Ε, σώπα! Μύθος…
Ἔριφος ἐπὶ τινος δώματος ἑστώς, ἐπειδὴ λύκον παριόντα εἶδεν, ἐλοιδόρει καὶ ἔσκωπτεν αὐτόν.
Ὁ δὲ λύκος ἔφη· Ὦ οὗτος, οὐ σύ με λοιδορεῖς, ἀλλ᾿ ὁ (ιστο)τόπος.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλάκις καὶ ὁ (ιστο)τόπος καὶ ὁ καιρὸς δίδωσι τὸ θράσος κατὰ τῶν ἀμεινόνων.
Να και μια ελεύθερη απόδοση στα μπλογκοσλοβακικά, για όσους δεν μπορούν να διαβάσουν τα πολυτονικά:
Μια κατσίκα που στεκόταν ψηλά σ΄ένα δώμα, κορόιδευε ένα λύκο που περνούσε από τον δρόμο κάτω. Κοντοστέκεται λοιπόν ο λύκος και της λέει: «τι να σου πω κακομοίρα μου. Δεν με κοροϊδεύεις εσύ αλλά ο
ιστοτόπος.
Ο μύθος δηλοί, ότι οιστοτόπος αλλά και ο κατάλληλος χρόνος μπορούν να οπλίσουν κάποιον με απύθμενο θράσος.
*Aκούμε με ενδελέχεια το αγαπημένο τραγούδι του Αισώπου, τις «χάρτινες σαΐτες». (Δεξί κλικ πάνω στο link και «αποθήκευση δεσμού ως» αν θέλετε οι «Ενδελέχεια» να άδουν το άσμα διά τα ώτα σας και μόνον.)
Φακελάκι
What smilies can I use?
Allu Fun Marx: Αριστερά ...στη Blogoslovakia 
Δεν μπορώ να το διαβάσω. Είναι πολυτονικό προφανώς το κείμενο και βγάζει κουτάκια με αποτέλεσμα να μην βγαίνει νόημα. Είναι και στα αρχαία. Αστα να πάνε.
Mια ελεύθερη μετάφραση για την Δέσποινα:
Μια κατσίκα που στεκόταν ψηλά σ΄ένα δώμα, κορόιδευε ένα λύκο που περνούσε από τον δρόμο κάτω. Κοντοστέκεται λοιπόν ο λύκος και της λέει: «τι να σου πω κακομοίρα μου. Δεν με κοροιδεύεις εσύ αλλά ο
ιστοτόπος.Ο μύθος δηλοί, ότι ο
ιστοτόπος αλλά και ο χρόνος μπορούν να οπλίσουν κάποιον με απύθμενο θράσος.Ναι μεν, αλλά, εάν δεν το έχεις, ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος μπορούν να σε οπλίσουν.
Ευχαριστώ πολύ για τη μετάφραση.
Δέσποινα:
Το θράσος συνήθως έχει κι ένα δεύτερο συνθετικό στους περισσότερους, την δειλία. Είναι δηλαδή θρασυδειλία. Όταν το θρασύδειλο κατσίκι βρει τον κατάλληλο καιρό ή βρεθεί στο κατάλληλο δώμα (θέση, πόστο κλπ) ξεπερνάει την δειλία του και εκδηλώνει το θράσος του.
Δεν ήταν τυχαίος ο Αίσωπος. Το είχε φιλοσοφήσει το θέμα από αρχαιοτάτων χρόνων λέμε…
🙂
[Το αναφέρω, όχι για να σε διορθώσω, αλλά γιατί τουμπάρει ωραία το νόημα του μύθου, όπως βγαίνει από τη μετάφρασή σου.]
δίδωσι το θράσος κάτα των αμεινόνων: δίνουν θάρρος (στους αδύναμους) ενάντια στους ισχυρότερους.
Ο καλός ο Αίσωπος που έχει πάντα ένα ωραίο μύθο για όλες τις περιστάσεις.
Κάποιες μικρές παρατηρήσεις: ο καιρός θα μπορούσε να αποδοθεί ως ‘συγκυρία, χρονική περίσταση’.
Το ‘Ω ούτος’ θα μπορούσε να είναι Ε!, ψιτ!, εσύ!, Καλέ!.
