Τρέχα στη σελίδα 123… μετ’ εμποδίων

Το «τρέχα στη σελίδα 123», την καινούρια blogo-μανία, αποκλείεται να μην την έχετε συναντήσει σε κάποιο από τα blog που συχνάζετε. Το πιο πιθανό είναι κάποιος να σας έχει προσκαλέσει να συμμετάσχετε και σεις και το πιθανότερο ακόμα είναι να το έχετε κάνει ήδη.
Όταν με προσκάλεσαν και μένα αναρωτήθηκα για το ποιος @#^7# ξεκίνησε αυτό το παιχνίδι. Δεν ήξερα βλέπετε, ότι το ίδιο παιχνίδι παίζεται σε όλη την υφήλιο μετά μανίας.
O Γκούγκλης όμως αποδεικνύει ότι Άγγλοι,Γάλλοι, Πορτογάλοι, Ισπανοί και Αμερικάνοι, Καναδοί και Αυστραλοί, Σκοπιανοί και Κοσοβάροι, απλώνουν το χέρι τους στο βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά τους και αντιγράφουν στο blog τους την 6η,7η και 8η περίοδο, από την σελίδα 123. Ύστερα προσκαλεί ο καθένας άλλους 5 για να κάνουν το ίδιο.
Άπλωσα κι εγώ λοιπόν το χέρι μου στο βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μου τον τελευταίο καιρό, αλλά ατύχησα. Στο επιστημονικό σύγγραμμα «Εικονογραφημένος οδηγός του Καμασούτρα για αρχαρίους» στη σελίδα 123 είχε μόνο εικόνες και καθόλου κείμενο. Οι φωτογραφίες είναι τόσο διαφωτιστικές, που ο συγγραφέας δεν σκέφτηκε να βάλει ούτε καν μια υποτυπώδη λεζάντα.
Το δεύτερο πιο κοντινό μου βιβλίο αυτό τον καιρό στην σελίδα 123, στην 6η,7η και 8η περίοδο γράφει τα εξής:

Έκατσα και έψαξα όλες τις εμφανίσεις της έκφρασης «μέτρον άριστον» στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Και εκεί είδα, όπως το υποψιαζόμουνα άλλωστε, ότι και οι αρχαίοι, τουλάχιστον από κάποια χρονική στιγμή και μετά, χρησιμοποιούσαν τον τύπο «παν μέτρον άριστον», και μάλιστα παροιμιακά, πράγμα που μας έχουν αποκρύψει επιμελώς όλοι οι λαθοθήρες!
Να τα πάρουμε με την σειρά.
Η πρώτη εμφάνιση της φράσης είναι στα γνωμικά που αποδίδονται στους επτά σοφούς, όπου πρώτο-πρώτο ανάμεσα στα γνωμικά που αποδίδονται στον Κλεόβουλο τον Λίνδιο ‘εχουμε πράγματι το «μέτρον άριστον». Όμως, στην μεταγενέστερη εποχή, βλέπουμε να χρησιμοποιείται, όλο και περισσότερο, το «παν μέτρον άριστον».

Τα κόκκινα γράμματα είναι οι περίοδοι που απαιτεί το tag game. Πρόσθεσα όμως 1 περίοδο πριν και 1 μετά, για να βγαίνει κάπως πιο ολοκληρωμένο το νόημα. Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Νίκου Σαραντάκου «Γλώσσα μετ’ εμποδίων» (Συμβολή στη χαρτογράφηση του γλωσσικού ναρκοπεδίου), που κυκλοφορεί από τις «εκδόσεις του εικοστού πρώτου».
Στο βιβλίο αυτό ο Ν.Σ ασχολείται με κάποια από τα θέματα που ταλαιπωρούν την ελληνική γλώσσα, όχι όμως με δασκαλίστικο και σοβαροφανές ύφος. Με αμεσότητα, χιούμορ και σαφήνεια μεταδίδει στον αναγνώστη τις ομολογουμένως απίστευτες γνώσεις του, και προσωπικά βρίσκω εκτός από ωφέλιμη και πολύ διασκεδαστική την ανάγνωση του βιβλίου «Γλώσσα μετ’ εμποδίων». Ιδιαιτέρως, το κεφάλαιο «Λαθοθηρίας έλεγχος» είναι με μία λέξη απολαυστικό.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε. Κλείνοντας αυτό το ποστ, αντιγράφω μία παράγραφο από την εισαγωγή του βιβλίου που από την μια αιτιολογεί τον τίτλο και από την άλλη μας αφορά ως μπλόγκερ:

Η ασχολία με την γλώσσα φέρνει και ενδιαφέρον για την γλώσσα, αν θέλετε και αγωνία για την γλώσσα. Όχι αγωνία για τον κίνδυνο της εξαφάνισής της. Τέτοιον κίνδυνο δεν διακρίνω, αντίθετα στις χιλιάδες ιστολόγια (τα μπλογκ δηλαδή) που έχουν κατακλύσει το Διαδίκτυο βλέπω την πιο κατηγορηματική διάψευση του μύθου για την λεξιπενία των νέων. Όμως, αγωνία για τα εμπόδια, τις λακκούβες και τις επικίνδυνες στροφές στο δρόμο, εμπόδια στο δρόμο της γλώσσας της ίδιας και εμπόδια στον καθημερινό αγώνα του καθενός μας να κατακτήσει την γλώσσα. Γι’ αυτό, γλώσσα μετ’ εμποδίων. Και προσπάθεια να ανιχνεύσω τη φύση και την έκταση των εμποδίων, να συμβάλω στη χαρτογράφηση του γλωσσικού ναρκοπεδίου μας.

Ευχαριστώ την Νατάσα και την Σύλβια για την πρόσκληση.
Με την σειρά μου καλώ όποιον διαβάσει αυτές τις γραμμές και δεν έχει πάρει μέρος ακόμα στο «τρέχα στη σελίδα 123».