Υπάρχει σήμερα ελληνικό πολιτικό τραγούδι;

Σε ένα από τα σχόλια του προηγούμενου post ο συμπλόγκερ «The Last Real Anonymous» αναρωτιέται:

Άκουσα πολιτικά τραγούδια ;
Αλήθεια σήμερα ποιος καλλιτέχνης τραγουδάει πολιτικά τραγούδια;
Νομίζω πως τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα, γιατί σήμερα ακόμα και την επανάσταση θέλει να την κάνει “το σύστημα”

Ο συμπλόγκερ Helix στον επίλογο του post του «Είσαι μικρός και δεν χωράς» γράφει:

«Είσαι μικρός και δεν χωράς» τραγούδαγε κάποτε ο μακαρίτης ο Μπιθικώτσης, και υπήρχε πολύς κόσμος που τον άκουγε και δάκρυζε, γιατί καταλάβαινε ακριβώς τι σημαίνουν αυτά τα λόγια. Κόσμος που είχε ζήσει κατοχή και εμφύλιο, που γνώριζε πολύ καλά τι πάει να πει πείνα και ξύλο, ξεριζωμός και φιλότιμο. Εσείς καλά μου παιδιά, μπορείτε άραγε να καταλάβετε και να προλάβετε να αντιδράσετε όσο είναι ακόμα καιρός; Έχετε βρει τα δικά σας «τραγούδια της φωτιάς» που θα αντηχήσουν ξανά στους δρόμους; Ή μήπως περιμένετε να πληρώσετε πρώτα με πιστωτική για να τα κατεβάσετε στο κινητό σας;

Το πολιτικό -κοινωνικό τραγούδι, όπως το γνωρίσαμε από τον Μίκη Θεοδωράκη και τους επιγόνους του, ήταν «ώριμο τέκνο» της εποχής κατά την οποία αναπτύχθηκε, και τις ανάγκες εκείνης της εποχής υπηρέτησε.
Στα χρόνια που ακολούθησαν , όλοι στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, κυνηγούσαν το «greek dream» της κοινωνικής ανόδου και ευημερίας, και ο καθένας χρειαζόταν πια ένα διαφορετικό μουσικό soundrack για την καθημερινότητά του. Στίχοι όπως «πάρ΄’ το στεφάνι μας, πάρ’ το γεράνι μας, στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή» ή «Σωτήρη Πέτρουλα, σε πήρε ο Λαμπράκης, σε πήρε η Λευτεριά», ηχούσαν πλέον παράταιρα στα αυτιά του νεοέλληνα και οι νέες μουσικές επιλογές του περιελάμβαναν τα πάντα, (καψουροτράγουδα, ποπ, ροκ, έντεχνα), εκτός από το πολιτικό τραγούδι.
Προσωπικά πιστεύω ότι πολλά από τα πολιτικά τραγούδια της περιόδου ’60-’80 εξακολουθούν να έχουν λόγο… ακρόασης. Οι εποχές μπορεί να άλλαξαν, οι ιδέες όμως και τα νοήματα των τραγουδιών αυτών παραμένουν επίκαιρα.
Όμως σήμερα, υπάρχει ανάγκη για νέο πολιτικό τραγούδι στην Ελλάδα; Υπάρχει…
Γράφονται πολιτικά τραγούδια; Γράφονται.
Αλλά διαφορετικά… Και σε περιεχόμενα και σε ήχο. Έτσι, όπως οι καιροί το απαιτούν και πάλι.
Ένα απ΄αυτά είναι και το «Πάμε (Γκουαντάναμο)», το τραγούδι των Active Member που μπορείτε να ακούσετε στο post αυτό.

