Οι ψευδώνυμοι των blog, οι ψευδώνυμοι της siemens και ο ψευδόμαγκας Sakis
Την αμαρτία μου θα την εξομολογηθώ. Ούτε τον Σάκη Σερέφα, ούτε το έργο του γνωρίζω. Φταίει ο Sakis; Φταίει το έργο του; Φταίω εγώ; Ας μας κρίνει η Ιστορία κι ας μας δικάσει η Κοινωνία.
Οι γνωρίζοντες με πληροφορούν ότι είναι από τους καλύτερους λογοτέχνες της γενιάς του, αλλά περί ορέξεως ξέρετε… Κολοκυθόπιτα. Ο Σερ-Σάκ λοιπόν που λέγαμε, μπήκε στον ορίζοντα των γεγονότων που με αφορούν, όταν αποφάσισε να ξεσπαθώσει λάβρος κατά της ψευδωνυμίας των μπλόγκερ με ένα σημείωμά του στην χθεσινή «Ελευθεροτυπία», με τίτλο «Μεταμοντέρνα κουτσομπόλα».
«Δεν μου αρέσουν οι αποκριάτικες μάσκες. Ούτε σπάω πλάκα με τα κουτσομπολιά. Ούτε τα ψευδώνυμα τα αρέσω, με πιο διαδεδομένο το Θεός. Αρα δεν γουστάρω και τα ανώνυμα ή ψευδώνυμα ιστολόγια. Είναι η μεταμοντέρνα κουτσομπόλα της γειτονιάς, και μάλιστα χωρίς κότσια, δηλαδή με μάσκα. Ο κάθε πονεμένος, σαλεμένος, γρουσούζης ή αδόλεσχος ρίχνει μπροστά από τη μούρη του το τσεμπέρι της ανωνυμίας και πέρδεται τα φαφούτικα λογάκια του στην πιάτσα. Ονοματάκι δεν έχεις, ορέ λεβέντουρα;».
Ύφος ψευδόμαγκα, γλώσσα επιτηδευμένα μπερδεμένη, ανοησία χωρίς όρια, όλα αυτά συσσωρευμένα σε 8,5 γραμμούλες ενός μονόστηλου, αν μη τι άλλο, φανερώνουν την εμπειρία του επώνυμου λογοτέχνη.
Πρώτα-πρώτα, το ότι ταυτίζεις κάθε ιστολόγο που χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, με όλα αυτά που αναφέρεις (πονεμένος,σαλεμένος,γρουσούζης, αδόλεσχος κλπ) φανερώνει , αν όχι την προκατάληψη σου, τουλάχιστον το αμέτρητο βάθος της άγνοιας σου για τα ιστολόγια. Αν ενδιαφέρεσαι, μπορώ να σου συστήσω, σαν πρώτη δόση, μια εκατοστάδα από blog, που οι συγγραφείς τους γράφουν με ψευδώνυμο, αλλά έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από αυτά που διαβάζεις καθημερινά σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά.
Έπειτα ,ορέ λεβέντουρα Σερ- Σακ, αν σε ενοχλεί το μεταμοντέρνο κουτσομπολιό, θα πρέπει να σε ενοχλεί γενικά και σε όλες του τις εκφράσεις. Είτε προέρχεται από ψευδώνυμους ιστολόγους, είτε προέρχεται από επώνυμους δημοσιογράφους (Θέμος, Μάκης,Τατιάνα, Δρούζα κλπ ). Εκτός αν ο επώνυμος όταν πέρδεται (κλάνει το λέμε εμείς στο χωριό μου) ευωδιάζει δυόσμο και κανέλα…
Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι την ίδια μέρα η Καθημερινή σε πρωτοσέλιδο της ασχολείται με κάποια άλλα -μη λογοτεχνικά όμως-ψευδώνυμα.
Τα στοιχεία της Εισαγγελίας του Μονάχου, που εμφανίζουν τουλάχιστον 25 παραλήπτες χρημάτων από τα «μαύρα ταμεία» της μητρικής Siemens, έχουν πλέον στη διάθεσή τους οι τρεις Ελληνες εισαγγελείς, που μετέβησαν στη γερμανική πόλη. Οι παραλήπτες καταγράφονται με ψευδώνυμα, όπως «Σάμος», «Φραντς», «Ταξί» κ.ά., τα οποία αντιστοιχούν σε αξιωματούχους του ΟΤΕ, κατά την περίοδο 1990 – 2006. Τα χρήματα δίνονταν από ανώτερα στελέχη της Siemens Ελλάς για όλες τις συμβάσεις του ΟΤΕ με τη γερμανική εταιρεία κατά τη δεκαεπτάχρονη μεταξύ τους συνεργασία.
Αυτά τα ψευδώνυμα έχουν ενδιαφέρον λεβέντουρα Σερ.Σακ. Οι ψευδώνυμοι μιζαδόροι σε ενοχλούν ή όχι; Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σχολιάσεις κάποιο θέμα της επικαιρότητας στις εφημερίδες, ασχολήσου με αυτό το θέμα. Και άσε ήσυχους τους ιστολόγους να γράφουμε όπως μας αρέσει : Επώνυμα, ψευδώνυμα ή ανώνυμα.
Δικαίωμά μας.
Χα!
(να κλέψω τη φωτογραφία, να την κάνουμε μπανεράκι;)
Και πρόλαβα τον ανυπεράσπιστο ελέφαντα, τέλος!
🙂
Καπαρώνω το αιλουροειδές στα αριστερά και δηλώνω πως τόσες μαλακίες μαζεμένες σε οκτώ γραμμές έχω να διαβάσω από τότε που βρήκα γραμμένο ένα λόγο των πραξικοπηματιών (σχετικά με τον ασθενή και το γύψο αν θυμάται κανείς).
Δεν υπάρχει κανένα υπονοούμενο ούτε άμεσος συσχετισμός πέρα από αυτό που ήδη δήλωσα… της ακατάσχετης παπαρολογίας
Καλό μήνα 😀
ΥΓ. συγνώμη για το λεξιλόγιο αλλά στο χωριό μου τα λένε και χειρότερα.
@mamma
Φαίνεται ότι δεν ακούς Γιωργάκη και Καραμανλή, εκεί πέφτει χοντρό γέλιο.
Έγραψα πρόσφατα εδώ τις θέσεις μου για το θέμα http://crazycows.wordpress.com/2008/03/01/nomos-manifesto/
Εκτός από τον Αλεπουδέλη υπάρχει ο Fernando Pessoa οποίος έκανε την πολλαπλή ψευδωνυμία τέχνη.
http://en.wikipedia.org/wiki/Pessoa
Κι εγώ είχα τις ενστάσεις μου όταν το πρωτοδιάβασα στον Άνεμο. Και ακόμα τις έχω δηλαδή, δεν άλλαξε κάτι. Έχουν γραφτεί όμως υπέροχες θέσεις περί ανωνυμίας σε πολλά μπλογκ οπότε καλύπτομαι πλήρως 🙂
Καλό μήνα!
Ε, όχι και Σερ!!!
μου έφτιαξες το κέφι
Ωραία! Χαίρομαι που ήρθε η ώρα να διαφωνήσουμε, διότι τόσα χρόνια δεν είχε τύχει.
Λοιπόν, φίλτατε Αλουφάνη, το σημερινό σου κομμάτι το βρίσκω φτηνό και ελαφρώς χυδαίο και όχι αντάξιό σου, εσένα που είσαι τόσο μειλίχιος συνήθως.
Φτηνό και ελαφρώς χυδαίο, παρεμπιπτόντως, βρίσκω και το σχόλιο του Σάκη Σερέφα. Αλλά μπορούσες, ω Αλλουφάνη, να απαντήσεις μόνο επί της ουσίας. Και το κάνεις, αλλά όχι μόνο.
Με την επί της ουσίας απάντησή σου θα συμφωνήσω και θα τη βρω και εύστοχη. Αλλά τις πρώτες πέντε αράδες του ποστ σου τις θεωρώ απαράδεκτες.
Φτηνός λαϊκισμός και εξυπναδούλες, και το κυριότερο: παίζεις με τ’ όνομα του αλλουνού, ενώ εσύ δεν φανερώνεις το δικό σου. Φάουλ για κατευθείαν κόκκινη είναι αυτό.
Και κρίμας, διότι όπως σου λέω, από την έκτη αράδα και κάτω συμφωνώ μαζί σου απόλυτα, κι εδώ που τα λέμε το κείμενο του Σερέφα είναι πράγματι για γέλια (αυτό το… λεβέντουρας σπάει το κοντέρ της ψευτομαγκιάς).
Κατά σύμπτωση, ή ίσως όχι, σ’ ένα άλλο ιστολόγιο που εκτιμώ, διαφώνησα επίσης όταν η ιστολόγος επιτέθηκε (ελαφρώς χυδαία, είπα κι εκεί) στην Κατερίνα Σχινά, που είχε γράψει εναντίον των ιστολογίων (ανκαι το κείμενο της Σχινά ήταν ευπρεπέστατο και απείχε επί της ουσίας έτη φωτός από τις κατινιές του Σάκη Σερέφα).
