Καμπαρετζούδες ;)
Πότε;
Κυριακή 10 Φλεβάρη , στις 10:00 το βράδυ
Πού;
Cabaret Voltaire, Mαραθώνος 30, Μεταξουργείο.
Πόσο;
Είσοδος με ποτό 12 €
Τι;
Ένα μαγευτικό ταξίδι με οδηγό το πιάνο και τη φωνή… Ισορροπώντας ανάμεσα στο φως και τη σκιά, από τα σκοτεινά Βερολινέζικα καμπαρέ του Μεσοπολέμου, μέχρι τα λαμπερά φώτα του Broadway κι από τον Weill μέχρι τον Bernstein και τον Gershwin.
Ποιος;
Η Ελένη Μητσιάκη(πιάνο) και η Χριστίνα Σπηλιακοπούλου (τραγούδι).
————————–
-Ποιαααααααααααα; Η Ελένη;
-Ναι ρε θεία, πώς κάνεις έτσι… Η Ελένη. Το Ελαφίνι.
-Η Ελένη; Του Μητσιάκη; Θα ρίξ’ ο Θεός φωτιά να μας κάψει!
-Γιατί ρε θεία; Τι έπαθες;
-Τόσα χρόνια σπούδαζε στα μουσεία και στα ωδεία για να γίνει καμπαρετζού;
-Το χειρότερο δεν στο είπα…
-Υπάρχει και πιο χειροτερότερο απ΄αυτό; Μη μου το πεις…
-Θα στο πω, αλλά να μείνει μεταξύ μας. Η Ελένη…
-Νιεε…
-…έχει…
-Nιεεεε…
-…ένα…
-Νιεεεεεεεε…
–…blog!
-Χριστός και Παναγία! Η μανούλα της το ξέρει;
Φακελάκι
What smilies can I use?
Cabaret πάντως, για να μη μας πούνε αμέτοχους της γαλλικής παιδείας.
Τυπογραφικόν το σφάλμα Νικόλαε. To (επι)διορθώνω πάραυτα.
Αν και από την γαλλικήν παιδείαν, εγώ ένα γαλλικό φιλί κι ένα γαλλικό κλειδί ξέρω.
Φιλί-κλειδί που λένε.
🙂
Χαμόγελο για το ελαφίνι κι ας έρχεται από 520 χλμ μακριά.:-)
Τέτοια κατάντια η Ελένη… Τσ, τσ, τσ. Να προσέχεις τις παρέες σου ΜΑΡΞ
Διόρθωση ΕΔΩ
Για δες!
Κι εγώ που την έκανα παρέα τόσο καιρό…
τς τς τς!
(το ξέρει η μαμά της, πάντως, σε βεβαιώνω! 😉 )
Καλή επιτυχία στο ελαφάκι,
Εγώ θα πάω…!
(νιανιανιανιανια!)
🙂
Καλημέρα
Κι όσο σκέφτομαι , πως μια φίλη μου , έδωσε «δρόμο» στον άντρα της , γιατί συνήθιζε (ο άντρας της) να τριγυρνά στα …. Καμπαρέ ….
Εντάξει … πλάκα κάνω … απλά προσπαθώ να διασκεδάσω την απογοήτευσή μου , που δεν ζω στην Αθήνα …
Καλή τους επιτυχία
Την Κυριακή ε; Ωραία, ευκαιρία για Δευτεριάτικη κοπάνα! 😀
Υ.Γ. Η θεία αναπνέει ακόμα μετά τον διάλογο με τις αποκαλύψεις; 😛
εξώλης και προώλης καλέ, αυτή η Ελαφίνι, την είχα κόψει εγώ από νωρίς!!
