Ένα ροζ, τόσο κίτρινο, σχεδόν μαύρο…
13/01/2008
Mια γρήγορη ματιά στους blog aggregators δείχνει ότι αρκετά από τα αυτοαποκαλούμενα «αποκαλυπτικά» blog αναδημοσιεύουν από την εφημερίδα «το Πρώτο Θέμα» φωτογραφίες από την σεξουαλική συνεύρεση Ζαχόπουλου- Τσέκου. Κάποια από αυτά μάλιστα προδημοσίευσαν από το απόγευμα του Σαββάτου τις φωτογραφίες πριν την «επίσημη» κυκλοφορία της εφημερίδας.
Τι νόημα έχει να μεταφέρονται αυτούσια στα blog όλα τα κίτρινα ή ροζ δημοσιεύματα των εφημερίδων; Αν αυτό λέγεται «δημοσιογραφία των πολιτών», εμένα με συγχωρείτε αλλά θα προτιμήσω τη «δημοσιογραφία των καλών δημοσιογράφων».
Aυτό το ροζ, είναι τόσο κίτρινο, που σχεδόν γίνεται μαύρο… Ό,τι πρέπει δηλαδή για να κουκουλωθεί η πολιτική διάσταση της υπόθεσης με μερικές γαργαλιστικές τσοντοφωτογραφίες.
69 Σχόλια
leave one →
Φακελάκι
What smilies can I use?
Allu Fun Marx: Αριστερά ...στη Blogoslovakia 
Πες τα χρυσόστομε!!!
Το δημοσιογραφικό παιχνίδι καλά κρατεί.
Το πρωτοφανές σκάνδαλο κλοπής των ταμείων, αποχαρακτηρισμών δεκάδων αρχαιολογικών χώρων και ποιος ξέρει τι άλλο περιορίστηκε στην «ροζ χροιά» του. Και ο κόσμος (και τα blogs) φαίνεται να τσιμπάει.
Όπως λέει και ο σοφός λαός:
Καλή μέρα.
Πες τα αδελφέ!
Καλησπέρα Αλλουφάνη…
Θα βρεθώ λίγο εκτός θέματος, αλλά εμένα αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το «blog aggregators». Τι είναι; Κάτι σαν ψαχτήρι των μπλόγκ;
Σόρρυ, αλλά ο newbish τρώει κόλλημα όταν συνειδητοποιεί την άγνοιά του.
🙂
Ευτυχώς που το είπες – δεν ήξερα προς τα που να «βρίσω» χθες το βράδυ !
(χωρίς άλλο σχόλιο)
Καλημέρες
Κανένα νόημα δεν έχει βέβαια να μεταφέρεται η κιτρινίλα των εφημερίδων στα μπλογκς. Αλλά γιατί πρέπει να ασχολούμαστε και να εστιάζουμε σε αυτά και όχι στα υπόλοιπα 28.000 μπλογκς; Υπάρχει και η δημοσιογραφία των καλών μπλόγκερς.
Πες τα ρε Αλουφάνη, γιατί έχουμε πήξει στις δημοσιογραφάρες που κάνουν …λειτούργημα και στους μπλόγκερς που τα αναπαράγουν για να χτυπήσουν καμιά επίσκεψη παραπάνω.
Μεγάλη ξεφτίλα!
Πριν ενάμισυ χρόνο , «έκλεισα» την τηλεόραση και ούτε από μπροστά της ξαναπέρασα ….
Από εφημερίδες , το ΒΗΜΑ της Κυριακής καμιά φορά ξεφυλλίζω …. κι εκείνο , ανόρεχτα .
Τώρα , τι στο καλό , εισέβαλε όλη αυτή η πατσαβουριά και στον κόσμο των μπλογκ ; …’Ηταν , επόμενο ; …. τι να πω ;….