Και είπα, εκεί, ότι κάθε φορά που ένας δημοσιογράφος (ή συγγραφέας όπως ο Σ.Σ.) την πέφτει στα ιστολόγια, παρατηρείται ένα κύμα συντεχνιακής ευθιξίας από μεριάς των μπλογκεράδων, ενώ μπορεί, τα ίδια που λέει ο «παρείσακτος» να τα λέτε κι εσείς κατ’ ιδίαν (και πολύ χειρότερα) για τη μπλογκόσφαιρα.
Βέβαια, αυτό ισχύει και στην πραγματική ζωή -δες την αλληλεγγύη των συναφιών ή ακόμα και των οικογενειών. Σούρνουμε τα μυρια όσα στον μπάρμπα τον Αγησίλαο, αν όμως κάποιος ξένος τού πει τα μισά θα κάνουμε καβγά.
Γιαυτό και λέω, συντεχνιακή ευθιξία.
Κι εγώ θα διαφωνήσω απολύτως με τον αγαπητό Νίκο Σαραντάκο.
Τις πέντε πρώτες γράμμες είναι που βρίσκω μια χαρά, κανένα φάουλ δεν διέκρινα, διαφωνώ μόνο με τους επαΐοντες που επικαλείται ο Μαρξ και που χαραχτηρίζουν έτσι τον κ. Σερέφα, έλεος πια!
Ποιοί είναι αυτοί οι γνωρίζοντες κι ο Θεός της Λογοτεχνίας να μας προστατεύσει από την κρίση τους! Όπως οι επαΐοντες έχουν δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους, το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι αναγνώστες. Δεν σχολίασε ο Μαρξ την προσωπική ζωή του κ. Σερέφα. Τη λογοτεχνική του προσφορά έκρινε και μάλιστα διακριτικά και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει ως αναγνώστης και μόνο. Γιατί όταν ένας λογοτέχνης εκδίδεται, υφίσταται και την κριτική των αναγνωστών, που πληρώνουν να τον διαβάσουν. Ή κάνω λάθος;
Κι επί της ουσίας της διαφωνίας τώρα, διότι έτσι όπως τοποθετείται ο Νίκος βάζει ένα θέμα ανάμεσα σε δημοσιογράφους και μπλογκεράδες, ενώ τέτοιο θέμα δεν υφίσταται.
Υφίσταται το άλλο όμως. Μεταξύ δημοσιογράφων και όλης της ελληνικής κοινωνίας.
Όταν λοιπόν αγαπητέ Νίκο, οι μπλογκεράδες τα βάζουν με δημοσιογράφους, δεν τα βάζουν γιατί τους ανταγωνίζονται στη γραφή, αλλά γιατί δεν τους εκτιμούν όπως η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Με αυτό που γράφω δε σημαίνει ότι σακιάζω και ταυτίζω τους λίγους καλούς με τους πάρα πολλούς κακούς, αλλά να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Αν διακρίνεις απόρριψη και απαξίωση στα μπλογκς για τους δημοσιογράφους, δεν είναι συντεχνιακή σύμπνοια, ούτε ανταγωνισμός, είναι δίκαιη αγανάκτηση και καλά θα κάνουν να ψαχτούν και να κάνουν την αυτοκριτική τους και την ενδοσκόπησή τους, άλλοι, και όχι να εγκαλούνται οι μπλόγκερς που τολμούν να πουν τη γνώμη τους.
Φιλικά και καλό μήνα σε όλους!
να δεις δεν θα αργήσει η ώρα που θα ποινικοποιηθεί το κουτσομπολιό, μου το λέει εμένα στα σίγουρα το κληρονομικό το χάρισμα που χω απ την γιαγιά την αφρικάνα…
και τι θα κάνουνε επειτα όλες οι «γριές» την ώρα του εσπερινού και στις ολονυχτίες? πως θα περνάει η μέρα μόνο με πίττες και σταυροκοπηματα??? εεεεεεε?
το μεταμοδέρνα δεν το κατάλαβα, αλλά έτσι ειμαι εγώ ότι θέλω καταλαβαινω συνήθως – ας όψεται το κληρονομικό…
Κι όμως, εξέφρασες και μας ΑΦΜ!
Και το ύφος σου απέναντι στα ψευτομάγκικα ψερόλικα των τύπων αυτών, ήταν αυτό που θάπρεπε!
Μ-π
«ξερόλικα»
(οποίος νεολογισμός! Αλλά η περίστασις το απαιτεί)
Απο οσο καταλαβα εχουμε τις εξής δυο αντιθεσεις :
(Χοντα Χοντρα )
α) Επώνυμοι Δημοσιογραφοι Vs Bloggerαδων
β) Επωνυμοι Μπλογκεραδες-Vς Ανωνυμων Bloggerαδων
Θα ηθελα να προστεθεί και μια τριτη )
η αντιθεση
Επωνυμοι Μπλογκεραδες
Vs
Ψευδωνυμοι Σχολιαστες Μπλογκίων
Ελπίζω να επανέλθω …
@ Νίκος Σαραντάκος:
Κι εγώ σκανάρησα τη μνήμη μου και, αν το Αλτσχάιμερ δε με φλερτάρει, δε θυμάμαι ποτέ να διαφώνησα μαζί σου. Όμως, για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.
Εμένα δε με ξενίζει το ύφος του AFM επειδή εγώ στη θέση του θα έλεγα πολύ περισσότερα. Θα το έψεγα αν εκείνος καθιέρωνε πρώτος αυτό το ύφος. Αλλά τώρα απαντά σε μια αθλιότητα με το ίδιο ακριβώς ύφος (που δεν τον εκφράζει) ακριβώς για να τονίσει αυτό το άθλιο ύφος.
Επί της ουσίας των γραφομένων του original «λεβέντουρα» (quelle bannalite) δε θα πω λέξη. Άρχισε να με κουράζει αυτή η βλακώδης επίθεση στα blogs από όποιον επιδιώκει τη 15λεπτη δημοσιότητα που του αναλογεί.
Μεταξύ μας το όνομα Σάκης Σερέφας θα συνέχιζα να το αγνοώ αν δεν διάβαζα blogs (την Ελευθεροτυπία την έχω κόψει προ πολλού).
Χμμ…. Αμετανόητε, από μια άποψη έχουμε διαφωνήσει πολλές φορές για αποτίμηση ιστορικών γεγονότων και τέτοια. Αλλά ασφαλώς δεν εννοούσες τέτοιες διαφωνίες!
Επί της ουσίας τώρα, εγώ καταλογίζω στον ΑΦΜ πρώτον κάποιες εξυπνάδες που είναι φτηνές (περί ορέξεως, εγώ φταίω που δεν τον ξέρω ή εκείνος;) και δεύτερον, το φάουλ ότι ενώ ο ίδιος δεν έχει γνωστοποιήσει το ονοματάκι του ειρωνεύεται το ονοματάκι του αλλουνού (sakis κτλ. – Απότι είδα, ο Σερέφας δεν υπογράφει σαν Sakis).
Ότι το αρχικό αρθράκι του Σερέφα αξίζει γενναίο κράξιμο, δεν υπάρχει αμφιβολία, γιαυτό και είπα ότι διαφωνώ με τις πρώτες πέντε (5) αράδες του ποστ, όχι με τις επόμενες. Άκου λεβέντουρας! Κριτική και ειρωνεία όμως αξίζει το αρθράκι του Σερέφα, όχι το όνομά του ή το ποιητικό του έργο.
Παρεμπιπτόντως, ο άνθρωπος δεν είναι φίλος μου. Μάλιστα, τα ποιήματά του δεν είναι απ’ αυτά που μ’αρέσουν -εγώ είμαι της παραδοσιακής τεχνοτροπίας.
Μου κάνει εντύπωση που το κείμενο του κυρίου Σερέφα (τον οποίον πρώτη φορά ακούω) δημοσιεύτηκε στην «Ε». Πιο πολύ για «Το Καρφί» μου κάνει σε ύφος. Για το ήθος ας μη μιλήσω καλύτερα, γιατί δεν είμαι καν από χωριό…
Ευτυχώς που η «Ε» δημοσιεύει κι άλλα άρθρα για το θέμα των blogs, όπως αυτό
Και για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να απαντήσει κανείς σε όλη αυτή τη λάσπη εναντίον της ανεξέλεγκτης κι ελεύθερης έκφρασης:
Ζητούνται αλήτες μπλόγκερς για να συμμετάσχουν στη διοργάνωση αποκριάτικης διαδήλωσης.
@Νίκος Σαραντάκος: Ο κος. Σερέφας σαν δημόσιο πρόσωπο είμαι σίγουρος ότι μπορεί να ανεχτεί πολύ χειρότερους ‘χλευασμούς’ απο το ‘Σερ-Σακ’ και το ‘λεβέντουρας’. Και θα πρέπει να προετοιμαστεί για πολύ περισσότερα όταν μιλά απαξιωτικά για *όλους* τουσ ιστολόγους.