😛
σαν δε ντρέπεστε μου φαίνεται :PP
Άστα Μαρξούλη..τον πηρα τον κακό το δρόμο
πάντως το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει κυρίως έργα από την όπερα της πεντάρας…ε! δεν είναι και τόσο καμπαρε 😛
(σ’αευχαριστώ για την ανάρτηση κι όταν καταφέρεις να κατέβεις θα κανονισουμε πάλι κάτι..μέχρι τότε οπτικοακουστικό υλικό)
φιλιά
κροτάκι σε ακούω :PP
Aλλουφάν, πλάκα-πλάκα το φιλί στην έκφραση φηλί-κλειδί δεν είναι το γαλλικό, δεν είναι καν το φιλί, είναι το φηλί. Το φηλί είναι το θηλί, όχι η όμως η θηλή. Θηλί δηλαδή είναι εκεί που μπαίνει (θηλυκώνει) το κλειδί. Οι δυο τους είναι αχώριστοι λέμε, είναι φηλί-κλειδί.
Αλλά σήμερα που έχει ξεχαστεί το φηλί, εύλογο είναι να λέμε φιλί-κλειδί.
Καμπαρετζούδες με κλασικές σπουδές! Γουστάρω! Μ’ εξιτάρει η ιδέα! Καλή επιτυχία να έχουν, που τη θεωρώ σίγουρη έτσι κι αλλιώς!
@ Νίκο Σαραντάκο
Φανταστικό! Να ‘σαι καλά! Πάντα αναρωτιόμουν από πού να ‘ρχεται αυτό το φιλί-κλειδί και το απέδιδα σε έκφραση τυχαία του τύπου παιδί-βιολί. Ή έχει κι αυτό εξήγηση και ιστορία ; :)))
Αν… αν… αν…
πολύ θα γούσταρα αλλά…
…δεν
Γι αυτό έυχομαι
Καλή επιτθχία στα κορίτσια!
🙂
@Γητεύτρια, με πιάνεις αδιάβαστο, το παιδί-βιολί δεν το ξέρω!
Ν.Σ.
σχετική (αν και ψιλο-αηδιαστική) είναι η έκφραση «νύχι-κρέας». Την έχω βρει σε αρκετά απομνημονεύματα ιστορικών ηγετών του ΚΚΕ, που έλεγαν το πώς έπρεπε να είναι οι σχέσεις κόμματος-λαού.
Άσχετα αν μπήκαν μπροστά οι νυχοκόπτες κι εφαρμόστηκε εκτεταμένο μανικιούρ…
Χαχα!! Ο διάλογος είναι όλα τα λεφτά!!!
«…blog!!
Η μαμά της το ξέρει??»
Χεχε…
Καλή επιτυχία στις κοπελιές!!
Ελαφίνι, εσύ με ακούς, εγώ όμως δεν θα σε ακούσω! σνιφφφφ! 😦
Κρίμα που δε θα είμαι Αθήνα…
@ Νίκο Σαραντάκο
Το παιδί-βιολί, το λένε χαριτολογώντας για τα παιδιά τους οι ίδιοι οι γονείς, σε στυλ τραβάτε με κι ας κλαίω, αλλά και οι φίλοι τους ή οι κοπελιές μεταξύ τους, για παιδιά που είναι ψιλοαλάνια. Όχι παλιόπαιδα, μα ζωηρά και δύσκολα.
Παραδείγματα:
1. – Α καλά, και το δικό σου, παιδί-βιολί σου βγήκε σαν τον κανακάρη μου! Θα φάτε καλά κι εσείς!
2. – Είναι καλό το παιδί που γνώρισε η Άννα;
– Χμ… παιδί βιολί, λένε στο πανεπιστήμιο. Καλός φοιτητής, αλλά πολύ τσαμπούκι. Τσακωμένος με όλους.
Πάντως εγώ σαν έκφραση την ξέρω πολλά χρόνια. Πάνω από είκοσι.
Ελπίζω να κατάλαβες πώς χρησιμοποιείται στο λόγο.
@ Allu Fun Marx
Μας συγχωρείς για την κατάχρηση χώρου έτσι;
Ανεβάζουμε όμως σε σχόλια και το θέμα του ελαφινιού! 😉
κάνω ένα διάλειμμα από το διάβασμα για να πω πως υπάρχει και το παιδί-κουμπί (συγγενικό του παιδιού-βιολιού) 😛
@γητεύτρια: Οκ, ευχαριστώ -μου φαίνεται έκφραση του γυναικείου ιδιώματος περισσότερο!