Το πολλάκις (=πολλές φορές) και το κατά των αμεινόνων (=εναντίον των καλύτερων, ισχυρότερων.)
Σε μία ελεύθερη μετάφραση, βέβαια, ο μεταφραστής μπορεί να μεταπλάσει το κείμενο όπως επιθυμεί.
Πάντως διδαικτικότατος ο μύθος για μπλογκεράδες και όχι μόνο.
Ω ναι, Ασμοδαίε, διδακτικότατος. Όχι μόνο για τους «εχθρούς» μας, αλλά και για εμάς του ίδιους.
ΛΥΚΟΣΠΡΟΒΑΤΟΥΠΟΔΑΝ ΑΙΓΟΣΕΤΡΩΓΕΝ.
Τι έτρωγε ο λύκος; με ρωτούσε ο παππούς μου (ελάχιστα γράμματα ήξερε – αυτό ποιός ξέρει που το είχε ψαρέψει και του άρεσε!)
*
Αλλουφάνιε, πλήθος φιλολόγων κυκλοφορούν επ’ εσχάτων στη μπλογκόσφαιρα… πρέπει να είμεθα (έξτρα) προσεκτικοί εμείς οι αυτοδίδακτοι…
Αυτό είναι αυτονόητο, JustAnotherGoneOff. Αυτό εννούσα και εγώ όταν έκανα λόγο για ‘μπλογκεράδες και όχι μόνο.’
Αναμένω από τον Πάνο να πάρει πίσω την προσβολή, η οποία νομίζω ‘ακουμπά’ και εμένα.
Και… ιδού! Μας e-μάτιαξε ο Πάνος και ήδη αρχίσαμε να γράφουμε χρησιμοποιώντας ασύντακτα σχήματα και να παραλείποντας παύλες! 🙂
Και να γράφουμε ‘να’ εκεί που δεν χρειάζεται! Μήπως είσθε σαββατογεννημένος;
Αγαπιτέ Ασμοδαίε, ας δώσουμε πρώτη η φιλολογούντες το καλώ παράδοιγμα: ποίγαινε και κάτσαι στο ένα πόδι στει γωνία της μπλογγόσφερας. Τι λάθοι ήταν αφτά;
Ασμοδαίε,
σε ακουμπά ή νομίζεις πως σε ακουμπά; Για πάρε μιαν απόφαση – έχει μεγάλη σημασία! 🙂
(πράγματι, είμαι σαββατογεννημένος!)
Το φαντάστηκα! Τέτοια e-δύναμη ούτε ο παπάς του Κωνσταντινίδη!
Εξαρτάται από το πως εννοείται ο όρος ‘φιλόλογος’. Εάν αναφέρεστε στο συνάφι των αποφοίτων των απανταχού φιλολογικών τμημάτων, με περηφάνεια δηλώνω ότι δεν ανήκω σε αυτήν την ομάδα και η προσβολή πρέπει να αποσυρθεί πάραυτα. Εάν αναφέρεστε σε φιλολόγους με την πρωταρχική σημασία του όρου, όπως αυτή διαφαίνεται από την ανάλυση των συνθετικών μερών του, τότε, κατά τη γνώμη μου, είμαι φιλό-λογος, όπως άλλωστε και πάρα πολλοί συσσχολιαστές και μπλογκεράδες (υμών και του μπλογκοδεσπότη συμπεριλαμβανομένων, βεβαίως).
Το ερώτημα σας -έτσι όπως τίθεται- θίγει ένα από τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά προβλήματα: σχετικισμός vs αλήθεια (;). Έχει πολύ μεγάλη σημασία και έχω να απαντήσω το εξής: νομίζω ότι με ακουμπά.
Άμμος: 😀 😀
*Προς φιλολόγους-σχολιαστές Άμμος και
Ασμοδαίο : ελεύθερη απόδοση έκανα για να αναδείξω το δικό μου μπλογκολογικό ζητούμενο και όχι κατά λέξη μετάφραση. Αυτό είναι προφανές.
*Προς φιλόλογο διορθωτή- Άμμος: αν εξισώνεις το νόημα των λέξεων θάρρος και θράσος, τότε δίνεις θάρρος στους θρασείς.