@ΑΦΜ: Συνέχισε να τους τα λες έτσι ακριβώς. Ρίξε μια ματιά και στο δικό μου άρθρο: http://atheoi.org/2008/02/29/blogs_are_only_the_beginning/
Εγώ απλά δεν καταλαβαίνω πως ένα όνομα σαν το Σάκης Σερέφας δίνει αξία σε ένα σχόλιο. Τουλάχιστον μεγαλύτερη αξία απο ένα ψευδόνυμο… Δηλαδή εαν είσαι ένας πονεμένος, σαλεμένος, γρουσούζης ή αδόλεσχος… και όλα αυτά με ταμπέλα το ονοματεπώνυμο σου, δίνει κάποια μεγαλύτερη αξία στα λόγια σου;
Lykos
.
Απολογούμαι, αλλά δεν γνωρίζω τον μεγαλύτερο λογοτέχνη της ΔΙΚΗΣ μου γενιάς. Ως εκ τούτου, έψαξα στο google, βρήκα ένα ποίημά του και σας το κοπυπεϊστάρω για να τον μάθετε, όσοι δεν τον γνωρίζετε…
Σάκης Σερέφας
Δωμάτιο με μύγες στη στιγμή
Μια μύγα είναι πανεύκολο. Σαν
να κολυμπάς ή να βήχεις. Δεν
χρειάζεται να το σκέφτεσαι. Μερικές
δημιουργούν μια πολύ στενή σχέση με το φρασίδιο
«πέρυσι το καλοκαίρι». Αυτές
είναι οι μύγες-σύμβολα. Βρωμοδουλειά
στοχάζονται κατάσαρκα δεν έπρεπε να μπλέξω. Αποστολή τους είναι
να μετακομίσουν μες στον χειμώνα μια νταλίκα θέρος. Τρέχουν
στα προσεχώς και δεν προλαβαίνουν. Σκέτα καρτούν
τρακέρνουν πάνω σε βοκαμβίλιες, βυζαίνουν
χυμένους καινεσκαφέδες, ενώ από γύρω
παφλάζουν λόγια, ματιές, μυρωδιές, δηλαδή: ένα έλα,
λόφος τότε σε προφίλ απ’ το παράθυρο, άρωμα λαιμού
σε λήξη. Γίνομαι πιο συγκεκριμένος
μόνο με αντικαταβολή. Όλα να ρέουν με ταχύτητα ονείρου και
στο σημείο
αυτό
αίφνης
κάτι
πατουσώνει
τα πλακάκια μισή
μπουκώνει
φράση
και πίσω στα σεντόνια
―καμιά τους δεν πρόλαβε να φτερουγίσει
ξεφτιλίζονταν όλες μ’ ένα μπισκότο στον πάγκο
βόσκαν του σκασμού τη στιγμή.
Μην το ξεχάσω ποτέ αυτό
είπε ο υπερνούς και αυτοξύστηκε. Παραδίπλα,
το ψυγείο ο μπαγάσας γουργούριζε περιττά να συμπεριληφθεί
μα εδώ τελειώνουν όλα. Α, και μια πληροφορία
πότε ξυπνούν οι μύγες. Μόλις χαράξει, μαζί με τα κοκόρια
μερικές μέσα στα κοκόρια. Λοιπόν,
οι μύγες ξυπνούν στις πέντε και τέταρτο ήταν. Ακριβώς.
________________________________
Το ποίημα ανήκει στην ποιητική συλλογή Μπορεί και νευρικό η οποία θα εκδοθεί από τον Κέδρο
τον Οκτώβριο του 2003
υ.γ. μια φαγούρα συγκίνησης μ’ έπιασε…
@ Νατάσα: Δεν γίνεται να κλέψεις την φωτογραφία. Την έχω κλέψει πρώτος εγώ. Ο «ανυπεράσπιστος ελέφας» όμως δικός σου.
@ mamma: Οι γραμμές στην εφημερίδα είναι 8,5 και όχι 8. Δεν θα μειώσεις εσύ τον μόχθο του λογοτέχνη!
Δικό σου το «ζαβολιάρικο λιοντάρι»…
Πάρε κόσμε, πάρε πάρε…. Ξεπουλάμε!
@ Αkamas : στους διαξιφισμούς στη βουλή για το θέμα των Blog αναφέρεσαι;
Η αποστροφή του Γ.Α.Π πάντως προς τον Κ.Α.Κ «βλέπετε κάθε νέο με ηλεκτρονικό υπολογιστή ως έναν εν δυνάμει blogger» ήταν το κάτι άλλο. Λες και ο blogger είναι απειλή για την κοινωνία.
@ Harisheiz: το έχω διαβάσει το ποστ σου και σε γενικές γραμμές συμφωνούμε.
Για το θέμα της ψευδωνυμίας , δεν είναι μόνο ο Ελύτης και ο Fernando Pessoa που αναφέρεις.
Ο»ιός» της ελευθεροτυπίας στις 26/2/ 1995 έχει ένα ωραίο άρθρο για τα ψευδώνυμα λογοτεχνών-δημοσιογράφων. Ο τίτλος είναι «ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ
Απόκριες στο ληξιαρχείο» και είναι πολύ ενδιαφέρον. Το 1995 δεν υπήρχαν blog ακόμα, οπότε δεν αναφέρεται σε ψευδώνυμα blogger
@ Μαρία: το θέμα της ψευδωνυμίας/ανωνυμίας στο διαδίκτυο θα επανέρχεται συνεχώς στην επικαιρότητα με κάθε ευκαιρία. Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι δεν έχει σημασία αν κάποιος γράφει επωνύμως ή ψευδωνύμως…Σημασία έχουν αυτά που γράφει.
@ Παύλο: Είναι σύνηθες (λέμε τώρα) οι δημοσιογραφούντες, οι καλλιτεχνίζοντες κλπ να υπογράφουν με τις αρχικές συλλαβές από το ονοματεπώνυμό τους.
Πχ «Παν. Παν» ή «Μποστ» κλπ.
Θα μπορούσε ο Σερέφας Σάκης να υπογράφει έτσι τα σημειώματά του στην Ελευθεροτυπία : Σερ.Σακ
Εντάξει…σαν τον Nimits κι εγώ, πρόταση κάνω στον Σερ.Σακ. Δεν προσπαθώ να του επιβάλλω με το ζόρι πως να υπογράφει.
🙂
Αλλουφάνη, σου έχω καταχραστεί το χώρο, αλλά βλέπεις δεν έχω ιστολόγιο. Αν ενοχλείσαι, το παρόν βγάλτο.
Ενα ποίημα είναι πολύ εύκολο να το γελοιοποιήσεις, ιδίως αν μιλάει για πράγματα συγκεκριμένα, για μύγες και για γάτες λογουχάρη, και όχι για υψιπετείς σαπουνόφουσκες. Ιδίως αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις.
Και τον Σκαρίμπα τον είχαν γελοιοποιήσει πριν από καμιά εβδομηνταριά χρόνια, όταν είχε γράψει τον Καμπούρη -μα, είναι ποίηση να μιλάει για καμπούρηδες; Όμως, Σκαρίμπας. (όπως λέμε Σερέφας, ίδιες συλλαβές, ίδια δομή ονόματος).
Πάντως, ευχαριστώ τη ραφινάτα διότι η θλιβερή της προσπάθεια να γελοιοποιήσει το ποίημα του Σερέφα μου έδωσε την ευκαιρία να βρω μερικά εκτενέστερα αποσπάσματα, που μάρεσαν πολύ (ανκαι, οπως είπα, εγώ είμαι οπαδός άλλης τεχνοτροπίας).
Δείτε εδώ, δεν έχει μόνο για μύγες, αλλά και μπαλάντα του αδικοχαμένου κουνουπιού και «τρεις γάτες δρόμος», που πολύ μου άρεσε.
http://www.dedalus.gr/gr/author.asp?id=17
(έχει και πεζά)
Και ο προαναφερθείς Σκαρίμπας, ο Καμπούρης:
Ο καμπούρης
Θα της άρεζα φαίνεται και με είχε πάρει
Για τις ιδέες μου που έχω, τις μπρούσκες
Έτσι με των γλουτών μου (ως είμαι) τις φούσκες
Ζευγάρι.
Μα εγώ πιάστηκα στου έρωτά της την πιάκα
Με τα (έως τα γόνατα κοντά μου) παντζάκια,
Και – αχ- για δαύτη μου, πόσα πίνω φαρμάκια
Τη μπάκα.
Του κάκου μεσ’ στ’ άλλα μου της τσέπης τουμλέκια
Είχα εγώ –να τα βλέπει- σουγιά και σφυρίχτρα,
Η φωνή μου (σαρμόνικα) ηχούσε – η μπήχτρα-
Γυναικεία!
