Νόμπελ Ειρήνης: Βραβείο ή Απορρυπαντικό;

Για το όψιμο οικολογικό ενδιαφέρον του Αλ Γκορ είχα γράψει τον Ιούλιο, παίρνοντας αφορμή από την διάθεση του βιβλίου, «Μια ενοχλητική αλήθεια», στα περίπτερα μέσω της εφημερίδας Καθημερινή. Μετά την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης πριν λίγες μέρες στον τέως αντιπρόεδρο των ΗΠΑ , σκεφτόμουν να γράψω κάποιο σχετικό σχόλιο. Ότι δηλαδή τα βραβεία Ειρήνης Νόμπελ μερικές φορές λειτουργούν σαν απορρυπαντικό (νομίζω ότι υπήρχε ένα απορρυπαντικό Νόμπελ) ή μάλλον σαν υπερλευκαντικό, μια και μπορούν να πάρουν ένα πολεμοχαρές κοράκι και να το παρουσιάσουν σαν λευκή περιστερά…
Ο «Ημεροδρόμος» όμως στον σημερινό Ριζοσπάστη, τα γράφει τόσο ωραία, που απλά τον αντιγράφω:

Έχει κυλήσει πολύ νερό από τότε που το Νόμπελ Ειρήνης απονεμόταν στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (1964) και υπ’ αυτή την έννοια εξέφραζε (και πάντα στο πλαίσιο ενός άλλου παγκόσμιου συσχετισμού δύναμης) την ανάγκη των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού να «φτιασιδώνονται» και να το χρησιμοποιούν είτε ως «λίφτινγκ» είτε, έστω, ως προπέτασμα καπνού, μέσω της τήρησης ισορροπιών (για παράδειγμα το Νόμπελ το 1993 πήγε και στον Μαντέλα, αλλά και στον επικεφαλής του απαρτχάιντ, τον Ντε Κλερκ).

*

Το «Τέλος της Ιστορίας» είχε σαν αποτέλεσμα την επιστροφή στην εποχή του Μάρσαλ (ακόμα κι αυτός έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης, το 1953). Που σημαίνει ότι οι βραβεύσεις με απώτερο σκοπό την υποδόρια στοχοποίηση της «αυτοκρατορίας του Κακού» (Νόμπελ Ειρήνης στον Ζαχάροφ το 1975 ή στον Βαλέσα το 1983 ή στον Γκορμπατσόφ το 1990) έδωσαν τη θέση τους σε έναν κυνισμό που δε χρειάζεται πια ούτε καν τα προσχήματα που επιστρατεύτηκαν το 1973 κατά την απονομή του βραβείου στον …Κίσιγκερ.

*

Η «νέα τάξη» που βασιλεύει στον κόσμο «τους», είχε περιγραφεί από τον Μπρεχτ, όταν έγραφε πως όταν αυτοί μιλούν για «ειρήνη» εκείνο που ετοιμάζουν είναι ο νέος πόλεμος. Και αποτυπώνεται ανάγλυφα στο γεγονός ότι η σκυτάλη του Νόμπελ Ειρήνης που το 2006 βρέθηκε στα χέρια ενός τραπεζίτη (των …«φτωχών»), φέτος πέρασε στα χέρια ενός κανονικού δολοφόνου, που ως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ευθύνεται για την εκτέλεση χιλιάδων αμάχων στα Βαλκάνια, λόγω των «έξυπνων» βομβών, και για τη δολοφονία χιλιάδων παιδιών, στο Ιράκ, λόγω του εμπάργκο.

Να και το τραγούδι του Μπρεχτ, στο οποίο αναφέρεται ο Ημεροδρόμος. «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου», σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου , από τον δίσκο «μουσική πράξη στον Μπρεχτ»