Μήπως , να ξαναλλάξω hobby ; … και τι να κάνω ; Να μείνω παρέα , μόνο με τα βιβλία μου ;
Εντάξει … είμαι λίγο υπερβολική …
Χώσε AFM! Και λίγα γράφεις…
Να ξεκαθαρίσουμε όμως ότι η κριτική σου (και μας) δεν βασίζεται σε πουριτανισμό, αλλά σε κοινή λογική. Δεν είναι δηλαδή κακό να δημοσιεύονται ροζ φωτογραφίες επειδή είναι πρόστυχες, αλλά επειδή δεν έχουν ρίχνουν στάχτη (για να μην πω τίποτα άλλο και γίνω χυδαίος) στα μάτια. Τι με νοιάζει ρε φίλε αν ο Χ κρατικός λειτουργός τη βρίσκε να πηδάει πρόβατα φορώντας ζαρτιέρες; Γούστα είναι αυτά.
Αυτό που μετράει είναι αν καταχράστηκε χρήματα του δημοσίου, αν βόλεψε ημέτερους με παράνομες συμβάσεις, αν αποχαρακτήρισε μνημεία για να εξυπηρετήσει συμφέροντα, αν μεσολάβησε για οποιαδήποτε έκνομη ενέργεια.
Τα μπλογκς δεν ειναι κατι ξεχωρισμενο απο τα υπολοιπα «μου και μου και εψιλον», ουτε και απο την υπολοιπη κοινωνια (προφανως).
Δεν υπαρχει κατι ξεχωριστο που λεγεται «μπλογκοσφαιρα» (εκτος και αν με αυτο ονομαζει ο καθενας μας τα μπλογκια που ο καθενας μας διαβαζει ή τα πιο δημοφιλη μπλογκια).
Και οι «μπλογκερς» δεν ειναι ξεχωριστη κοινωνικη κατηγορια -οπως πχ ειναι οι δημοσιογραφοι. Οι «μπλογκερς» δεν ειναι παρα τυπαδες με ενα σαιτ στο ιντερνετ. Δυνητικα «μπλογκερς» ειναι ολοι.
Συνεπως νομιζω οτι δεν εχει νοημα να λυπαται κανεις γιατι «μολυνε και εμας εδω στη μπλογκοσφαιρα ο κιτρινισμος».
Αυτο που εχει κατα τη γνωμη μου νοημα, ειναι να λυπαται κανεις γιατι ο κιτρινισμος εχει γινει κομματι της Ελληνικης κοινωνιας.
Αυτο που επισης, εχει νοημα ειναι αυτο που κανεις στην τελευταια προταση του ποστ σου, οπου δηλαδη επιμενεις στην πολιτικη πλευρα το θεματος.
Την καλημερα μου.
ΥΓ.
Το να πει κανεις «δεν υπαρχει μπλογκοσφαιρα, μονο πολιτες με σελιδες στο ιντερνετ» ΔΕΝ ειναι το ιδιο με το να λεει αυτο που ελεγε η Μαγκι για την κοινωνια.
Ο απόλυτος ξεπεσμός! Η απόλυτη ξεφτίλα, βαρβαρότητα και ντροπή! Οι «αγωνιστές» που αλλού νοιάζονται και καλά, για ανθρώπινα δικαιώματα και προσωπικά δεδομένα!
Ξέρεις την άποψή μου για το Ζαχόπουλο. Αλλά εδώ πρόκειται για κοινωνική παρακμή. Φυσικά και δεν είναι η πρώτη φορά. Τότε με το φαινόμενο «αυριανισμός» έκλαιγα από ντροπή… Μιλάμε ότι αν είχα εξουσία θα τους τα ‘κλεινα τα «μαγαζιά» πάραυτα, θα αφαιρούσα ταυτότητα δημοσιογραφική κι ας με λέγανε φασίστρω! Τέτοια λαμπιριά και τατιανιά και στο νετ; Ντροπή! Ναι, το ξέρω πως αποτελεί κομμάτι της κοινωνίας, αλλά δε φανταζόμουν πόσο πολύ μετρούν και εδώ τα κλικ, ώστε να χάνεται κάθε αξιοπρέπεια.
Μπράβο που το καταγγέλεις!