*Προς JAGO: Πραγματικά είναι διδακτικότατος ο παπούς ο Αίσωπος. Και ο παρών μύθος ταιριάζει γάντι στην γνωστή περίπτωση του γνωστού άναρθρου ιστολόγου
*Προς Πάνο: Ο Άμμος έχει πάρει την άδεια να διορθώνει τα λάθη. Παλιότερα είχε διορθώσει ένα «εφραίνει» που έβγαζε μάτια. Γενικά δεν με στενοχωρεί όταν διορθώνουν τα λάθη μου, ιδίως όταν ο διορθωτής έχει το τακτ του Άμμου ή του Ασμοδαίου. Δεν το κάνουν για να προσβάλουν τον άλλον, ούτε να επιδειχθούν οι ίδιοι, κι αυτό είναι το καλό.
Στο θέμα όμως της απόδοσης του Μύθου στα μπλογκοσλοβακικά να μου επιτρέψετε να θεωρώ τον εαυτό μου αυθεντία.
*Πρως Άμμως φτιχιούχον φηλλολογήας εντάφθα : Σας έφοιγε μύα οκσήα…
🙂
Και του Άμμου, φυσικά.
Την αποσύρω! Άμα σε ακουμπάει… 🙂
εγώ διαφωνώ με τη χρήση της λέξης «ενδελέχεια»
Διαβάζουμε Αίσωπο με ενδελέχεια; τι θέλει να πεί;
Ενδελέχεια είναι το όνομα του συγκροτήματος που έγραψε το μουσικό κομμάτι που συνοδεύει το πόστ.
Το νόημα είναι σαφές πιστεύω, από το πρωτότυπο ή τη μετάφραση, όπως βολεύει καλύτερα τον καθένα…
Ευχαριστώ για το τραγούδι 🙂
Καθως, εν τελει, σιγοστριφογυρνα ο κατσικωμένος οβελιας και τα τζατζικια ετοιμαζονται να τονε συνοδευσουν αντιλαμβανωμεθα την ακριβειαν του μυθου τουτου!
Τον πρωκτόν ηχείν υπό βίας του πνεύματος.
Σάλπιγξ ο πρωκτός εστιν αρα των εμbloggίδων.
ΝΕΦΕΛΕΣ 164-165
Nικολάκη :Νομίζω πως η μετάφραση στα μπλογκοσλοβακικά, αποδίδει καλύτερα το νόημα που θέλω να περάσω εγώ.
Παρακαλώ (για το τραγούδι)
🙂
Goas: το κατσίκι όφειλε να είναι περισσότερο υποψιασμένο. Το δώμα στο οποίο το έκλεισαν οι άνθρωποι, το προστάτευε μεν από τον λύκο, το οδηγούσε όμως μετά βεβαιότητας στη σούβλα.
Goufa : ώ! Ζεύ βασιλεύ…
Να και ο παππούς Αριστοφάνης!
😉
Καλημέρα Αλλου Φαν Μαρξ!
Εγώ από φιλολογία, κάτι σκαμπάζω(το κάνω να ακούσει ο Πάνος) αλλά, τούτο το δικό σου πόνημα, ξεπερνά τις δικές μου δυνατότητες.
Κι όμως, να που μια φορά, ο λύκος βλέπει μια κατσίκα και, δεν μπορεί να τη κάνει κολατσιό ε;
Αααα, μερσί
Καλημέρα N.ago…
Μπορεί η κατσίκα να γλύτωσε από τον λύκο, θα καταλήξει όμως στα δόντια των ανθρώπων.
Πάσχα έρχεται… Οι σούβλες μπήκαν σε αναμονή.
🙂
Σωστά .
Και είναι και νωρίς φέτος. Ε ε έρχεται!
Και ένα σχετικό με την τροπή που πήρε η συζήτηση ποίημα:
Πάσχα στο φούρνο-της Κικής Δημουλά
Βέλαζε το κατσίκι επίμονα βραχνά
Ανοιξα το φούρνο με θυμό τι φωνάζεις είπα
σε ακούνε οι καλεσμένοι
Ο φούρνος σου δεν καίει, βέλαξε
κάνε κάτι αλλιώς θα μείνει νηστική
χρονιάρα μέρα η ωμότητά σας.
Έβαλα μέσα το χέρι μου. Πράγματι
Παγωμένο το μέτωπο τα πόδια ο σβέρκος
το χορτάρι η βοσκή τα κατσάβραχα
η σφαγή.