Σαραντάκος έφα: «Γητεύτρια, με πιάνεις αδιάβαστο»
Ο Σαραντάκος δηλώνει αδιάβαστος!!!
Νίκο, «γητεύτηκες» και… μ’ έστειλες αδιάβαστο κι εμένα (τι έγινε, ναυάγησε η παρέα του «Ναυάγιου»;)
Όμως πάνω απ’ όλα: Ευχές για καλή επιτυχία στην Ελένη-ελαφίνι και τη Χριστίνα! Κρίμα που βρισκόμαστε μακριά.
Φτάνω μεσάνυχτα της Κυριακής… προλαβαίνω??
Αυτό το απρόβλεπτο που γίνεται στα comments το γουστάρω πολύ… Γράφεις κάποιο ποστ για μια μουσική εκδήλωση και στα σχόλια γίνεται συζήτηση για λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις …
Ώρες είναι να εμφανιστεί ο Τάκης Νατσούλης να μας δώσει την προέλευση της φράσης «παιδί βιολί»
🙂
————
@ Kλέλια : αναλαμβάνω μάνατζερ των κοριτσιών και κλείνω παραστάσεις στο μεγάλο νησί… Ικανοποιημένη;
————-
@Νεφελόεσσα: Μήπως σε ζαλίσει το ταξίδι βρε;
Άστο για καμιά άλλη φορά.
🙂
κι έψαχνα μάνατζερ σπιρτόζο κι ετοιμόλογο όπως εσύ 🙂
νεφελόεσσα, άλλη φορά 🙂
αναμοχλευτή, ευχαριστούμε 😉
(άντε να κάνω και κανένα ποστ γιατί σου κάναμε κανονική κατάληψη εδώ)
καληνύχτα
Α, ενταξει, γιατί ηθελα να το βαλω και εγω….μια φιλη ελαφινα την εχουμε, να μην την προσέξουμε…
καλη επιτυχια ναχει
ριτς
ευχαριστώ Ριτσάκι 🙂
http://elafini.blogspot.com/2008/02/urt-weill.html
Εχει και ιστορικό όνομα το καμπαρέ. Ετσι δεν λεγόταν εκείνο που ξεκίνησε το κίνημα αντιτέχνης Νταντά; Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία elafini! Αλουφάνιε έσκισες από τίτλο και διάλογο!
Όπως πρόσεξα, οι πιο πολλοί φίλοι της Ελένης δε ζούμε στην Αθήνα. Αυτό τις περισσότερες φορές είναι καλό. Όχι, όμως, για τώρα μια που θα στερηθούμε το πρόγραμμα του Cabaret (δεν το βάλανε Σάββατο νάχουμε τη δυνατότητα να φύγουμε Κυριακή από Αθήνα).
Νομίζω, λοιπόν, πως είναι παλλαϊκή απαίτηση η με κάθε τρόπο βιντεοσκόπηση του προγράμματος και η ανάρτηση του σε κάποιο blog προς τέρψιν και των αποκεντρωμένων. Κι επειδή το elafini δε πιστεύω να το κάνει, ας το αναλάβει κάποιος «αθηναίος» ρε παιδιά.
Στη Ζυρίχη ήταν το περιβόητο cabaret voltaire , στέκι των Ντανταϊστών…υπάρχει κι ένα στο Εδινβούργο…τώρα και στην Αθήνα 😉
αμετανόητε, θα το προσπαθήσουμε κι ελπίζουμε στην επόμενη φορά
Αμετανόητε η επόμενη θα είναι Σάββατο βράδυ στην Πάτρα, θα έρθεις;
@ akamas : Μμμ Κομμάτι μακριά μου πέφτει η Πάτρα αλλά για το elafini (κι εσένα υποθέτω) θα τα καταφέρω. 🙂
Πείτε ποιο Σάββατο και πού. Θα είμαι εκεί.
Σε ποιά πόλη θέλεις να την διοργανώσουμε;
φωτογραφίες
After reading this article,I want to go out to see the movie with my boy firend.
Goodbye and Good Luck.