Eγώ αγαπητέ ΑFM, διαφωνώ. Μπλογκ τύπου press gr συνδυάζουν τα χειρότερα ένστικτα της δημοσιογραφίας με την ανωνυμία των μπλογκ. Δεν είναι δημοσιογραφία των πολιτών. Είναι αυριανισμοταμπλοϊντισμός χωρίς «υπεύθυνο για το νόμο». Δεν είναι μπλογκ «πολιτών», είναι μπλογκ δημοσιογράφων ή μάλλον για να ακριβολογώ ανθρώπων που δεν δικαιούνται καν να φέρουν τον τίτλο δημοσιογράφοι.
σωστός. Έχει εξελιχθεί σε μανία η κουτσομπολίστικη ματιά στο κρεβάτι του κάθε Ζαχόπουλου. Με κάτι τέτοια συνεχίζει να κυριαρχεί η νοοτροπία τύπου «Θέματος», ότι όλα είναι κουτσομπολιό, αλισβερίσι, μυστικές συμφωνίες και ότι η πολιτική ή η ιδεολογία είναι αχρείαστες και βαρετές.
Πολύ σωστός Αλλουφάνιε!!
Με την ευκαιρία, εύχομαι σήμερα να κερδίσει όποιος παίξει πιο όμορφο ποδόσφαιρο! 😉
ΥΓ: Για δες εδώ ένα μίνι αφιέρωμα για το ποδόσφαιρο της Κούβας: http://rizobreaker.blogspot.com/2008/01/blog-post_13.html
Pardonnez moi, αλλά στο blog του δημοσιεύει ό,τι του καυλώσει ο καθένας.
Εμείς δεν είναι ανάγκη να το «κλικάρουμε», n’est-ce pas?
Αν αισθάνεται ροζ / κίτρινος / μαύρος … δικό του πρόβλημα. Θα προσελκύσει το αντίστοιχο κοινό.
Για μένα πιο σημαντικό και βέβαια ανησυχητικό είναι ότι μια εφημερίδα πουλάει 250.000 φύλλα (δηλαδή τη διαβάζουν, μια και όπως κάθε εφημερίδα θα αλλάξει ένα- δυο ζευγάρια χέρια, τουλάχιστον 500.000 Έλληνες κάθε Κυριακή) από το ότι ένα ή δυο μπλογκ αναδημοσιεύουν τις φωτογραφίες της και 5-6 νοματαίοι τα σχολιάζουν και άλλοι 50(;) ή 100(;) μπορεί σήμερα να τα διαβάσουν χαμογελώντας και μετά να κλείσουν το pc.
Υπαρχουν ακομα ανθρωποι που κλεινουν το PC?
🙂
Ομολογώ ήταν εντελώς θεωρητικό το παράδειγμα…:-)
Πολύ καλά τα λες, αλλα όπως είπαν και πιο πάνω τα μπλογκ είναι κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας,και αυτή είναι ΣΑΠΙΑ
Άλλο είναι το θέμα τελικά…
Δεν χρειάστηκαν παρά ένα DVD και η απόπειρα αυτοκτονίας ενός μεσαίου κρατικού αξιωματούχου, τέως γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, για να αρχίσει να τρίζει το σαθρό πολιτικό και εκδοτικό οικοδόμημα. Πίσω από την υπόθεση Ζαχόπουλου κρύβεται το σκοτεινό παρασκήνιο, μέσα στο οποίο βρίσκουν θαλπωρή τα φαινόμενα της μεγάλης παθογένειας της σύγχρονης κοινωνικο-πολιτικής ζωής του τόπου: η ροπή των εκάστοτε κυβερνώντων να επιλέγουν μετρίους, αλλά «εμπίστους» για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Η ασυλία που απολαμβάνουν διάφοροι περίεργοι όσο και σκοτεινοί τύποι που κινούνται στο ημίφως παράπλευρα στις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Η ανοχή του πολιτικού προσωπικού στο μοντέλο του εκδότη-εκβιαστή και, πολύ περισσότερο, η υποταγή σε αυτό και η συναλλαγή μαζί του, είναι ορισμένα από αυτά, τα παρακμιακά φαινόμενα.» Καθημερινή 13/1/2008
για τον εργατολόγο δες εδώ
http://voice.pblogs.gr/2008/01/kyriakatikes-skepseis.html
Αυτό το μπλογκ συνδυάζει τα δύο χειρότερα: την ανεύθυνη ανωνυμία των μπλόγκερς και την αιμοδιψία των δημοσιογράφων. Μπλιάχ!
