Τα ταλέντα που δεν έχω…

Οι άνθρωποι όταν πιάνουν για πρώτη φορά μολύβι στο χέρι τους στην προσχολική ηλικία επιδίδονται όλοι, σε κουλουράκια, γραμμούλες και μουντζούρες, με την ίδια επιτυχία.
Στο νηπιαγωγείο επίσης δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην ποιότητα των έργων που παρουσιάζουν οι καλλιτέχνες. Κάτι ήλιοι κατακίτρινοι, που χαμογελάνε παρέα με γαλάζια σύννεφα, κάτι ανθρωπάκια με άσαρκα πόδια και χέρια σπανίως πενταδάχτυλα, σπιτάκια με κατακόκκινες στέγες και καμινάδες που βγάζουν πλούσιο,μαύρο καπνό, χειμώνα-καλοκαίρι.
Οι ξύλινες μπογιές παίρνουν φωτιά και οι μαρκαδόροι βάφουν αδιακρίτως το χαρτί, τα χέρια και τα ρούχα των παιδιών, προς δόξα των απορρυπαντικών και μεγάλη γκρίνια των μανάδων.
Καθώς όμως περνούν τα χρόνια, αποδεικνύεται ότι κάποια από τα παιδάκια έχουν το χάρισμα να ζωγραφίζουν καλύτερα από τα υπόλοιπα. Έχουν αυτό που λέμε, ταλέντο. Το ταλέντο είναι η αρχική μαγιά για να μπορέσει κάποιος μέσα από δουλειά, σπουδές και προσωπική αναζήτηση να εξελιχθεί σε πραγματικό ζωγράφο.
Ένα από τα πολλά ταλέντα που δεν έχω εγώ είναι και η ζωγραφική. Οι γνώσεις μου σε θεωρητικό επίπεδο πάνω στην ζωγραφική δεν ξεφεύγουν από τα βασικά, κι έτσι το μόνο κριτήριο που έχω για να εκτιμήσω το έργο κάποιου ζωγράφου, είναι το αν μ’ αρέσει ή όχι αυτό που βλέπω.
Με ορθάνοιχτο όμως στόμα παρακολουθώ κάποιες μέρες τις εκπομπές του Bob Ross «η χαρά της ζωγραφικής » στο κανάλι της ΕΤ3. Δεν ξέρω τι καλλιτεχνική αξία έχουν οι πίνακες του, αλλά ο τρόπος που μιλάει, καθώς μέσα στα 30 λεπτά της εκπομπής του ολοκληρώνει κάθε φορά ένα πίνακα, είναι καταπληκτικός. Με κάνει να θέλω ν’ αρπάξω πινέλα και μπογιές για να ζωγραφίσω κι εγώ. Τα ίδια περίπου παθαίνω αν τύχει να δω εκπομπή του Μαμαλάκη. Ο τρόπος που παρουσιάζει την μαγειρική στις εκπομπές του, με κάνει να θέλω να μπω στην κουζίνα και να μη ξαναβγώ αν δεν μαγειρέψω τάρτα σολωμού με ανανά και πορτοκάλι.
Ευτυχώς μού περνάει γρήγορα η επιθυμία αυτή γιατί αλλιώς θα είχαμε πραγματικό πρόβλημα.
Την αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις την πήρα από το http://dailypaintingpractice.blogspot.com
Στο blog αυτό ο Peter Yesis μοιράζεται την εμπειρία της ζωγραφικής του τέχνης με τους αναγνώστες του blog του. Εκτός από τα ολοκληρωμένα έργα, σε μερικά ποστ του μάς δείχνει και φάσεις από την όλη διαδικασία.
Το μοντέλο και το ημιτελές έργο:

Και ο πίνακας ολοκληρωμένος:

Ροδιά τρέμε! Πάω ν’ αγοράσω πινέλα, μπογιές και τα λοιπά σύνεργα. Ένας Αλλού Φαν Ντάικ γεννιέται.