Βαλσάροντας στην Πόλη
To «Bekledim De Gelmedin» είναι ένα βαλσάκι με ανατολίτικο χρώμα.
To πρωτοθυμάμαι τραγουδισμένο από τον Νίκο Ξανθόπουλο με ελληνοτουρκικό στίχο στην ασπρόμαυρη ταινία -ποντιακό έπος- «η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου». H ελληνοτουρκική συνύπαρξη, στριμωγμένη σε λίγα στιχάκια:
Βekledim de gelmedin
sevdiğimi bilmedin
Σε περίμενα να ρθείς
πως σε λάτρευα να δείς
gözyaşımı silmedin
hiç mi beni sevmedin
Με το δάκρυ μ’ άφησες
διόλου δεν μ΄αγάπησες
söyle,söyle
hiç mi beni sevmedin
πες μου πες μου
γιατί δεν μ’ αγάπησες.
Αργότερα το άκουσα με την φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη. Το ερωτικό παράπονο των τούρκικων στίχων του τραγουδιού, ξεπροβάλλει μέσα από το παράπονο της φωνής του Στέλιου και καταλαβαίνεις το νόημα του τραγουδιού ακόμα κι αν δεν ξέρεις την μετάφραση των στίχων.
Το 2001 συνάντησα πάλι το ίδιο τραγούδι στην ταινία «Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο» των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα. Η ταινία είναι μια μουσική παρωδία των μελοδραματικών ταινιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Αμυδρά θυμάμαι την σκηνή- απωθέωση, όπου, σε μια αίθουσα δικαστηρίου, όλοι -ακροατήριο, κατηγορούμενοι, δικηγόροι και δικαστές-, δακρυσμένοι και αγκαλιασμένοι, τραγουδάνε «Bekledim De Gelmedin».
Τέλος , φέτος την Άνοιξη, βρήκα το ίδιο τραγούδι στην τριπλή συλλογή «Άρωμα Πόλης», τραγουδισμένο από την Τουρκάλα τραγουδίστρια Gorkem Saoulis. Από την συλλογή αυτή και με την φωνή της Gorkem ακούτε στον player το τραγούδι αυτό. (Με δεξί κλικ ΕΔΩ μπορείτε να επιλέξετε «αποθήκευση δεσμού ως» και να κατεβάσετε το άσμα στον υπολογιστή σας.)
Tώρα ίσως ρωτήσετε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Πρώτον επειδή μ’ αρέσουν τα βαλσάκια με άρωμα ανατολής και δεύτερον επειδή θέλω να χαρίσω κάτι , σ’ όποιον άλλο έχει το ίδιο μουσικό βίτσιο.
To «Valstanbul» είναι ο ατυχής συνδυασμός των λέξεων waltz και Istanbul που χρησιμοποιείται ως τίτλος σε ένα μελωδικό cd με ορχηστρικά κομμάτια, που είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος. Mε βιολί, πιάνο, κιθάρα και ακορντεόν , 11 βαλσάκια κατευθείαν από τα σοκάκια της Πόλης.
Ακούστε ένα από αυτά και σε περίπτωση που σας αρέσει, αφού μου πείτε ευχαριστώ στα ελληνικά, τουρκικά και γαλλικά, ακολουθείστε τις παρακάτω οδηγίες.
Οδηγίες προς ναυτιλομένους, για να μη τα κάνετε θάλασσα:
Το download γίνεται από εδώ (Στη σελίδα της rapidshare που θα βρεθείτε, πατήστε το κομβίον με την ένδειξη FREE -τζαμπατζήδες. Στη νέα σελίδα αντιγράψτε στο κουτάκι που λέει HERE τον τετραψήφιο κωδικό που σας δίνει και κάντε Download. To αρχείο είναι συμπιεσμένο σε μορφή rar και κατά την αποσυμπίεση -extract files- θα σας ζητηθεί να γράψετε κάποιο password. To password είναι : heyrodrigo. Eίναι πιο εύκολο από όσο ακούγεται. Και κυρίως, δεν θα πονέσετε καθόλου!)
Ευχαριστώ,Τeşekkür ederim; Sağolun, mercie. 🙂
Το θυμάμαι το τραγούδι από τις ταινίες που αναφέρεις. Είναι «Βιενέζικο βαλσάκι» και το ούτι του δίνει το ανατολίτικο στοιχείο πολύ δυνατά. Όμορφο!