συμφωνώ απολύτως.
και συμφωνώ επίσσης με τον Old Boy που δνε βλεπω να διαφωνεί μαζί σου στην ουσία.
Το παρατήρησα και είπα να το σχολιάσω. Αλλά , γιατί να το κάνω; Η αναπαραγωγή , νομίζω, ότι επιτείνει το πρόβλημα ή κάνω λάθος ;
Τα ΜΜΕ σήμερα είναι αυτά που δημιουργούν την εικονική πραγματικότητα που βιώνει ο μέσος Ελληνας.
Απλώς αναπαράγούμε το παιγνίδι τους.
Μιά ζωή χάνεται η ουσία σε αυτή τη χώρα. Αλλού είναι η σημασία της όλης υπόθεσης, στο ροζ και στην κλειδαρότρυπα εστιάζουν μερικοί
Αν αυτού του είδους ο κιτρινισμός είναι σοβαρή δημοσιογραφία, εγώ είμαι ο Μέγας Ναπολέων.
συμφωνώ απολύτως μαζί σου. το «αυριανικό» πνεύμα ζει και βασιλεύει. δημοσιογραφία πάντως δεν είναι, τώρα· το ότι έχουνε μπλογκ… και η γιαγιά μου μπορεί να αποκτήσει ένα στα γρήγορα.
Για τους φίλους που διαφωνούν μαζί μου:
Σε όσα έντυπα έγινε αναφορά στα blogs στο τέλος της χρονιάς, το συγκεκριμένο blog αναφέρθηκε ως παράδειγμα της «δημοσιογραφίας των πολιτών»…
H Lifo μάλιστα το ανακήρυξε ως influential (επιδραστικό- επηρεαστικό) στην κατηγορία των ΜΜΕ.
Eγώ έχω την αντίθετη άποψη και την καταγράφω, παίρνοντας αφορμή από το σημερινό της «κατόρθωμα»…
Δεν είναι κακό να υπάρχει καταγεγραμμένη και η άποψη όσων από μας θεωρούμε ότι αυτές οι πρακτικές αλά press-gr , είναι κατάντημα για τα blog .
Ε, Αλλουφάνιε!!!! Τί θα πει «σχεδόν μαύρο»;;;; Άλλο ροζ, άλλο κίτρινο, άλλο μαύρο… Μα΄ρο είναι το φίδι που μας τρώει τόσα χρόνια, με ροζ, κίτρινες, μπλε και πράσινες ρίγες… Από τακροκοδειλάκια της κυρίας Ράλλη ως τους (τις) συμβασιούχους του ΥΠΠΟ, υπάρχει ένα συνδετικό νήμα, που περνάει από πάμπερς, από Ολυμπιακούς, από αεροσυνοδούς, από εξοπλισμούς…
Μαύρο φίδι που μας τρώει. Καλή του όρεξη, αφού εμείς καταπίνουμε αμάσητο το κουτόχορτο που μας σερβίρουν…
Με 100% κάλυψή μου κυρίως από Plagal αλλα και τους υπόλοιπους «επισκέπτες σου, αγαπητέ Allu Fun Marx, δεν μένει παρά να ξανατραγουδήσω :
«Για να γυρίσ’ ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή!»
Επέτρεψέ μου να διαφωνήσω, εν μέρει μαζί σου, ως προς το ροζ των δημοσιευμένων φωτογραφιών.
Νομίζω οτι η εικόνα ενός υψηλόβαθμου ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ, που διαχειρίζεται 1,5 δις € χωρίς έλεγχο και ράβει και δένει στον τομέα του πολιτισμού, τη στιγμή που επωφελείται σεξουαλικά (και ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ, μην ξεχνάμε κάνοντας κατάχρηση εξουσίας και τελών εν ισχύ) από τις υπηρεσίες υφισταμένης του που τελεί εν ανάγκη επαγγελματικής αποκατάστασης και εκπληρώνει το σκέλος της στον εκ-βιασμό που υφίσταται, αποτελεί βαθιά πολιτικό θέμα και ουδόλως ροζ.