Το λοιπόν; Να, τούτης μου κακώχω της μούρης
Της σπανής να μπορώ να αγαπώ χωρίς γένια,
Και με γάμπες γυμνές να είμαι – μ’ ευγένεια-
Καμπούρης…
Ωωω… τα’ άνθη τα’ αγκάθια, όλα έρχονται στη φύση
Κι όλα φεύγουν στην ώρα τους. ( Την τύχη τους νάχα…)
Εγώ τι; Στη ζωή, έχω βιαστεί νάρθω τάχα
Ή αργήσει;
@ Ν. Σαραντάκος: Επιτέλους, ναι… Ας διαφωνήσουμε…
🙂
Το έργο του Σ.Σ δεν το αμφισβήτησα, διότι πολύ απλά δεν το γνωρίζω.
Το παιχνίδι με το όνομα του Σάκη Σερέφα (–> Sakis και μετά Σερ.Σακ) έγινε επίτηδες. Μετέτρεψα το επώνυμο σε ψευδώνυμο, διότι για μένα αυτά που γράφει κάποιος έχουν την ίδια αξία είτε το υπογράφει ως Σάκης Σερέφας-λογοτέχνης, είτε τα υπογράφει ως Σερ.Σακ.
@ Γητεύτρια: Διαφώνησε κι εσύ… Μπορείς!
Αυτό που μ’ ενοχλεί εμένα είναι το «τσουβάλιασμα» που κάνει ο Σερέφας: ανώνυμος= σαλεμένος+ γρουσούζης + αδόλεσχος +…
Για τον λογοτέχνη Σερέφα δεν έχω άποψη…
Δεν είμαι και ο πιο σχετικός με την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.
Αυτό που γράφω όμως για το «ποιος φταίει» που δεν γνωρίζω το έργο του είναι μια διαπίστωση δοσμένη με χιούμορ και τίποτε παραπάνω.
@ Παράξενο: το «μεταμοντέρνο» ούτε κι εγώ το κατάλαβα. Εγώ είμαι οπαδός του παραδοσιακού κουτσομπολιού…
🙂
@ Aριστεροπόντιε (Μ-π): χαίρομαι που εξέφρασα και το ποντιακό κομμάτι του ελληνισμού.
:p
🙂
@ Noσφεράτε: οι καβγάδες δεν είναι έτσι γενικευμένοι όπως τους παρουσιάζεις.
Είναι α) μερικοίΕπώνυμοι Δημοσιογραφοι Vs Bloggerαδων
β)μερικοί Επωνυμοι Μπλογκεραδες-Vς Ανωνυμων Bloggerαδων
κλπ
γ) μερικοί Επωνυμοι Μπλογκεραδες
Vs
Ψευδωνυμοι Σχολιαστες Μπλογκίων
Ας μη γενικεύουμε «τσουβαλιστί» κι εμείς
@ Αμετανόητε: Για όσους δεν τον γνωρίζουμε, ο Σερέφας έβγαλε μια αναίτια και γενικευμένη κακία κατά των blogger που ιστολογούν ψευδονύμως.
Είναι τόσο μεγάλη η επιθετικότητα που βγάζει αυτό το σημείωμα, που αρχίζω να αναρρωτιέμαι μήπως έχει προηγούμενα με κάποιο βιβλιογραφικό blog. Δηλαδή μήπως κάποιος σε ποστ ή σχόλιο, αναφέρθηκε αρνητικά για το έργο του.
@ Ν. Σαραντάκος(2) : Για το θέμα του παιχνιδιού με το όνομα του Σ.Σ εξήγησα σε προηγούμενη απάντηση. To ύφος της απάντησής μου που το βρήκες χυδαίο, λαϊκίστικο και εξυπνακίστικο, διαφωνώ μεν με τους χαρακτηρισμούς σου αλλά νομίζω ότι αυτά που έγραψα έπρεπε να γράψω , διότι αυτά ακριβώς σκέφτηκα την στιγμή που διάβασα το σημείωμα του Σ.Σ.
Στο blog εγώ εφαρμόζω πρακτικές δημοτικού σχολείου: «σκέφτομαι και γράφω» και «αναρτώ χωρίς να ξανασκέπτομαι.»
@ Ελικας: Σωστή η παρατήρηση σχετικά με το «Καρφί». Για την «αποκριάτικη διαδήλωση» εύχομαι να έχει επιτυχία… Προσέξτε όμως μήπως μετά το «εκβιαστές» μας κολλήσουν και το «μασκαράδες»
🙂
Καλημέρα,
Καλβινισμός! 🙂
Αλήθεια, τί σημαίνει μεταμοντέρνα κουτσομπόλα; (κυρίως το μεταμοντέρνα).
@ΑΦΜ, διευκρίνιση: η ένστασή μου, να ξαναπώ, εντοπίζεται στις πρώτες πέντε αράδες της απάντησής σου. Εκεί, διαφωνούμε «κάθετα» που λένε μερικοί -στην υπόλοιπη απάντηση, συμφωνούμε. Όπως συμφωνούμε και στο ότι διαφωνούμε.
(Κατά τα άλλα, η προς Αμετανόητο εικασία σου μπορεί να πέφτει μέσα).
@ Simonsays: Το «λεβέντουρας» δεν είναι χαρακτηρισμός δικός μου για τον Σερέφα. Είναι χαρακτηρισμός του Σερέφα για μένα που είμαι blogger με ψευδώνυμο. Αν κάποιος χλευάζει είναι ο Σερ.Σακ
Για το ποστ σου στο atheos.org συμφωνώ ότι ο περιορισμός της ελευθερίας του λόγου στα blog θα είναι μόνο η αρχή της προσπάθειας να ελέγξουν και να ευνουχίσουν την δυναμική του διαδικτύου.
@ Τσοπάνη: Ακριβώς το ίδιο με σένα πιστεύω κι εγώ.
@ Ραφφινάτα :
Να ξαναπώ ότι δεν είμαι ό,τι πιο σχετικό υπάρχει με την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία και ποίηση. Αλλά κάποια σημεία από το ποίημα αυτό μου άρεσαν.
Κάποιες εικόνες τις βρήκα πολύ δυνατές. Ιδιαιτέρως ο στίχος με τις μύγες που έχουν σαν αποστολή να «μετακομίσουν μες στον χειμώνα μια νταλίκα θέρος» είναι ποιητικότατος.
@Ν. Σαραντάκο: Κι εγώ θα διαφωνήσω τώρα μαζί σου με την φράση σου που αναφέρεται στη Ραφφινάτα και την «θλιβερή της προσπάθεια να γελοιοποιήσει το ποίημα του Σερέφα».
Νομίζω ότι σε περιοδικά και εφημερίδες έχουν γραφεί κριτικές που ισοπεδώνουν και εξουθενώνουν συγγραφείς και γελοιοποιούν το έργο τους με πιο βαριές εκφράσεις από αυτήν που έγραψε περί «φαγούρας» η Ραφφινάτα στο υστερόγραφό της.
@ Ντροπαλέ: Έλα μου ντε!
Κλασσικό, μοντέρνο, μεταμοντέρνο…
Το επόμενο στάδιο ποιο είναι; Το υστερομεταμοντέρνο;
@ Ν.Σαραντάκο: Η εικασία μου μπορεί να είναι βάσιμη, ε;
Είμαι αστυνομικό δαιμόνιο εγώ.
🙂
Ο καθένας βλέπει, τελικά, ό,τι θέλει να δει…
Κύριε Σαραντάκο, επειδή δεν με γνωρίζετε, είστε σίγουρος ότι όταν συγκινούμαι δεν με πιάνει φαγούρα; 😉
υ.γ. εμένα περίμενε ο κύριος Σερέφας να τον κάνω ό,τι είπατε πως τον έκανα 😀
Συνέχιση της νομικής μας λατρείας για τα ιστολόγια στο bloggaki μου.
Κύριε Σαραντάκο
Ελπίζω να μου επιτρέψετε να θεωρώ οτι ο κύριος Σερέφας είναι παντελώς ηλίθιος. Παρακολουθώ τα blogs πανω απο δύο χρόνια και πιστεύω πως υπάρχουν κάποιοι ανώνυμοι bloggers περισσότερο αξιόλογοι πολλών επωνύμων…
Ωστε το «Θεός» είναι ψευδώνυμο;!
Τώρα εξηγουνται γιατί πάνε στράφι οι προσευχές μας.
Άμα του στείλω μαίηλ, θα μάθω το όνομά του;
Κύριε Πρεσβύωπα, συμφωνώ ότι υπάρχουν ανώνυμοι ιστολόγοι πιο αξιόλογοι από επώνυμους ιστολόγους, αυτό έλειπε.
Όταν όμως λέτε κάποιον «παντελώς ηλίθιο» αυτό χαρακτηρίζει κυρίως εσάς και δευτερευόντως εκείνον.
