Kλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας
Μη ξεχάσετε να στείλετε email με τα κείμενα και τις διευθύνσεις που θα βρείτε εδώ για τον Truong Quoc Huy
κι εδώ για τον Shi Tao…
Δεν θέλω τεμπελιές… Λίγα κλικ είναι
Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελίδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νέα Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.
Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.
Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.
Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;
Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…
Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.
Τις παραμονές της 15ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.
Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.
Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.
Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;
Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.
Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!
Μπες στο www.amnesty.org.gr και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!
Βρε Αλλουφάνιε, το λινκ της ΔΕ δεν έχει τίποτα σχετικό. Για δες το.
κακή οργάνωση AFM…
Πάνο, αυτό έψαχνα κι εγώ και με πήρε η… νύχτα.
Τελικά βρήκα αυτό:
http://irrepressible.info/about
Το ποστ (με την εικονογράφηση) που το βρίσκουμε – να το βάλω κι εγώ;
Κι αυτό http://irrepressible.info/addcontent
Μόνο που η πόρσε, δεν επιτρέπει κώδικα javascript…(Εστειλα εμέιλ στη wordpress, μπας και γίνει τίποτε…)
Πάνο: το κείμενο ήταν στα συνημμένα του πρώτου email… Η εικονογράφηση έγινε εκ των ενόντων από μένα…
Αν δεν το βρίσκεις, κάνε copy από μένα…
Magica, κάθε αρχή και δύσκολη…
Πρώτη φορά το κάνουν αυτό…
ΟΚ – αν και όπως πάμε θα ξενυχτίσουμε το μακαρίτη…
Αξίζει Πάνο…
Για τον Truong Quoc Tuan ρε γαμώτο…
Άντε καληνύχτα…
AFM
όποιος δε ξέρει ρωτάει αυτούς που ξέρουν…
είναι απαράδεκτο αυτό που έχει συμβεί αυτή τη στιγμή από την πλευρά της διεθνούς αμνηστείας.
Δεν υπάρχει τίποτα σχετικό στην αρχική τους σελίδα και το url του irrepressible αφορά συλλογή υπογραφών για το UN Internet Governance Forum που έγινε το Νοέμβριο του 2006…
Προσωπικά νιώθω ενοχλημένη και για πρώτη φορά θα αποσύρω κείμενο
sorry
μπραβο για την πρωτοβουλια να ανεβασεις αυτο το ποστ
εχουν ηδη γινει κεντρα απεξαρτησης για χρηστες του διαδικτυου
τωρα και φυλακες!
fight censorship!
Και σήμερα 3 Μαίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα ελευθερίας του Τύπου.
Χρόνια…πολλά 😦
εγώ αντικατέστησα με αυτό: http://www.amnesty.org.gr/
κι αφού είναι «κλειστόν» γιατί υπάρχουν ανοιχτά σχόλια; 😉
Μη ξεχάσετε να στείλετε email με τα κείμενα και τις διευθύνσεις που θα βρείτε για τον Truong Quoc Huy
κι εδώ για τον Shi Tao…
Δεν θέλω τεμπελιές… Λίγα κλικ είναι.
Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης…
Φαντάσου….
Για έλλειψη φαντασίας δεν με κατηγόρησε κανείς, ούτε και για τεμπελιά, μερικά κλικ είναι παιδιά…
Καλημέρα!!!
από το πρωί το προσπαθώ…
είναι χαλασμένο το pc μου και βγάζει λάθος το html.
Τα κατάφερα πάντως να βάλω link!!!
Μαρξ αγαπημένε μου Σωτήρα! Τα έκανα όλα κοπί παστέ από σένα στους Εκφραστές, παραπέμπω και εδώ για περισσότερα, έστειλα και το ιμέιλ κι ελπίζω όλα να πάνε καλά και να ιδρώσει το αυτί τους από την Διεθνή κατακραυγή, γιατί πραγματικά είναι απίστευτο, σήμερα να καταστρέφονται ζωές για ένα κλικ ή για την ελευθερία του λόγου. Το πλέον αυτονόητο των δικαιωμάτων.
Χρόνια πολλά και στον τύπο και στους δημοσιογράφους που αγαπάμε… είναι η μέρα τους σήμερα. 🙂
Copy-paste κι απο μενα, thnx AFM 🙂
Παρότι είμαι μέλος της Α.Ι. , δεν θα λάβω μέρος σ αυτή τη διαμαρτυρία, γιατί:
το μυαλό σου κολάει σε μία περίπτωση και χάνει την αξία της παγκοσμιότητας. Χάνει την αξία της και τη σοβαρότητα!
μοιάζει λιγάκι με το ανέκδοτο, ξεκινείστε την επανάσταση χωρίς εμένα. Sorry
κατά περίεργο τρόπο θα συμφωνήσω με την/τον ange-ta..μάχομαι υπέρ της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης (εννοείται), αλλά κάτι δεν μου παέι καλά εδώ..περισσότερο το βράδυ που θα έχω χρόνο
Ρε τι σας έχει πιάσει όλους και γκρινιάζετε σήμερα; Μπορούμε να προχωρήσουμε την διαμαρτυρία και παρακάτω… πλησιάζει και το δικαστήριο του blogme που είναι καρασημαντικό για την τοπική μας σφαίρα.