Θα ήταν ροζ, αν αφορούσε ιδιωτικές στιγμές ενός οποιουδήποτε ζεύγους, χωρίς πολιτική θέση και τότε θα ήταν έγκλημα να δημοσιευτεί οτιδήποτε. Αλλά το συγκεκριμένο ζεύγος δε θα υφίστατο αν δε συνέτρεχαν οι παραπάνω (πολιτικοί) λόγοι για τον καθένα από τους εμπλεκόμενους…
Άσχετα με το τι συμβαίνει με τους αποχαρακτηρισμούς, τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και όλα τα άλλα πολιτικά σκάνδαλα, ο τσαμπουκάς και ο σεξουαλικός εκβιασμός ενός ιδιοτελούς και καταπιεσμένου τυρρανίσκου της εξουσίας σε μια υπάλληλό του με αντίτιμο την πρόσληψή της στο δημόσιο (το οποίο αυτός θεωρεί κτήμα του!) είναι σαν τη μάχη φορτηγού με πεζό. Νικητής βγαίνει πάντα το φορτηγό… Και αυτό είναι δείγμα ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ανηθικότητας, ενός ανθρώπου αλλά και όσων τον επιλέγουν και τον διατηρούν… Δεν είναι ροζ.
Ποιά ήταν η αιτιολόγηση της δημοσίευσης από το Θέμα; Μπορεί να με ενημερώσει κάποιος γιατί εδώ που είμαι δεν έχω ιδέα τι έχει γραφτεί!
Καλημέρα ΑΦΜ. Σωστή επισήμανση, άλλωστε -αν μη τι άλλο- πρόκειται για περιπτώσεις επανάληψης πλεονάζουσας πληροφορίας.
Το να διαβάζουμε το ίδιο πράγμα δύο ή Ν φορές, όχι μόνο καταντάει βαρετό, αλλά και αποθαρρύνει τη σωστή χρήση των ιστολογίων, που είναι να εκφραστεί είτε προσωπική άποψη, είτε σπά νια (όχι γνωστή στα κλασσικά ΜΜΕ) ειδησεογραφία ή Γνώση, κλπ.
Δυστυχώς ο παππούς του Web, o Τεντ Νέλσον, δεν κατάφερε να πείσει για τις δικές του ιδέες στο σχεδιασμό του (ανύπαρκτου ακόμη τότε) διαδικτύου , κι έτσι δεν υπάρχει σήμερα καμία τεχνική στήριξη των ιδεών του για αποφυγή της επανάληψης και της αλλοίωσης κειμένων, μέσω της προτεινόμενης από τον Νέλσον λειτουργίας του «transclusion» (αμετάφραστος όρος στα Ελληνικά). Transclusion είναι η λειτουργία όχι απλής παράθεσης κειμένων μαζί με σύνδεσμο αλλά ακριβούς ενσωμάτωσης ενός _τμήματος_ άλλου κειμένου σε ένα νέο κείμενο που αναφέρεται στο προηγούμενο, χωρίς καν να ξαναγραφτεί. Η λειτουργία αυτή υπάρχει βέβαια και υποστηρίζεται για τις εικόνες και τα video, αλλά όχι για τα κείμενα και τα άρθρα π.χ. των εφημερίδων on-line.
Βεβαίως, το πρόβλημα αναμένεται κάπως να μετριαστεί (αν όχι να λυθεί) με το νέο Semantic Web, όπου η μετα-πληροφορία που συνοδεύει ένα κείμενο (και θα εξάγεται αυτομάτως από αυτό) θα ειδοποιεί τον αναγνώστη, ότι δεν πρόκειται να μάθει κάτι ουσιαστικά καινούργιο αν διαβάσει κάτι… (περισσότερα αναλύονται στο μπλογκ μου).
Είσαι από τους ιστολόγους (όπως και ο Χάρης παραπάνω) που κατανοούνενστικτωδώς ορισμένες αρχές και δικαίως κριτικάρεις τον αυξανόμενο κιτρινισμό στα μπλογκ.