@ αλέξανδρος ανδρουλάκης: δεν ξέρω αν μπορείς να του στείλεις mail, πάντως μπορείς να κάνεις chat μαζί του, στο iGod
Ο Allu Fun Marx είναι και γνωστός και επώνυμος, είναι ο Allu Fun Marx! Ο Σερέφας ποιός είναι;
Όποιος είναι σε θέση να καταλάβει κατάλαβε, από εκεί και πέρα την άποψη του καθένας μπορεί να τη λέει ανώνυμα ή επώνυμα. Η άποψη δεν μπορεί να ποινικοποιείται, το μόνο που μπορεί να ποινικοποιείται οι ψευδείς ισχυρισμοί. Η εγκυρότητα δεν είναι ζήτημα ανωνυμίας ή ψευδωνυμίας, ζήτημα τεκμηρίωσης είναι…
*έγραψα ψευδωνυμίας, εννοούσα επωνυμίας!
Καλά τα λες το ψευδώνυμο είναι η δική μας επιλογή, το κανονικό όχι.. Μακάρι κάποιοι κρατούντες να μπορούσαν να αντιληφθούν το νόημα των μπλογκς και την αξία να είσαι ελεύθερος να γραφεις και να επικονωνείς . Καλό μήνα
Επειδή διαβάζω την καλή εφημερίδα, δεν έτυχε να δω αυτό το ωραίο άρθρο , φαίνεται θα ήταν γραμμένο στο σημείο που το σαλιωμένο δάχτυλο γυρίζει σελίδα.
Επειδή εγώ πιστεύω στους ανωνύμους blogers , φτάνουν όσα καλά του γράφεις.
Κύριε Σαραντάκο σας ευχαριστώ πολύ….
Δεν θυμάμαι ποιος έγραψε ότι πρέπει να κρίνουμε
τον συγγραφέα , τον ποιητή, τον ηθοποιό, τον καλλιτέχνη γενικότερα απο το έργο του μόνο, γιατι αν πάμε να δούμε την ποιότητα του ανθρώπου, ίσως απογοητευτούμε.
Σας ευχαρισώ πολύ και πάλι.
Πολυ βιαστικά και επιφανειακά παραθέτω ονοματα σημαντικών προσωπικοτήτων που διακρίθηκαν κι έκαναν καριέρα μέσα από ένα ψευδώνυμο. Τα παραδείγματα πολλά, ο χώρος ελάχιστος.
Ο Κώστας Θρακιώτης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Θαλή Προδρόμου), γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1909. Είναι από τους πρώτους χρονολογικά Εβρίτες που διαπρέπει στα γράμματα. Καθηγητής, Φιλόλογος, δίδαξε σε γυμνάσια του Έβρου και στην Αθήνα, ενώ είναι ο πρώτος Εβρίτης που βραβεύτηκε με «Κρατικό βραβείο ποίησης το1964 και με το βραβείο Καλοκαιρίνειου θεατρικού διαγωνισμού». Ήταν ποιητής, μυθιστοριογράφος, λαογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Από τους πρώτους στην Ελλάδα που έφερε το νέο πνεύμα στην ποίηση, κατά της ομοιοκαταληξίας και της λυρικής αισθηματολογίας, θεωρώντας ότι σκοπός της τέχνης είναι να εξυψώσει τον άνθρωπο και να βελτιώσει τη ζωή του. Με το ψευδώνυμο και το έργο του προβάλλει την παράδοση και ιστορία της Θράκης, τόσο στην ποίηση («Συμφωνία του Ορφικού Ρόδου»), στη Λαογραφία («Λαϊκή πίστη και Λατρεία στη Θράκη»), όσο και στον αφηγηματικό του λόγο («Θρακικές Ιστορίες», «‘Eνα παιδί στην Καταχνιά») και με το θεατρικό του έργο («Βισβίζηδες», «Το χαμόγελο της Μήδειας»).
Είναι συχνή, αν και όχι πάντα κατανοητή από όλους, η χρήση ψευδωνύμων και ετερωνύμων στη λογοτεχνία. Οι περιπτώσεις του δικού μας Ελύτη και του Fernando Pessoa μιλούν ολοκάθαρα
O Άδωνις γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Kασαμπίν, στη βόρεια Συρία, κοντά στις ακτές της Mεσογείου. Tο πραγματικό του όνομα είναι Aλί Aχμάντ Σάιντ και θα μεγαλώσει βοηθώντας τον πατέρα του, μικρό γαιοκτήμονα αλλά με ευρεία θρησκευτική μόρφωση. Aπό αυτόν θα μάθει το Kοράνι αλλά και κλασικούς Άραβες, καθώς και μυστικιστές, όπως ο Ίμπιν Aραμπί και ο Xαλάτζ. Aπό παιδί γράφει ποίηση και απαγγέλλει δημόσια μεγάλους ποιητές του Iσλάμ. Δεκατεσσάρων ετών θα απαγγείλει ένα δικό του ποίημα μπροστά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος, εντυπωσιασμένος, θα τον ρωτήσει τι αμοιβή θέλει. «Σπουδές», θα απαντήσει ο νεαρός Aλί. Έτσι θα τον στείλουν στο Γαλλικό Λύκειο της Tαρτούς και μετά στο Kρατικό Kολέγιο στη Λατάκια. Tα ποιήματα που γράφει τα στέλνει σε περιοδικά, αλλά αρνούνται να τα δημοσιεύσουν.
Παύλος Νιρβάνα (1866-1937), ψευδώνυμο του Πέτρου Αποστολίδη.
Γιατί να μιλάμε μόνο για τα ψευδώνυμα των λογοτεχνών, καλλιτεχνών; Όπως έγραψα κι αλλού (στου Αντώναρου δηλαδή), είναι καλύτερο το nickname «μικροπολιτικός» (δεύτερη σελίδα στην εφημερίδα «Τα Νέα») από το δικό μου, μόνο και μόνο γιατί αυτός/ή/οί/ές δημοσιογραφούν ενώ εγώ όχι;
Όπως έγραφα και στον old boy, ΔΕΝ έχει νόημα να αναλωνόμαστε με το αν ασχολούνται με μας οι εφημερίδες και το τι λένε τα ‘παραδοσιακά’ ΜΜΕ για τα blogs. Αν θέλουμε να διαφέρουμε και – γιατί όχι – να είμαστε πρωτοπόροι, οφείλουμε να δράσουμε μέσα από ένα πρωτοποριακό μέσο, όπως τα blogs. Και όχι περιμένοντας να ‘πιάσουμε την καλή’ (ή την ‘κακή’) αν και όταν μας προσέξουν, μέσα στην ασημαντότητά μας, οι εφημερίδες, τα περιοδικά και οι τηλεοράσεις. Με τις αναφορές των ΜΜΕ στα blogs – από συγγραφείς η οποιονδήποτε – και την αναπαραγωγή τους στη μπλογκόσφαιρα πλουτίζουν οι εφημερίδες και φτωχαίνουν τα blogs. Ελπίζω να το συνειδητοποιήσουμε πριν να ‘ναι πολύ αργά.
Δεν θα μιλήσω για το συγγραφέα Σερέφα γιατί δεν γνωρίζω το έργο του. Να μιλήσω για τον άνθρωπο Σερέφα, δεν θα ήξερα τι να πω, γιατί δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Και ποτέ δεν ταυτίζω έτσι κι αλλιώς το άνθρωπο με το καλλιτεχνικό έργο. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι με θίγει η άποψή του, γιατί το μωσαϊκό των μπλογκς είναι τεράστιο και δεν υπόκειται εύκολα σε νόρμες και κανόνες. Η άποψή του είναι λιγάκη πρόχειρη και μάλλον θα την θεωρήσει και ο ίδιος άστοχη, αν βρει το χρόνο να περιηγηθεί σ’ αυτόν τον κήπο με τα άνθη και του καλού και του κακού.
και φυσικά είναι «λιγάκι» , αν και μάλλον θα έγραφα -σε δεύτερο χρόνο- εξαιρετικά πρόχειρη και σπασμωδική.
ακολουθωντας την ιδέα του Νατασσακίου, κλέβω και αναδημοσιεύω την φωτο -αλλά θα δώσω τα απαραίτητα credits για να μην μου τραβήξεις καμιά μήνυση μετά! 🙂
επίσης προσυπογράφω το γελαδοσχόλιο: «Ο Allu Fun Marx είναι και γνωστός και επώνυμος, είναι ο Allu Fun Marx! Ο Σερέφας ποιός είναι;».
Δλδ αν εγώ τώρα πω ότι με λένε Δήμητρα Παπαδοπούλου ή Μαρία Πενταγιωτισοπούλου, θα είμαι πιο επώνυμη από όσο είμαι ως Κρότ?
@ Νίκος Σαραντάκος : Σίγουρα δεν εννοώ τις διαφορετικές θεωρήσεις που έχω-έχεις-έχουν για ιστορικά, πολιτικά ή ιδεολογικά ζητήματα. Εννοούσα πως ποτέ δεν είχαμε διαφορετική αντίληψη περί αισθητικής ή δεοντολογίας (ή, τέλος πάντων, κάτι ανάλογο με αυτό που προέκυψε).