Ρε αδερφή, μοιράστηκες τον καφέ με τι Βασιλική; Μα τι πίνετε πρωί πρωί όλοι.
Άκου ρε, έκατσε να βρει πως είναι το ευχαριστώ στα Τούρκικα 🙂
Μάνο, η Νατάσα είναι άψογη. Τήρησε τις απαιτήσεις του post.
🙂
… 😆 ( όχι, θα τον άφηνα να λέει, νόμιζες! )
Στ’ αλήθεια τώρα που τα κατέβασα και τα ακούω, μου αρέσει αυτό το «άρωμα ανατολής» , που είναι τόσο κοντινό μας και όμως τόσο «εξωτικό¨μας φαίνεται….Και με το βιολί και το πιάνο έχουν εντελώς άλλο χρώμα…..
Πολύ όμορφο, AfMarx!
Ωραίο ! Δεν το θυμόμουνα το τραγούδι.
Θυμάμαι όμως ακόμη το έπος με τον Ξανθόπουλο σε θερινό σινεμά προσφυγο-οικισμού !
Το «Άρωμα Πόλης» είναι καταπληκτική συλλογή. Όπως και η συνέχεια με άρωμα από Σμύρνη… Άντε, γιατί πολλή αμερικανική και αγγλική φλωριά έχει πέσει τώρα τελευταία… Φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο!
Ενταξει μονο που μου θυμισες εκεινη τη ταινια του ξανθοπουλου που εψαχνε το πατερουλη του επι 5 ωρες σε ολη τη μικρα Ασια σε σεβομαι…
Τeşekkür ederim!!!
Με συγκίνησες, ευχαριστώ κι ανταποδίδω με τη φωνή του Στέλιου εδώ
Και το password αυτού…; (δηλαδή, του rar)
ΟΚ. Θα επισκεφθώ τον οφαλμίατρο τη Δευτέρα. 🙂
Αλλά, βέβαια, είμαστε και κάποιας ηλικίας, ελπίζουμε να τύχουμε της κατανόησής σας…
Μη μιλάτε για ηλικίες γιατί ανατριχιάζω
*Αλλου, πές μου κι εμενα τα Κλατς και Κλατς τί είναι ακριβώς και τί εχει συμβεί ;
Ριτς
Πάω για ύνο γιατί ανκολλήσω εδώ θα ξημερωθώ. πολύ ενδιαφφέρον ακούγεται.
Θα ξανάρθω αύριο ε τον πρωινό καφέ μου
Καλήνύχτα Μαρξξξξξ
Καλημέρα και καλό Σ/Κ!
Όμορφο τραγούδι!
Υπάρχει κανείς εδώ τριγύρω να μου χαρίσει κανά χορό;
ΑΦΜ, υποκλίνομαι…
(Στο τέλος του!)
Ε Allu Fan Marx
Τι μου θύμησες…..
Τούρκικο λαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του 50.
Αποτελούσε για χρόνια λαϊκό «σουξέ» στις περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης.
Γλέντια, γάμοι, πανηγύρια. Όταν ερχόταν η ώρα τα όργανα να παίξουν και κανένα ευρωπαϊκό βαλς (χου χου) , έπαιζαν αυτό το τραγούδι και την Μισιρλού.
Στο σχολείο του χωριού μας ερχόντουσαν και τα παιδιά από ένα μικρό διπλανό χωριό .Οι κάτοικοί του τουρκόφωνοι (με καταγωγή από Δυτικό Πόντο).
Τα παιδιά τους ήξεραν καλά τούρκικα και οι μεγάλοι ίσα που άρχισαν να μιλάνε ελληνικά. Δεκαετία 50-60 .
Ένα εκδρομικό πούλμαν ταξίδευε κάπου στην Μακεδονία.
Από μέσα άκουγες να τραγουδάνε το τραγούδι όπως ακριβώς το έγραψες. Μία στα τούρκικα μία στα ελληνικά.
Μέσα στο πούλμαν παιδιά του δημοτικού. Κάπου στις αρχές της χούντας.