Απο έναν δημοσιογράφο σαν τον Θέμο περίμενα να κάνει κάτι τέτοιο μόνο και μόνο για να κερδίσει παραπάνω λεφτά απο τα φύλλα που θα πουλήσει.Οσο για τα μπλόγκς πιστεύω οτι όλοι έχουμε παρατηρήσει οτι όποιο θέμα πουλάει και κιτρινίζει αυτό θα είναι που θα συζητιέται πιο πολύ.Και τα δύο δεν μου αρέσουν καθόλου αλλά υπάρχουν μπλόγκ που δεν επηρεάζονται απο τέτοιου είδους ‘ειδήσεις’
Σχεδόν μαύρο; ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ!
Για τη «δημοσιογραφία των πολιτών», ισχύει η ρήση της Γαλάτειας: «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»… Μαυρίλα, ξεφτίλα και καφρίλα…
Είναι λυπηρό, αλλά οι άνθρωποι πλέον, ακόμα και όταν δε θέλουν να προβληματιστούν, αλλά να γελάσουν ή να ελαφρύνουν λίγο την ασφυκτική είναι αλήθεια, καθημερινότητά τους, αρεσκονται στο να παρακολουθούν τα πάθη και τα λάθη των άλλων.
Το ροζ υλικό με το Ζαχόπουλο δεν είναι πολιτική υπόθεση. Είναι διασκέδαση τύπου Τατιάνα Στεφανίδου… Ό,τι αφορά στο Ζαχόπουλο και είναι πολιτική υπόθεση, θα μείνει επτασφράγιστο μυστικό στο Μαξίμου…
Ο Ρουσόπουλος και ο Λούλης είναι γάτες!
Κατάφεραν να περάσουν ως agenda setting των Media το ροζ σκάνδαλο και όχι το φαγοπότι στο υπουργείο πολιτισμού.
Ούτε καν ότι για να μονιμοποιηθείς πρέπει να τους τσιμπουκώσεις…
Στα τέτοια μας ποιος έδωσε την τσόντα στο Μάξιμου!
Αυτό που θέλουμε να μάθουμε είναι τι έγιναν τα Ευρωπαϊκά κονδύλια, οι αποχαρακτηρισμοί, ποιες μη κερδοσκοπικές χρηματοδοτήθηκαν, ποιο είναι το σχέδιο, η πολιτική για τον πολιτισμό και ποιο το μερίδιο ευθύνης του πρώην υπουργού πολιτισμού και νυν πρωθυπουργούλη μας σε όλα αυτά;
Τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη.
Μη δούμε σε λίγο καιρό το φαινόμενο, οι δημοσιογράφοι να αναπαράγουν το «ροζ/μαύρο» κάποιων κατάμαυρων αυριανίστικων blogs – και όχι το αντίστροφο όπως συμβαίνει σήμερα. Και ακόμη χειρότερα, μη δούμε αυτά τα λίγα έστω κατάμαυρα blogs με τα χιλιάδες κλικς όμως, να «ξεφωνίζουν» όπως επιβάλλει το επιπεδό τους δημοσιεύματα και σχόλια όπως αυτά εδώ και να κάνουν έτσι ακόμη περισσότερα κλικς (μόνο να θυμηθούμε τι έγινε με τον Χατζιδάκι όταν κατήγγειλε τον αυριανισμό…)!
Οπότε, καλά κάνεις και τους τα χώνεις και εσύ και όσοι άλλοι κάνουν το ίδιο, όσο είναι ακόμη νωρίς!
Δημολόγε, καλά, όλα αυτά.
Τις φωτογραφίες τι τις χρειαζόμαστε? Για να πάρουμε μαθήματα πεολειχίας επί υπουργικού επιπέδου?
