Το δίλημμα του ρουφιάνου.
22/03/2007
Ρε παιδιά ξέρει κανένας πώς πήγε σήμερα η ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο;
Πού με συμφέρει να ρουφιανέψω; Στο ελληνικό κράτος ( Υπ. Δημόσιας Τάξης και Υπ.Οικονομίας) για 800.000 ευρώ ή στην αμερικάνικη πρεσβεία για 1.000.000 δολάρια;
Με την διπλή επικήρυξη, μπερδευτήκαμε και μεις οι απλοί ρουφιάνοι…
Με (διπλή) τιμή
Αρτέμης
16 Σχόλια
leave one →
Φακελάκι
What smilies can I use?
νομίζω οι συστατικές επιστολές από την Πρεσβεία θα βοηθήσουν περισσότερο την μετέπειτα καριέρα σας, αγαπητοί Αρτέμηδες (διπλοί δεν είστε?)..που καταντήσαμε..θαυμάζω πάντως την ετοιμότητα του blog σου..παντός καιρού..καλημέρα 😉
υ.γ. $ =1,3293 (παρεπιπτόντως)
Αρτέμη,
παίξτο χι.
Το γιέν δε μας κανει ;
Στερλίνα , φραγκο , εγγλεζικη λίρα κατίτις αλλο βρε παιδι μου..
Είναι πολλά τα λεφτά Αρτέμη. Ως ρουφιανός που σέβεται τον εαυτό του, οφείλεις να βρεις τρόπο να τα πάρεις και από τους δυο.
Εσείς κοροϊδεύετε διότι δεν μπορείτε να νιώσετε ο μεγάλο δίλημμα του Αρτέμη…
Σάμπως νιώσατε το δίλημμα του Ιούδα που είναι και επίκαιρο;
Ή του Εφιάλτη, που είναι κι αυτό στην επικαιρότητα;
Αχ τι τραβάμε κι εμείς οι ρουφιάνοι και δεν το μαρτυράμε…
Αχ!
Καλησπέρα.
Παίρνω το θάρρος να επέμβω , διότι ο κύριος που ετοιμάζεστε να καταδώσετε είναι ο Bill μου!!!!!!!!!!!!!
Οχι, σας παρακαλώ…
(ρωτήστε και τον κύριο ΜακΜάνο – θα εγγυηθεί για την αθωότητά του)
Εννοείς τον σκυλάκο στο πόστερ;
μάλιστα , αυτόν!
οι άλλοι ξέρετε , ίσως και να δημιουργούν ρουφιάνους.
πάλι δεν είμαι σαφής …
οι άλλοι = αυτοί που επικηρύσσουν.
τα κατάφερα!
Και πώς βρέθηκε κουστουμαρισμένος ο σκύλος σου να περιφέρεται στο ιντερνετ;
Υποπτο… Πολύ υποπτο!
Για πές μου, που βρισκόταν τα ξημερώματα της 13ης Ιουλίου του 2006;
🙂
(Μα και φυσικά αυτοί που επικηρύσσουν, δημιουργούν ρουφιάνους… Ποιος άλλος;)
που να σας τα λέω…
έχει ήδη φάκελλο – κυριολεκτώ – στο Α.Τ. του Βύρωνα !!! τι σας λέει αυτό; όπου και τον βρήκα επισκεπτόμενη μια φίλη.αυτό πάλι;
Είχε δαγκώσει έναν φιλόζωο που του έσπασε μετά την σπονδυλική στήλη- και του έκαναν ευθανασία αν δεν τον έπαιρνε κάποιος.
Πήρα τον Μπιλλ αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρώ τον «κύριο» που τον χτύπησε.
και σιωπώ – ως μάνα για την ημερομηνία εκείνη.
εδώ ήταν το παιδί, κοιμόταν 🙂
Mπράβο Allmylife!
Eλπίζω να είναι καλά ο σκύλος τώρα…
(Και γράψε την ιστορία αυτή στο blog σου, να την διαβάσουμε λεπτομερώς…)
α, ναι θα γράψω – τώρα που ξεκίνησα τα θυμωμένα ποστς – θα γράψω.
(Μα και φυσικά αυτοί που επικηρύσσουν, δημιουργούν ρουφιάνους… Ποιος άλλος;)
Ο επαγγελματικός προσανατολισμός ίσως?