«Γιατί, Κόμμα, επλάτυνες τη μικρή αγκαλιά μου…»

Την Κυριακή 17 Νοέμβρη 1974 έγιναν οι πρώτες μετά την μεταπολίτευση εκλογές στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ στις εκλογές αυτές κατέβηκε ως «Ενωμένη Αριστερά»  σε συνεργασία με την ΕΔΑ και το ΚΚΕ εσ.
Την μέρα εκείνη το μόλις ολίγων εβδομάδων «νομιμοποιημένο» ΚΚΕ γιόρταζε τα 56 χρόνια από την ίδρυσή του.
Σε σχετικό αφιέρωμα του Ριζοσπάστη, μαζί με άλλα κείμενα δημοσιεύτηκε κι ένα ποίημα της Ρίτας Μπούμη-Παππά με τίτλο «ΚΚΕ».
Στο ποίημα αυτό η Ελληνίδα λογοτέχνις  με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση περιγράφει τι σημαίνει για την ίδια το Κόμμα.
39 χρόνια μετά την ίδια ακριβώς σημασία έχει το Κόμμα για όλους εμάς τους Κομμουνιστές.

ΚΚΕ
Θα ψηφίσω το κόμμα που σύμβολο έχει
τα ιερά και πανάρχαια της δουλιάς εργαλεία
(αγροτιά που με τρέφεις, εργατιά που με ζεις)
τ’ αναστάσιμο ένδοξο άλικο λάβαρο
(σταυρωμένε λαέ μου, όρθιος πάλι στο μνήμα!)

Κόμμα πίστης που διώχτηκε με άγρια λύσσα
γιατί μοίραζε φως σε καλύβια και τρώγλες
γιατί σάλπιζε Ανάσταση στους Λάζαρους της γης.
Κόμμα σωστή ζυγαριά που μας έδειξε πρώτο
ποιοι μας κλέβουν στο ζύγι.
Κόμμα με το πιο καθαρό απ΄όλα μητρώο
Κόμμα του ιδρώτα, της στέρησης και της προσφοράς.

Κόμμα που μού’δωσε πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία
και μού’μαθε σε βάθος την έννοια έθνος.
Κόμμα με φάλαγγες σκοτωμένους αγγέλους
με Χριστούς ένοπλους επαναστάτες.

Κόμμα αναγέννησης, δημιουργίας.
Κόμμα χείμαρρος από άτρωτη αλήθεια
που ξεπλένει αμαρτωλές κοινωνίες
αιώνων εγκλήματα κι ακολασίες.

Κόμμα μήτρα που αδιάκοπα ανδρείους γεννάς
καμίνι που τη σάρκα μας την κάνεις ατσάλι
Κόμμα αλληλεγγγύης, μανδύα ζεστέ.

Κόμμα θυσίας στο βωμό πάντα πρώτο
δεκαετίες οι βόγγοι σου μες στις φυλακές
πορεία κάτω απ΄τ’ άστρα του Μαρξ και του Λένιν
σύναξη κατατρεγμένων και ταπεινών.

Κόμμα που ζητωκραύγασε όσο κανείς την Πατρίδα
μπροστά στ’ αποσπάσματα του φασισμού.
Κόμμα φρούριο της λευτεριάς μας
στα βουνά και στα χιόνια , στα λημέρια τα κλέφτικα
με σημαία λειωμένη στην τριβή των ανέμων
Κόμμα παράνομο κυνηγημένο
που ψάχναν να σ’ εύρουν γυμνασμένα σκυλιά.

Κόμμα μυριάδων πιστών σου προσφύγων
που προφέρουν Ελλάδα και τους πνίγουν λυγμοί
Κόμμα πόνου, αξιοπρέπειας, πόθου ειρήνης
Κόμμα αυταπάρνησης, πάθους , τιμής
Κόμμα όαση μες στη συναλλαγή και στο ψέμα
λάμψη που φώτισε την Ιστορία.

Κόμμα του Έλληνα μα και τ’ Ανθρώπου
του Ρήγα Φεραίου και του Βελουχιώτη
Κόμμα ζωής, Κόμμα πίδακας ελπίδας
Κόμμα ειρήνης, φιλίας, δικαιοσύνης
Κόμμα αναγεννήτρας ορμής, προκοπής.

Κόμμα γρανίτη, σε ψηφίζω ακόμα
γιατί μ’ έμαθες και ν’ αγαπώ την Πατρίδα
σεβαστά να τη γράφω με Π κεφαλαίο
γιατί, Κόμμα, επλάτυνες τη μικρή αγκαλιά μου
και πια μέσα χωράει η ανθρωπότητα όλη