Νομίζω πως είσαι υπερβολικός στην κριτική σου χρησιμοποιώντας ως μοναδικό επιχείρημα το λογοπαίγνιο του AFM με το όνομα του Σερέφα. Ε, δεν ήταν δα και τόσο φοβερά αυτά που γράφτηκαν. Έχουμε ακούσει και διαβάσει πολύ χειρότερα από βουλευτές, υπουργούς, «πνευματικούς» κλπ. Ούτε θεωρώ unfair την «ανώνυμη» επίθεση του AFM σ΄ έναν «επώνυμο». Θα ήταν έτσι αν ο AFM τον προσέβαλε αναίτια και βάναυσα καλυπτόμενος πίσω από την «ανωνυμία» του.
Επιμένω πως ο συγκεκριμένος έγραψε αυτά που έγραψε με στόχο να γίνει ντόρος γύρω από αυτόν. Οπότε μάλλον είναι ο τελευταίος που θα προέβαλε τις ενστάσεις που εσύ βάζεις.
@ Allu Fun Marx: Κι εμένα με ξενίζει το ύφος- «ήθος» του Σερέφα. Όχι τόσο γι’ αυτά που λέει όσο για τον τρόπο που τα λέει. Ακόμα κι αν είχε προηγούμενα κακής κριτικής από κάποιον blogger θα μπορούσε να στραφεί εναντίον του χρησιμοποιώντας κιόλας το βήμα της «Ε». Επιμένω πως ο τύπος επιζητεί τον ντόρο γύρω από τον εαυτό του και το θέμα που απασχολεί τα blogs μάλλον του έδωσε την ευκαιρία να το κάνει.
Με την ευκαιρία, θα ήθελα να τονίσω (όχι πως ενδιαφέρει κανέναν, αλλά…) ότι με τσατίζει το τάχα μου δήθεν στυλάκι του Σερέφα. Με αφήνει μάλλον αδιάφορο η κριτική του και όλων των άλλων γύρω από τα blogs κι ακόμα περισσότερο η συσπείρωση σε συντεχνιακή βάση εναντίον όλων αυτών των απόψεων. Ως μάλλον νεόκοπος blogger εκτιμώ πολλούς και τους παρακολουθώ φανατικά αλλά δε θέλω να δω το χώρο ως συντεχνία. Και το λέω εγώ αυτό που το blog μου φιλοξενείται σε έναν συγκεκριμένο aggregator. Στον «έξω κόσμο» έχω επιλέξει την ένταξη σε πολιτικούς, κοινωνικούς, αθλητικούς, πολιτιστικούς χώρους. Στο blogging μου αρέσει το «αντάρτικο». Δεν κατηγορώ κανέναν απ’ όσους το κάνουν ή το αισθάνονται. Απλά, το τονίζω για να γίνει κατανοητό πως οι απόψεις μου είναι αποτέλεσμα των εκτιμήσεων της στιγμής και του ψυχισμού (κατά coach Ιωαννίδη) της στιγμής.
@ Кроткая: Serefas who? Κι εγώ προσυπογράφω το σχόλιο: “Ο Allu Fun Marx είναι και γνωστός και επώνυμος, είναι ο Allu Fun Marx! Ο Σερέφας ποιός είναι;”.
By the way, το πιο πετυχημένο nick ever είναι Άσημος Ασημίδης. Θα το χρησιμοποιούσα εγώ αν δεν είχε φορτιστεί αρνητικά.
Έτσι, αρκέστηκα στο «Αμετανόητος». Ποιος θα μ’ έπαιρνε στα σοβαρά αν έβαζα το πραγματικό μου όνομα: Αστέριος Καλαμαράκης. 🙂
@ αμετανόητε 😆
( αυτό το Αστέριος, με τσάκισε! :p)
Αμετανόητε, αχαχαχαχαχα!!! Αν σου πω κι εγώ πως τ αληθινό μου όνομα είναι Καλομοίρα Κακομοιρίδου, τι θα μου πεις!?
Εγώ εναρμονίστηκα πάντως με τον νόμο πριν αυτός ψηφιστεί και ανέβασα στο blog μου σελίδα τα στοιχεία μου
http://crazycows.wordpress.com/tautothta/
Krot, είσαι πράγματι η Krot ή μήπως είσαι η Καλομοίρα Κακομοιρίδου; Εγώ νομίζω ότι είσαι ήο Ιντεφίξ ή ο Ροϊδης ή η Δάφνη Σημίτη (δεν ξέρω γιατί)! Μάλλον δεν έχεις σκύλο, ίσως έχεις γάτα, πίνεις τσάι και δεν βλέπεις πολύ τηλεόραση. Ο Allu fun Marx από την άλλη σίγουρα έχει μουσάκι και μάλλον πίνει πολύ καφέ ενώ ο Ροΐδης φοράει μαύρο ζιβάγκο και ξυρίζεται κόντρα. Πάντως η πιο μεγάλη φάση στην blogόσφαιρα είναι ο Ορθόδοξος που στην πραγματικότητα μάλλον είναι μια γαμάτη ξανθιά γκόμενα με μακριά πόδια και με κόκκινες γόβες! Ναι ξέρω… δεν παίζει… αλλά η ψευδωνυμία είναι και φαντασίωση και εικασία για το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο. Αυτό έχει μια μαγεία που αξίζει να μη χάσουμε!
@haris: Τόσα χρόνια στο ιντερνέτι έχω παρευρεθεί σε δεκάδες συναντήσεις ή μαζώξεις με ανθρώπους που εως τότε μόνο την περσόνα τους ήξερα -και σχεδόν πάντα αλλιώς τον φανταζόμουνα τον άλλον κι αλλιώς μου πρόκυπτε. Τις προάλλες που γινόταν η παρουσίαση του βιβλίου μου και είχαν έρθει δεκάδες δικτυο-φίλοι έπεφτα από τη μιαν έκπληξη στην άλλη.
Και απ’ ό,τι μου έχουν πει, αυτό το έχουν νιώσει κι άλλοι, δηλαδή αλλιώς φαντάζονταν τον δικτυακό συνομιλητή τους κι αλλιώς τον γνώρισαν.
Βέβαια, τώρα πούχουνε βγει οι αβατάρες, πολλοί βάζουν τη φωτογραφία τους κι έτσι η έκπληξη μετριάζεται.
Κύριε Σαραντάκο, πάντως αν έχετε δει και τον Ορθόδοξο και δεν είναι η ξανθιά θεογκόμενα που φαντάζομαι αλλά ένας τύπος κοντός με σπυράκια και λιπαρό δέρμα σας παρακαλώ μη μου το πείτε! 🙂 😀
δλδ Χάρη με φαντάζεσαι με μουστάκια σκύλου να πίνω τσάι χαϊδεύοντας μια γάτα?
έχει δίκιο ο πρετεντέρης ρε: όλο ανωμαλίες συμβαίνουν στο ίντερνετ!!!
Krot… Ναι, είναι η μικρή μου εκδίκηση γιατί είμαι σίγουρος ότι με φαντάζεσαι να είμαι 500 κιλά, με κέρατα και να λιάζω ξαπλωμένος τα γαλακτερά βυζιά μου υπό το γωνιακό φως του Vermeer, μασουλώντας το artificially green χορτάρι στα λιβάδια της Ολλανδίας!
@ Allu Fun Marx( α) μερικοίΕπώνυμοι Δημοσιογραφοι Vs Bloggerαδων
β)μερικοί Επωνυμοι Μπλογκεραδες-Vς Ανωνυμων Bloggerαδων
κλπ
γ) μερικοί Επωνυμοι Μπλογκεραδες
VsΨευδωνυμοι Σχολιαστες Μπλογκίων)
Εχεις δικιο …Γενικευσα …
Πραγματι ειναι μερικοι …μερικοι(και οχι ολοι )
και ανωνυμοι και επωνυμοι που την βλακεια τους την Κανουν σημαια (απο ναυλον)
– Αν αυτο οι Μερικοι ειναι ανωνυμοι ή ψεδωνυμοι μπορει να φτασουν σε απιστευτες χυδαιοτητες Vs επωνυμων ….
Αλλά υπάρχουν και Μερικοι Επωνυμοι που γνωριζουν
το επωνυμο των Ψευδωνυμων
που τυχόν γραφουν στα Μπλογκια τους
και με την Πρωτη ευκαιρια , διαφωνια κλπ το δημοσιευουν
ειδικά Οταν γνωρίζουν οτι Αυτό θα εχει διαφορες συνεπειες στον ψευδωνυμο αλλά και με Επωνυμο Γνωστο τους Σχολιαστή
δειχνοντας ετσι το δικο τους Προσωπο κατω απο τη μασκα του επωνυμου
και μερικοι μερικοι δημοσιευουν το επωνυμο του Ψευδωνυμου και σε αλλα Μπλογκς
(αυτοι ειναι οι λεγόμενοι Μερικοι- Μερικοι)
Όπως ξέρεις, συμφωνώ μαζί σου ότι το να αποκαλύπτεις το επώνυμο κάποιου ψευδώνυμου ιστολόγου ή σχολιαστή ιστολογίων είναι παλιανθρωπιά από τις λίγες και χαφιεδιλίκι.