—–
mumul
ΑΛΛΟΥ , καλημέρα. Ναι, χρειάζεται πότε πότε να θυμίζουμε ο ένας στον άλλον το σκονισμένο παρελθόν το δικό μας , των γονιών μας, των παππούδων μας. Κι είναι το τραγούδι ένα σπουδαίο βοήθημα για τέτοιες αναδρομές
Ευχαριστω
Ριτς
Καρακαταλέει. Εδώ αξίζουν ευχαριστώ σε 25 γλώσσες (πλην των χωρών της ΕΕ).
Κι αφήστε τους ξενέρωτους να ανακαλύπτουν την ανατολίτικη μουσική βλέποντας Πολίτικη Κουζίνα και «Σύνορα αράπης» (το είπα σωστά;).
Μια που θυμήθηκα τη Ρεμπούτσικα: ψάχνω σε mp3 ένα κομμάτι της, την «Αίθουσα του θρόνου» για μουσική επένδυση σ’ ένα pps σχετικό με την Ερμούπολη. Το έχει κανείς;
Με έκανες και ξέθαψα τα βινύλιά μου.
Το βρήκα στη Συλλογή «Ήχοι του χειμώνα» που είχε κυκλοφορήσει η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς με ηχογραφήσεις από Live του 84-88.
Το τραγούδι αναφέρεται ως: «Σοϊλέμ – Μποϊλέμ» (Παραδοσιακό)
Γ.Κόρος βιολί, Κ. Πίτσος-κιθάρα, Β. Κατράκος Λαούτο, Ανδ. Παππάς – τουμπελέκι.
Ηχογράφηση: Θέατρο ΑΜΟΡΕ στις 18-4-88
Να σημειωθεί ότι στη εκτέλεση είναι ορχηστρικό.
αυτά τα παντρέματα έχουν πάντα πολύ ενδιαφέρον και τα κυνηγάω σαν τρελλή…βαλς ανατολίτικα δεν είχα και σ’ευχαριστώ…θα σου στείλω κάποια τάνγκο-βαλς αργεντίνικα..καλησπέρα
(αμετανόητε το έχω στη δουλειά..από δευτέρα, εκτός αν προλάβει άλλος ;))
OK ελαφάκι Το έψαχνα βδομάδες. Δε με χαλάει να περιμένω μέχρι τη Δευτέρα. Ευχαριστώ
η μουσική μόνη της χωρίς το ανθρώπινη αντίδραση θα ήταν στείρα.
τρείς νότες και ακούς τη μελωδία, νιώθεις τις δυνατότητές σου , ακουμπάς πάλι παλιές σου εικόνες..
υπέροχο.απλά.
καλημέρα**
πού το θυμήθηκες, ΑΦΜ μου;
υποκλίνομαι!
Χαίρομαι που σας άρεσε, που σας συγκίνησε , που σας ξύπνησε αναμνήσεις.
Κι ευχαριστώ που μοιραστήκατε τις αναμνήσεις σας εδώ.
Κι ήρθαν όλοι, γιατί ήταν μακρύ, πολύ μακρύ το προσκλητήριο – οικογένεια, θείοι και θείες, ξαδέρφια και γαμπροί και νύφες, φίλοι και γείτονες, χαμός γινότανε, τα τανγκό και τα βαλσάκια στα μωσαϊκά και στις αυλές της Νέας Σμύρνης, τα αδέρφια με το πικάπ το δανεικό από τα παιδιά του απέναντι γιατρού του Πάσχου, γεμιστές ντομάτες κάτω απ’ την κληματαριά και ρετσίνα από τη μάντρα του Μολυντρή, το χούλα-χουπ τα κυριακάτικα πρωινά στο άλσος, η θάλασσα του Άλιμου να αγκαλιάζει το ίδιο προσφυγιά κι εντοπιότητα και το φορτηγό τού ΤΕΝΤΕΣ ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ (κρυφού ΕΔΑΐτη που μας φόρτωνε όλη τη γειτονιά και μας πήγαινε για μπάνιο) κι ο θείος που δεν άντεξε και έκανε δήλωση για να δει τα «μωρά» κι ήρθε μια μέρα μαζί μας και ντρεπόταν να γδυθεί να κολυμπήσει, για τα αποστήματα που ήταν γεμάτο το κορμί, και οι σκιές των