Πάμε
Πάμε παρέα, αδερφέ μου, μη κάνεις κράτει
Το έχω άχτι να περάσω απ’ τον συρμάτινο φράκτη
και τον ήλιο να θαμπώσω για λίγο
να μη μας πάρουν χαμπάρι όσο θ’ ανοίγω και θα πνίγω
στης γης τα ρήγματα, τα πιο όμορφα κρίματα
ζωής θελήματα, της φτώχειας γεννήματα
μονάκριβα ποιήματα και δίπλα στα θύματα
η παρέα μου ίχνη αφήνει, και πατήματα
Πάμε…

Υο Noi non vogliamo Bush, il figlio di papa
Non vogliamo questa guerra che e contro l’umanita
Noi prenderemo il sole, il sole e la liberta
sulla spiaggia di Guantanamo il vento ci portera

Τρομάξτε τους ήδη φοβισμένους δεσμώτες
με λόγια και νότες κι οι ατσάλινες πόρτες
ραγίζουν κι οι ταπεινοί τα ουράνια αγγίζουν
δυο πύρινα μάτια και πύργους γκρεμίζουν
Πάμε…

A Guantanamo in gabbia c’ e anche gente innocente
gente presa a caso che non c’ entra niente
Dove sono i processi Le prove I diritti
Noi non stiamo zitti, non stiamo zitti

Falso, falso, falso, falso grande capo
sei un capo solo col fucile puntato
Non ti rispetta piu nessuno ormai nel mondo
Guantanamo e la guerra non nascondono il tramonto
Noi non vogliamo Bush e faraoni predatori
petrolieri ricoperti di rubini e ori
Noi non vogliamo Bush che coltiva il terrore –
ultima spiaggia e speranza per restare al potere
Schiacciati in fondo al mondo come sardine
eppure ancora vedi che l’umanita combatte e vive
Questo canto vola, oltre oceani e colline
dove un nuovo mondo sorge e per voi c’ e scritto: Fine

Lets wonder, lets fly, lets find us
in Guantanamo and free the fire

Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά

How can we free the prisoners of war
from indefinite detention down in Cuba
I feel sorry for the innocent ones who suffer
so we dedicate this one to all world leader
If you live in a glass house, don’t throw stones
What gives you the right to invade people’s homes
Terrorism is something that we can’t condone
but there is more than one reason why the towers came down

Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά

Vamos aser lo imposible
por una vez mas como embieja saga
con un tripulacion puro la roja armada
que viene de los sinquo orizontes del mundo
Curagaro deada da aqua
y ensima las barreras enredal istorias
nosostros quon allas de barro y las palabras ammos
libertaremos el fuego en Guantanamo

Je repense aux images des prisons de Guantanamo
Des hommes dans des cages, traites comme des animaux
En detention … loin de Geneve et ses conventions
Certains sont innocents de toutes ces accusations

Faire subir aux autres ce qu’on n’aime pas subir
C’est comme ca qu’ils poussent les terroristes a agir
Je dis Attention Car je sens monter la tension
Ces provocations auront de graves repercussions

Nos dirigeants passent leur temps a semer le vent
Quand vient la tempete, les tours tombent en miettes
Et qui ramassent les pots casses C’est malheureusement
Nous … toujours nous … encore nous … les innocents

Πάμε, φώναξε σ’ όλους πως πάμε
μιλάμε, αγαπάμε, νοιώθουμε και τα δεσμά τους σπάμε
Ανταμώνουμε και σ’ άλλη γλώσσα μιλάμε
στου ονείρου την άκρη περνάμε

Noi non vogliamo Bush, il figlio di papa
Non vogliamo questa guerra che e contro l’umanita
Noi prenderemo il sole, il sole e la liberta
sulla spiaggia di Guantanamo il vento ci portera
Non stiamo zitti…
Noi non vogliamo Bush…
Lets wonder, lets fly, lets find us
in Guantanamo and free the fire
Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά
Vamos como pajaros del fuego
en Guantanamo
libertaramos el fuego
Des oiseaux … volent vers les terres
De Guantanamo … l’ile de l’enfer
Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά
Lets wonder, lets fly, lets find us
in Guantanamo and free the fire