Όπως λες κι εσύ, υπάρχει η ανωνυμία και η ψευδωνυμία, και αυτά δεν ταυτίζονται. Για παράδειγμα, ο ΑλλούΦανΜαρξ δεν είναι ανώνυμος, είναι απλώς ψευδώνυμος. Η περσόνα του είναι τελείως αναγνωρίσιμη. Το ίδιο και ο Ορθόδοξος. Μπορεί στην πραγματικότητα αυτός που χρησιμοποιεί μια αρσενική περσόνα να είναι ξανθιά με γόβες στιλέτο, όπως λέει ο Χάρης, αλλά εφόσον υπάρχει συνέπεια στην περσόνα, αυτό δεν ενδιαφέρει.
Ο άλλος, που υπογράφει σαν ανώνυμος ή μ’ ένα ευκαιριακό ψευδώνυμο και που «χτυπάει και φεύγει», είναι ολότελα άλλη περίπτωση. Σε φόρουμ με έντονο πολιτικό χαρακτήρα, όπου κανείς δεν γράφει επώνυμα, έχω παρατηρήσει ότι οι ανώνυμοι (ή με ευκαιριακά ψευδώνυμα) είναι η μεγάλη πληγή για κάθε ουσιαστική συζήτηση. Οι ψευδώνυμοι, κανένα πρόβλημα. Συζητάς με τον Νοσφεράτο (λέμε τώρα) και ξέρεις τι πρεσβεύει και είναι σαν να υπογράφει με τ’ όνομά του.
Να προσθέσω επίσης ότι σε ένα ποιητικό ιστολόγιο-φόρουμ που έχω υπόψη μου, όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους επειδή η πιάτσα είναι μικρή (όχι, δεν συμμετέχει ο κ. Σερέφας εκεί) κάποτε που εμφανίστηκε ανώνυμος σφόδρα επικριτικός για κάποιον ποιητή, όλοι οι (επώνυμοι) θαμώνες αντέδρασαν και απαίτησαν να δώσει το ονοματάκι του. Κάτι ανάλογο έγινε και σε ένα φόρουμ σκακιστών.
-Ρε φίλε, ποιος είναι αυτός που στέκεται δίπλα στον Αλλουφάνιο Μαρξ;
-Δεν τον ξέρεις; Ο πρόεδρος του ΣΥΝ είναι.
Αλέξης Τσίπρας λέγεται
🙂
Μήπως πρόκειται για ΧΑΒΑΛΕ;
Εμένα με χάλασε η παρήχηση που σχετίζει το «λεβέντουρας» με το «μαλακοπίτουρας».
Με τον ίδιο μηχανισμό το «Σερέφας» με πέταξε στον επίσης σαλονικιό (άξιο, νομίζω) Σουρούνη, ο οποίος ακόνισε τη γραφίδα του στους τρόπους ζωής που ο προηγούμενος προσπαθεί ν’αποφύγει γράφοντας…
Κοίτα παρενέργειες η επωνυμία…
Κι εδώ ενδιαφέρουσα κουβέντα περί του φλέγοντος θέματος 🙂
Η ίδια συζήτηση έγινε και στον ολντ μπόι. Με ανάλογο τρόπο. Ποστάρω κι εδώ ό,τι έγραψα εκεί.
Καλημέρα
==
Κι όμως πέφτουμε στην ίδια παγίδα. Ομολογείς ολντ μπου οτι δεν σχολιάζεις το κείμενο καθεαυτό, αλλά το κάνεις επειδή σε κέντρισε το ΟΝΟΜΑ του Σερέφα (αν ηταν ασχετος δεν)
Εγω θα ήθελα να είμαστε αυτό που γράφουμε. Η μουρη μου αποτελείται απο συντακτικό, τα γένια μου από σημεία στίξης και η μορφή μου από τον τρόπο που συνταιριάζονται οι λέξεις.
Είτε σερέφας είτε μήτσακλας, δεν αφορά κανέναν. Ομως ακριβώς είμαστε οι αντιφάσεις μας, ετσι, νομίζω, είμαστε οι λέξεις μας.
Θαθελα να σχολιάσεις, η να μην, το ίδιο κείμενο χωρίς να ξέρεις ποιανού είναι. Το τι, όχι το ποιός.
Ν. Σ λες »Συζητάς με τον Νοσφεράτο (λέμε τώρα) και ξέρεις τι πρεσβεύει και είναι σαν να υπογράφει με τ’ όνομά του.
– Και οχι μόνο αυτό ..Για πολλους ειναι ( και οχι μόνο φιλους ) ειγνωστο πια και το πραγματικό του Ονομα ξερεις …
κυριως γιατί φροντισαν για αυτό Αλλοι
(επωνυμοι ) Δινοντας το
Κτα τ’ αλλο χαιρομαι που συμφωνεις οτι
το να αποκαλύπτεις το επώνυμο κάποιου ψευδώνυμου ιστολόγου ή σχολιαστή ιστολογίων είναι παλιανθρωπιά από τις λίγες και χαφιεδιλίκι.
και Ετσι ακριβώς χαρακτηριζω κι εγώ την παλιανθρωπια και το Χαφιεδιλικι
(για να μη ξεχνιομαστε ε; ))
..αναγνωριζοντας βεβαια το Αστειο του πραγματος να συμφωνουμε τοσο πολύ και με τοσο παθος(για την παλιανθρωπιά από τις λίγες και χαφιεδιλίκι) εννοωντας διαφορετικά πραγματα …
Αλλά ετσι ειναι ηζωή και η Μπλογκοσφαιρα
Αστεια … Γι αυτό και ο Κουντερα εγραψε εκεινο το Αστειο …
Τόσα κατεβατά, τόση φασαρία γιατί ένας συνάνθρωπός μας νομίζει πως είναι «υπερνούς και αυτοξύστηκε».
Ηρεμία, προπάντων ηρεμία παιδιά, κι ας φροντίζουμε να διακρίνουμε ποιά είναι η αυθεντική άποψη και ποιά η έμμισθη υπηρεσία σε αφεντικά κάθε λογής.
Είναι γνωστό ότι κάτι δρομολογείται από κάποιους και αναζητείται άλλοθι.
@Νίκο Σαραντάκο φίλε μου, βρίσκω τον αγαπητό μας Αλουφάν πολύ περισσότερο συγκαταβατικό απ’ ό,τι θα ‘πρεπε, και δυστυχώς δηλαδή. Το δε φάουλ που του καταλογίζεις μάλλον θα είναι λάθος δικής σου εκτίμησης, εφόσον δεδομένης της τ(ρ)αχύτητας που εξελίχθηκε η φάση με την κατεβασιά του αντιπάλου (του ποιού;), κανονικά -κανονικότατα- θα επιτρεπόταν η «επιδαψίλευση» πολύ περισσότερων από τα κατατεθέντα.
Να αποτολμήσω επίσης την έκφραση της υποψίας ότι και το Σερέφας πρέπει να ‘ναι λογοτεχνικό ψευδώνυμο, μια προσπάθεια προσέγγισης του Σεφέρη δηλαδή, με ένα απλό αναγραμματισμό. Δε βρήκα πουθενά τη συγγένεια με το όνομα του Σκαρίμπα που εντοπίζεις. Όχι, δηλαδή, ότι κι ο Σκαρίμπας…
Πέρα όμως από τις τζάμπα ύβρεις, λογοτεχνική αδεία υποθέτω, εκείνος ο σολοικισμός: «Ούτε τα ψευδώνυμα τα αρέσω», πως να περάση απαρατήρητος και ασχολίαστος;
__________
Από τους καλύτερους λογοτέχνες της γενιάς του, ε; Βρε που καταντήσαμε!..
Ω αναμοχλευτά, όταν ο Σερέφας λέει «δεν τα αρέσω» γράφει στη μητρική του διάλεκτο, δεν σολοικίζει.
Στα άλλα, ας διαφωνήσουμε.
Кроткая: Το μόνο που μπορώ να ψελίσω είναι: «Ωχ τι τραβάς κι εσύ Κακομοίρα μου».
😆
κι ακόμα δεν έχεις δει τπτ!!!!
Νίκο, συμπάθα με, δεν γνωρίζω τη μητρική του διάλεκτο όπως δεν γνωρίζω και τον ίδιο και το έργο του, αλλά είχα τη εντύπωση ότι οι «διάλεκτες» στη λογοτεχνία είχαν θέση μόνο σε περίπτωση περιγραφής διαλόγων. Αν η υιοθέτησή τους γίνεται αβασάνιστα, τότε δεν προάγει ούτε τον Λόγο ούτε την Τέχνη. Ίσως τη λαογραφία, μπορεί και τη γλωσσολογία, αλλά μέχρι εκεί.