παππούδων από τη Σμύρνη ψιθυριστά λέγαν τα λόγια και κρυφοχτύπαγαν το πόδι στο ρυθμό – τάχα μου, έτρεμε το χέρι που βαστούσε το μπαστούνι, γιατί η γιαγιά Ευτυχία, Μικρασιάτισσα και πολύ «κομ ιλ φο», τους γκρίνιαζε χαμηλόφωνα «Μπρε ζεβζέκη Θάνο, αχ μπρε Κώστα μου, πάλι θα σε πονάνε τα τζιέρια σου το βράδυ, μαζέψου…» κι ο παππούς ο Θάνος γελούσε «Σώπα, κοκόνα μου, το βράδυ μας θα ‘ναι γλυκό και όμορφο σαν κι εσένα!» και χα-χα-χα οι μεσόκοποι με νόημα, και δώσ’ του να ζητάμε «πάρε μου, μαμά, σάμαλι…» και δώσ’ του να καταφτάνουν τα παλικάρια κι οι κοπέλες μας με πρόσωπα σαν φεγγάρι γελαστό κι άλλος με ματωμένο πρόσωπο, άλλη με δεμένο αγκώνα, «Ιούλη μήνα κάθε χρόνο τρώμε το περισσότερο ξύλο», και νά σου ο αδερφός λαχανιασμένος «πιάσανε τις Λερούδες», να οι κηδείες, και ξανά γλέντια και γάμοι και χοροί (τότε δε χωρίζανε οι άνθρωποι, λέει η θεία Αλίκη, σώπα μπρε Αλικίτσα μου, χωρίζανε αλλά το κρύβανε από μας τα παιδιά – να, όπως τώρα εμείς δε λέμε στις μικρές για τις σουρτούκες που σαν κλείσουν τα 21 φεύγουν απ’ το σπίτι των γονιών τους), και πάλι απολύσεις, κι οι διαδηλώσεις κι οι απεργίες ένα καθημερνό πανηγύρι στα μάτια των μικρών («μάνα, σήμερα δε θα φωνάξουμε πάρ’ τη μάνα σου κι εμπρός, δε σε θέλει ο λαός;» – «σουτ, είναι από άλλη διαδήλωση αυτό, απόψε φωνάζουμε 1 1 4»), κι όλα τα βιβλία δε χωράνε πια στην εταζέρα, «θέλω βιβλιοθήκη» – «γιατί, για να μας την κάψουνε για τρίτη φορά; βάλ’ τα στο υπόγειο, να μη φαίνονται κιόλας», κι ύστερα φέρανε ένα παλικάρι ξαπλωμένο, δε σάλευε, κι όλοι κλαίγανε, κλαίγανε και τραγουδούσαν, και κλαίγαμε κι εμείς που δεν κουνιότανε, κλαίγαμε και τραγουδούσαμε «Σωτήρη Πέτρουλα, σε πήρε ο Λαμπράκης…», γιατί, μάνα, τον πήρε; δεν μπορούσε μόνος του εκεί που είναι; ο μπαμπάς πώς μπορεί και μας γράφει «είμαι καλά, εσείς συνεχίστε»; Σώπα, παιδί μου, κανείς δεν μπορεί μόνος, όλοι μαζί ό,τι κάνουμε, προχώρα και φώναζε, προχώρα και…
ΣΤΟΠ. Να ‘σαι καλά, φίλε, σ’ ευχαριστώ για το ταξίδι. Η επιστροφή δικιά μου, τον έμαθα το δρόμο.
Πάντα τέτοια!! Καλό καλοκαίρι..
Γειά σας και χρόνια πολλά. Το link δεν υπάρχει πιά. Μήπως μπορείτε να το ανανεώσετε παρακαλώ??
@ Νάσσος : Ανανεώθηκε το link.
Μπορείς να το κατεβάσεις το Valstanbul
Καλή χρονιά!
Ναι, ναι τα κατάφερε και το Ρουλιώ…και κυρίως δεν πόνεσε και καθόλου, να ναι καλά τα γατάκια βέβαια, που όσο πήγαινε από λάθο σε λάθο, αποκαλύπτονταν κι εκεί στην ένατη φορά ήταν πεντακάθαρα 🙂
Κάρολε μας έστειλες σήμερα…με την καλή την έννοια!
@ Ρούλα: Σιγά που δεν θα τα κατάφερνε η γάτα η Ρουλιώ με τα γατάκια του rapidshare!
🙂
(Ανασκαφές κάνεις στα παλιά ποστ; )