Ανθο-BLOG-ία ΙΙ

Οι blogger στα blog τους για το blogging, μέρος 2. Και έπεται συνέχεια.

• Εμείς που λέμε ιστορίες ή ψιθυρίζουμε ποίηση, είμαστε παραδοσιακά καταδικασμένοι σε μια τέχνη μοναχική. Το γραφείο και το συρτάρι (ή πλέον ο σκληρός δίσκος) ήταν πάντα καλό περιεχόμενο για τη μεταφορά του ελεφάντινου πύργου. Εκεί μέσα έγραφες, έσβηνες, διόρθωνες και έβγαινες καμιά φορά και στο παράθυρο, ρίχνοντας έξω τα γραπτά σου σαν άλλη Ραπούνζελ («Θα έρθει άραγε κανένας εκδότης με λαμπερή πανοπλία να με σώσει;»)
  Δεν ξέρω τι έχω καταφέρει ως τώρα με τη γραφή μου εδώ, ξέρω όμως ότι βγήκα από τον ελεφάντινο πύργο και δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Ακόμα και αν σταματήσω αυτό το μπλογκ αύριο, θα ξέρω πια ότι είναι κάτι που μπορώ να κάνω. Ότι επιλέγω να μην επικοινωνήσω τη γραφή μου και όχι ότι δεν μπορώ.
  Αυτή τη μικρή αυτογνωσία κέρδισα μέσα σε αυτόν τον ένα μήνα. Α, και ότι έκοψα τα μαλλιά μου. Όπως βλέπετε τα κείμενά μου είναι μικρά, δεν περιμένουν κανένα εκδότη να τα σώσει.
  Ο Άμμος στο http://erimosiparalia.blogspot.com κλείνοντας ένα μήνα blogging

• Δύο χρόνια blogging
  Άκου να δεις τώρα. Δύο χρόνια digital-era. 485 posts. Ξέρω πόσα σχόλια αλλά δε λέω. Πολλά βρισίδια. Τραγουδάκια. Ήχοι. Φωτογραφίες. Γνωριμίες. Φίλοι. Γνωστοί. Τρία τέσσερα templates. Πολλά ταξίδια. Ξενιτιά. “Διακοπές” στην Ελλάδα (γιατί στην Ελλάδα δεν κάνεις ποτέ διακοπές. Βλέπεις οικογένεια και φίλους). Πολύ διάβασμα. Πολλές κρίσεις. Μία blogοσυνάντηση στο Λονδίνο. Συμπέρασμα. Το διασκεδάζω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.
  Η Σοφία από τα Λονδίνα μέσα από το http://www.digital-era.org/blog

• Σήμερα κλείνω τα σαράντα.
  Νομίζω ότι αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος να αρχίσω ψυχοθεραπεία.
  Επειδή όμως μου πέφτει λίγο βαριά στο πορτοφόλι, προτίμησα να ξεκινήσω ένα blog. Άντε, με το καλό!
  Η kourouna την ιστορική μέρα που άρχισε να μπλογκάρει στο http://kourouna.blogspot.com

• Το blog μου απέκτησε αντίζηλο: την Αλίκη
  – έμαθα πως έχεις μπλόγκ. Μου λέει…
  – ναι έχω
  – να το δω;
  – όχι!
  – γιατί;
  – είναι προσωπικό
  – δεν μ’ εμπιστεύεσαι;
  – όχι ακριβώς… αλλά…
  – στον Σάκη το είπες!
  – λάθος μου…
  – κάτι μου κρύβεις!!!
  κι άρχισε μια μουρμούρα… κάτι μούτρα… πω πω θεέ μου!!!
  Α ρε κακό που με βρήκε… 2 βδομάδες έχω το μπλόγκ και με εβαλε κιόλας σε μπελάδες!
  Δίλημμα: να της το δείξω ή όχι;
  Μάλλον έχει βαλθεί να το βρει μόνη της, ψύλλους στ’ άχυρα θα ψαχνει…. είναι όμως πολύ επίμονη…
  Μάλλον πρέπει να προσέχω τι γράφω…
  Αλλά αν είναι να προσέχω τι γράφω, τότε γιατί να έχω μπλόγκ
  Σωστά;
  Ο Φώτης και τα βάσανα του blogging στο http://fotaras.blogspot.com

• Γιατί συνεχίζω να γράφω εδώ;
  Συνήθως μ’ αρέσει να είμαι στο «Posting – create» του blogger και να γράφω χωρίς πρόγραμμα, όπως το λέει κι ο υπότιτλος του blog «Εδώ οι σκόρπιες σκέψεις γίνονται σκόρπιες λέξεις». Δεν «χτενίζω» τα κείμενά μου, τ’ αφήνω όπως τα μαλλιά μου, ακατάστατα. Μ’ αρέσουν ακατέργαστα κι αυθόρμητα. Κι απρόβλεπτα. Για να συνεχίσω να γράφω εδώ, αυτό θέλω. Ακόμα και να σβήνω και να επαναφέρω κείμενα.
  Η Μαρία στο Raffinata’s Place, που όπως καταλάβατε δεν είναι κομμωτήριο κειμένων, αλλά το blog της.

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι είναι η σημερινή mp3 προτροπή του Δ. Τσακνή.
Κι αν δεν έχεις blog, φτιάξε καρδιά μου το δικό σου, για να μας πεις το δικό σου «παραμύθι».