Είναι πάντως εμφανές ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να εντυπωσιάση φλερτάροντας τη γραφικότητα. Για ποιό λόγο άλλωστε θα καταδεχόταν να γίνη υβριστής αγνώστων του, και μάλιστα άνευ αποχρώντος λόγου, αν όχι για να κινήση το ενδιαφέρον στο πρόσωπό του;
Τέλος πάντων ας τον αφήσουμε ήσυχο τον άνθρωπο να… αυτοξύνεται, μπας και του περάση η φαγούρα που τον έπιασε με τους μπλογκεράδες.
Τα επιχειρηματα κατά των ανωνυμων μου θυμιζουν λιγουλακι τα επιχειρηματα της Ν. Δ για την καθιερωση της Χαφιεδοκαμερας στις διαδηλώσεις ..
– Εκει (στις καμερες) λένε
– Οποιος δεν εχει τιποτε να κρυψει δεν εχει και να φοβηθει τιποτε απο τις (χαφιεδο) καμερες
– Αρα οσοι δεν τις θελουν εχουν κατι να κρυψουν (ειναι »ανωνυνυμοι κουκολοφοροι» οπως με αποκαλεσε καποτε καποιος »επωνυμος » Μπλογκερ….(ενω με ηξερε παραπολύ καλά)
– Και οπου βεβαια απανταμε : Κυριοι Δεν σας Εμπιστευομαστε …Ξερουμε οτι αυτό που σας ενδιαφερει ειναι να ΦΑΚΕΛΩΣΕΤΑΙ, και να φοβισετε …
το ιδιο (τηρουμένωντων αναλογιων ) με τους Επωνυμους και τους ανωνυμους
Λενε οι Επωνυμοι ..γιατι ειστε ανωνυμοι ..Αρα εχετε κατι να κρυψετε …
(Μερικοι μερικοι δε το προχωρανε …
Εγω- λεει ο Επωνυμος εχω δικαιωμα να σε Βρισω ..γιατί ειμαι επωνυμος ..Αν εσύ αμυνθεις ,…θα σε εξευτελισω αλλά και θα σου βγαλω το Επωνυμο σου στην Μπλογκοσφαιρα κανοντας αυτό που πιο πανω Χαρακτηρισε παρα πολύ ευστοχα ο Ν. Σ )
Και σ’ αυτό απανταμε
(εμεις οι επωνυμοι .. Αλλά και Ψευδωνυμοι)
Κυριοι μπορει να εχουμε χιλιους λόγους για να μή χρησιμοποιουμε το Επωνυμο μας …
α)Μπορει να μην ειμαστε τοσο Ψωνισμένοι με το ονομα μας οσο Μερικοι – Μερικοι ( επαναλαμβανω οχι ολοι οσοι χρησιμοποιουν το επωνυμο τους αλλά Μερικοί )
β) Μπορει να εχουμε αλλους Λόγους που
ΔΕΝ σας αφορουν
γ) Μπορει απλά να μή σας Εμπιστευομαστε (ιδιαιτερα Μερικούς μερικούς)
Να σου πω νοσφ, εγώ βάζω το όνομά μου αφενός για ιστορικούς λόγους (όταν ξεκινήσαμε στις ημεϊλικές λίστες, το σύστημα έβαζε αυτόματα το ονοματεπώνυμό σου) και αφετέρου επειδή, αφού έχω (και θέλω να έχω) λινκ προς το σάιτ μου, και Μελχισεδέκ να υπόγραφα πάλι θα γινόταν η ταυτοποίηση. Βέβαια αν υπόγραφα Μελχισεδέκ θα γλίτωνα το γκουγκλ.
Δεύτερον, όταν έγραφα ότι η αποκάλυψη επωνύμου είναι κτγμ χαφιεδιλίκι, είχα κατά νου δυο συγκεκριμένες περιπτώσεις, μια ιστολόγο με «ενοχλητικές» απόψεις που της αποκάλυψαν την ταυτότητα κάποιοι ακροδεξιοί, και έναν κοινό γνωστό μας (που αρχίζει το ψευδώνυμό του από Β) που του αποκάλυψε την ταυτότητα ένας άλλος «γραφικός» κοινός γνωστός μας.
Την άλλη περίπτωση που ασφαλώς έχεις κατά νου, και που υπαινίχτηκες και χτες αλλά δεν το έπιασα γιατί διάβαζα πολύ βιαστικά, δεν τη θεωρώ καθόλου όμοια. Αλλά δεν ταιριάζει να το αναλύσω εδώ.
Ν. Σ .. λες» Την άλλη περίπτωση που ασφαλώς έχεις κατά νου, και που υπαινίχτηκες και χτες αλλά δεν το έπιασα γιατί διάβαζα πολύ βιαστικά, δεν τη θεωρώ καθόλου όμοια»
Ειναι πολύ ενδιαφέρον που δεν την θεωρεις και Μαλιστα καθολου όμοια….
Και μαλλον ταιριαζει με μια παρατηρηση που εχω κανει για την Μπλογκοσφαιρα :οτι ο καθενας (και τον εαυτό μου βαζω) Νιαζεται (η εξοργιζεται ) μόνο για οτι αφορά Αμεσα αυτόν ή οσους θεωρει »δικους» του -)
Και βεβαια εχεις το δικαιωμα να Μη θεωρεις την περπτωση που εχω κατα νου ομοια
– Οπως κι εγώ εχω το δικαιωμα να την θεωρώ απολύτως Ομοια με αυτό πο υλ ες για » μια ιστολόγο με “ενοχλητικές” απόψεις που της αποκάλυψαν την ταυτότητα κάποιοι ακροδεξιοί,»
Η όχι ;
Παντως φυσικά και δεν ταιριάζει να το αναλύσω εδώ.( και επειδή βαριεμαι κιολας πλεον )
@ Nόσφυ: οι υπόλοιποι δεν ξέρουμε σε ποια περίπτωση αναφέρεσαι …
Υποθέτω ότι το «θύμα» ήσουν εσύ…
Αγνοώ τον δράστη της ρουφιανιάς.
Allu Fun Marx /
Φυσικά…ποιος λεει το αντιθετο
Εγώ ομως δεν τον αγνοώ….(η μαλλον τον αγνοώ με την εννοια της περιφρονησης που του αξιζει)
…..
Να υπογράφει κανείς ή να μην υπογράφει? Ιδού η απορία!
Για να σοβαρευτούμε τώρα: η χρήση ψευδώνυμου ή όχι εναπόκειται στον καθένα που γράφει τις αρλούμπες του και τα εσώψυχά του στο ιντερνετ. Άλλωστε ταυτότητες κουβαλάμε πολλές, και κατά τη γνώμη μου το όνομα δεν είναι μια από τις ισχυρότερες. Ο καθένας χαρτογραφεί τον εαυτό του με βάση διάφορες και πολλές φορές αντικρουόμενες διαστάσεις. Τώρα εάν κάποιος θέλει ο παράλληλος εαυτός του που δημιουργείται στο διαδίκτυο να ταυτίζεται με αυτόν της συμβατικής κοινωνίας είναι στην κρίση του να το αποφασίσει. Φτάνει φυσικά να μην υποπίπτει σε ύβρεις κρυμμένος πίσω από ένα ψευδώνυμο…
Άλλωστε όλα φανερώνονται κάποια στιγμή 🙂
μπάι δε γουέι, στο μπλογκ μου αναφέρεται και το πραγματικό μου όνομα… λες να πρέπει να το κρύψω?
Το θεμα δεν ειναι αν εισαι ανωνυμος ψευδώνυμος ή επωνυμος …
Αλλά αν πεσεις πανω σε ανθρωπους εντιμους και ειλικρινεις που αντιλαμβανονται τι τους λες και σου απαντανε ευθεως
ή σε διαφορους ειτε Επώνυμους ειτε οχι που χρησιμοποιουν την οποια Επωνυμία του ως σημαια για να συκοφαντησουν να προβοκαρουν και να λασπώσουν οσους ειναι μεν Ψευδωνυμοι αλλά και με Επώνυμο …
Θωρώντας οτι αυτοι μεν εχουν το δικαιωμα να βρισουν και να εξευτελίσουν οταν δεν εχουν επιχειρηματα
αλλά δεν εχουν αντιστοιχα δικαιωματα αμυνας οσοι Ψευδωνυμοι(αλλά με γνωστό επωνυμο διοτι φροντισαν οι ιδιοι οι »Επωνυμοι »να το βγαλουν στον αερα) υφιστανται την αισχρή τους επιθεση ….
Γειά σου φίλε!
Διαβάζω συχνά το μπλογκ σου, αν και δε συμφωνώ πάντα με όλα (μου αρέσει όμως αυτό – μαθαίνω και ωριμάζω), αυτο σου το άρθρο είναι αιχμηρό, και πραγματικά από τα καλύτερα που έχεις γράψει – έβερ.
Χαιρετίζω σε!
Gothangel
ηταν πολύ ενδιαφερουσα συζητηση. Νομίζω οτι μαλλον θα ξαναζωντανέψει..