερθεί για το ποιοι συμμετείχαν σ’ αυτό το φόρουμ που αφορά όλους μας ως χρήστες του διαδικτύου; Πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο www.intgovforum.org μαζί με τα βιογραφικά των συμμετεχόντων. Περιληπτικά να σας πω ότι συμμετείχαν υπουργοί τηλεπικοινωνιών και ανάπτυξης δικτύων από όλον τον κόσμο, μεγαλοδιευθυντές και στελέχη εταιριών τηλεπικοινωνίας, επίτροποι της ΕΕ, στελέχη εταιριών παραγωγής λογισμικού και προϊόντων δικτύωσης όπως η Microsoft και η CISCO, αναλυτές του Economist, μερικοί βουλευτές (εγχώριοι αλλά και ευρωβουλευτές) κλπ κλπ κλπ. Α, ναι, και η Διεθνής Αμνηστία. Πού ήταν οι bloggers; Και ειδικά οι Έλληνες bloggers, δεδομένου ότι αυτό το φόρουμ έλαβε χώρα στην Ελλάδα; Όλες οι εργασίες του φόρουμ μεταδίδονταν ζωντανά μέσω ίντερνετ. Μπήκε κανένας στα online chatroom να διεκδικήσει την ελευθερία του και τα δικαιώματά του όταν συζητούνταν το θέμα του … ανοιχτού χαρακτήρα (openness) και της ασφάλειας (security) του διαδικτύου; Όπως έγραψα και στο σχόλιό μου στο μπλογκ του Jago, δεν περίμενα να καλέσει κανένας τους μπλόγκερς. Αλλά εσείς οι ίδιοι τι κάνατε για να διεκδικήσετε την ελεύθερη συμμετοχή σας σε αυτό που σας ανήκει;

Όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να συμμετέχει, τουλάχιστον απ’ όσο ξέρω, αλλά δεν είδα πουθενά κι ένα μήνυμα, ένα ποστ για τις δηλώσεις του υπουργού μας περί «δεχόμαστε πως πρέπει να υπάρχει ελευθερία έκφρασης στο Διαδίκτυο, αλλά, από την άλλη, θα πρέπει να υπάρχουν αρχές και κανόνες που θα εξασφαλίζουν την ασφάλεια και τη διαχείριση του Internet προς όφελος της δημοκρατίας». Δεν είδα τίποτα για το ότι «Οι υπάρχουσες ομάδες εργασίας πρέπει να συντονιστούν σε διεθνές επίπεδο ώστε σε τακτική βάση να ανακοινώνονται ή και να θεσμοθετούνται νέες πρακτικές και να αναθεωρούνται οι υπάρχουσες. Αυτό άλλωστε υπαγορεύεται και από τη δυναμική φύση του Διαδικτύου». Δεν είδα τίποτα για τις δηλώσεις του ΓΓ του ΟΗΕ για τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου ότι «αν και το IGF δεν έχει νομοθετική εξουσία, μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία συμμαχιών, οι οποίες θα επηρεάσουν τους αρμόδιους που λαμβάνουν τις αποφάσεις». Το μόνο που είδα ήταν το εξής σχόλιο μίας γραμμής στο Indymedia.gr «Όταν οι κυρίαρχοι θέλουν να ελέγχουν τα πάντα…».

Καθόμαστε τώρα όλοι κι ασχολούμαστε με τα κρούσματα και όχι με την ουσία και κυρίως όχι με τις πολιτικές που χαράσσονται κάτω από τη μύτη μας. Όταν όμως σε ένα ή δύο χρόνια θα έρθει ο φορέας που σας φιλοξενεί και θα απαιτήσει να αναρτηθούν διαφημίσεις για να μπορέσετε να λειτουργήσετε τα μπλογκ σας ή θα έρθει ο Χ πάροχος ίντερνετ και θα ζητήσει να ελέγχει τα συνημμένα στα e-mail με σκοπό την προστασία της δημοκρατίας, τότε θα είναι αργά να συζητήσουμε οτιδήποτε.

Κλείνοντας να πω ότι ένα πολύ θετικό και σημαντικό που βρήκα στο ελληνικό ίντερνετ σχετικά με τα παραπάνω ήταν η πρόταση για το πρώτο forum Ελλήνων blogger και podcasters στο www.nylon.gr . Με βάση όσα είπα το θεωρώ επιβεβλημένο—αν και δε θα μπορώ να συμμετέχω προσωπικά γιατί δεν είμαι blogger, όπως είπα και στην αρχή. Αλλά αφού τα μπλογκς υπάρχουν και διεκδικούν τη δική τους φωνή, πρέπει και οι bloggers να μπούνε στο ρινγκ. Διαφορετικά, θα μείνουμε με ένα απολύτως χειραγωγούμενο ίντερνετ μια ωραία πρωία και θα ψάχνουμε όλοι τα σώβρακά μας.

All the respect

—————————
Δήμητρα απλά να επισημάνω ότι το να γίνεις blogger είναι μια διαδικασία μερικών κλικ που δεν ξεπερνούν τα 2 λεπτά. Οπότε το «προσωπικά δεν είμαι blogger» δεν μπαίνει ως θέμα.