Ας πούμε εγώ σήμερα με αφορμή αυτό μπήκα και στην συλλογή υπογραφών του kareem και στις φάλαινες και σε όλα. Έκανα το πρωινό μου fully ακτιβιστικό, είπα δώσε μερικές ώρες και κοίτα τι παίζει και συμφωνείς να το υπογράψεις. Και διάφοροι γνωστοί μου το ίδιο…
Μόλις μπήκα στο μπλογκ σου Pikei… τελικά να τα βγάλουμε μπλογκ διαμαρτυρίας και να μην ποστάρουμε τίποτα άλλο. Η επανάσταση των μπλόγκερς! Αφού κάθε μέρα κάποια παγκόσμια καταπάτηση είναι, κάποια αδικία, κάποια πολιτική διαμαρτυρία. Ή κάνω πρόταση: Να ανοίξουμε ο καθένας και ένα μπλογκ Διαμαρτυρίας. Δηλαδή ένα το κανονικό και άλλο ένα το επαναστατικό.
Έγραψα απάντηση στην άνζετα, αλλά δε θέλω να καταχραστώ τη φιλοξενία στο μπλογκ του ΑΦΜαρξ και θα απαντήσω το βράδυ από το δικό μου.
Αισθάνομαι μαλάκας με τα πάρτι ξέχασα την ουσία…. @!#!#!$!#&*! μόλις ξεμπλέξω ποστάρω και εγώ
Έγινε!
Πραγματικά κι εγώ δεν καταλαβαίνω την τόση γκρίνια.
Μια μη κυβερνητική οργάνωση κάλεσε τυχαία 50 bloggers να στηρίξουν αυτή την συγκεκριμένη καμπάνια. Εμείς προωθήσαμε το email σε άλλους με την παράκληση να το προωθήσουν κι αυτοί σε όσους έκριναν ότι θα ήθελαν να μετέχουν.
Εγώ το είδα και σαν ένα τεστ, κατά πόσο θα μπορούσαν τα blog να λειτουργήσουν οργανωμένα για την προώθηση κάποιου στόχου.
Χαίρομαι για όσους συμμετέχουν .
Κατανοώ όσους δεν θέλουν να πάρουν μέρος.
Καλή καρδιά…
(Άσε που πανηγυρίζω , διότι κατάφερα την Κλέλια να βάλει την ανακοίνωση στο blog της, με κίνδυνο να παρεξηγηθεί η Αρλέτα …)
Kαι για την ιστορία , στην καμπάνια μέχρι αυτή την ώρα πήραν μέρος αυτά τα 118 blog
έκανα μια έρευνα στη κινέζικη αγορά, έστειλα κάποια mail και ήρθα να πω μια καληνύχτα..ο καθένας μπορεί να συμμετέχει με τον τρόπο του..κι ας είναι ο ίδιος κάθε φορά 😉
Καθόλου άσχημα – αν πάρουμε υπόψη ότι
– υπήρχε μια κάποια ανοργανωσιά (από ΔΑ)
– το είδαμε μάλλον χαλαρά (οι μπλόγκερ).
*
Η πόρσε δίνει για την καλύβα καμιά 15αριά κλικ στα λινκ για τους δυό απωανατολίτες. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι από αυτούς που πήγαν, έστειλαν τα μέηλ σε Βιετνάμ και Κίνα.
Φαντάζομαι πως κάτι ανάλογο (περισσότερα/ λιγότερα) έγινε και στα άλλα μπλογκ που συμμετείχαν: κάποιες εκατοντάδες μέηλ διαμαρτυρίας έφυγαν από την Ελληνική Μπλογκόσφαιρα, υπέρ των δύο!
Δεν είναι πολύ, αλλά δεν είναι και λίγο – και μπορεί να γίνει περισσότερο, την επόμενη φορά. Είτε για τους ίδιους (και τον Καρήμ) είτε για άλλους – φοβάμαι πως δεν θα λείψουν οι διωκόμενοι για την ελευθερία της έκφρασης.
*
ΑΦΜ,
μπορούμε να μάθουμε πως πήγε η καμπάνια στις άλλες Μπλογκόσφαιρες;
*
Τέλος, για κάποιους σκεπτικιστές: έχετε όλα τα δίκια, αλλά σκεφτείτε για μια στιγμή πως θα μπορούσε (ό μη γένοιτο!) να είσαστε ΕΣΕΙΣ στη θέση των δύο…
Συγνωμη δια το …παντελως ασχετο σχολιό μου , αλλα εχεις μια προσκληση .
Καλο σου βραδυ .
http://elafini.blogspot.com/2007/05/talk-is-freedom.html
steilame k mail… elpizoume gia to apotelesma twra…
Πάνο: Δεν ξέρω πώς θα μπορούσαμε να μάθουμε στοιχεία για την καμπάνια έξω. Ίσως να έχει κάποια στοιχεία η Δ.Α
Ελαφίνι : Όχι, που θα γλύτωνες….
Singleornot: Μακάρι να δούμε κάποιο αποτέλεσμα.
Silia: Ευχαριστώ… Θα απαντήσω σύντομα
η αντίρρησή μου πήγαινε κάπου αλλού, αλλά δεν έχει σημασία να το αναλύσω..εξάλλου την αρχική μου στάση την ήξερες προ πολλού…καλημέρα
«αλλά σκεφτείτε για μια στιγμή πως θα μπορούσε (ό μη γένοιτο!) να είσαστε ΕΣΕΙΣ στη θέση των δύο…»
Μα είμαστε ήδη!!!!!!!
Είμαστε ήδη;
Καλό είναι να μη χάνουμε το μέτρο των πραγμάτων…
Πω-πω ακτιβισμός! Γροθιά στο στομάχι των καταπιεστών.
«…κι επαναστάσεις στα όνειρά του αναζητεί…», έλεγε το τραγούδι ενός παλιού υπουργού πριν γίνει ακόμα υπουργός.