Ε πες πως η «δημοσιογραφία των πολιτών» επιδοκιμάστηκε από blogs συγκροτημάτων. Κι εγώ που νόμιζα πως υπήρχαν σοβαροί άνθρωποι που αναπαράγουν τα σιχαμερά από το ΘΕΜ(α)Ο. Γιατί τι άλλο από διεστραμένος μπορεί να είναι ακόμα κι ένας καθ έξιν ματάκιας για να φτιάχνεται με το «σεξ» ενός ελέφαντα με τριπλοκοίλια;
Να ξαναπώ πως ακόμα και στο blogging υπάρχουν άνθρωποι που καταθέτουν την ψυχούλα τους κι κάποιοι άλλοι (ευτυχώς λίγοι) που θάθελαν να βρουν μια θέση ως «κοινή γνώμη» σε μεσημεριανό πάνελ ή είναι πλεονασμός;
Кроткая
Οι φωτογραφίες είναι χυδαίες. Η δημοσίευσή τους αποτελεί αισθητικά προσβολή. Το ίδιο θα συνέβαινε και ηθικά αν δεν επρόκειτο για δημόσιο λειτουργό και υφισταμένη του και αν δεν παιζόταν παιχνίδι εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου.
Επειδή όμως είναι πολιτικός που πηδάει μια γραμματέα του υπουργείου τάζοντάς της μονιμοποίηση στο δημόσιο είναι πολιτικές.
Όμως παραμένουν χυδαίες και το μόνο καλό που μπορώ να σκεφτώ από τη δημοσιοποίησή τους είναι το να γίνει σαφές το παράπτωμα στον πολύ κόσμο (υπήρχαν ακόμη άνθρωποι που αμφέβαλαν!) και ο (πιθανός) φόβος που ενδέχεται να νοιώσουν οι υπόλοιποι πολιτικοί που αυτή τη στιγμή κάνουν ο,τι έκανε και ο Ζαχόπουλος… Φόβος μήπως πάθουν τα ίδια…
Κατά τα άλλα, δε νομίζω οτι εξυπηρετούν κάτι δημοσιευόμενες. Μάλιστα η δεύτερη ήταν τραγικό σφάλμα να δημοσιευτεί γιατί δεν προσέθετε απολύτως τίποτα, αντιθέτως συσπειρώνει πολλούς (όπως κι εσένα) εναντίον του εκδότη.
είναι κοινό μυστικό πως αυτά συμβαίνουν. θεωρώ πως η δημοσιοποίηση τέτοιων φωτογραφιών αποσκοπεί μόνο στο να πουλήσουμε φύλλα / ανεβάσουμε τα stats μας και σε τίποτα άλλο.
Το ότι ο ΑΝαστασιάδης κι ο φίλος του είναι δυο χυδαία και αισχρά άτομα το ξέραμε ήδη, τώρα το επιβεβαιώσαμε για μια ακόμα φορά.
Διόρθωση: ο Ζαχόπουλος δεν είναι πολιτικός. Είναι δημόσιος λειτουργός. Όπερ και δηλώνει πως η πράξη του είναι άκόμα χειρότερη. Και πάλι όμως -οι φωτογραφίες δεν εξυπηρετούν την υπόθεση. Συν το γεγονός ότι κάνουν τον κόσμο να εστιάζει στο συγκεκριμένο παράπτωμα και να ξεχνά τα υπόλοιπα -πράγμα που ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ βολεύει την Κυβέρνηση.
Δεν εκπλήσσει που το dvd έφτασε στα χέρια της κυβέρνησης έγκαιρα άλλωστε.
Πολύ βρόμικη ιστορία. Πάρα πολύ βρόμικη.
@Кроткая
«…Διόρθωση: ο Ζαχόπουλος δεν είναι πολιτικός. Είναι δημόσιος λειτουργός…»
Χμμμ. Δεν ήταν όμως δημόσιος υπάλληλος γιατί διορίζεται απο τον πρωθυπουργό, ταυτόχρονα με τους υπουργούς και τους υφυπουργούς και μπορεί να παυτεί εν μία νυκτί. Η τοποθέτηση είναι πολιτική, αν ληφθεί υπόψιν το γεγονός οτι δε θα έπαιρνε ποτέ τη θέση αυτή κάποιος του αντίπαλου κόμματος. Δεν πρόκειται για δημόσιο λειτουργό που κάνει καριέρα στη δημόσια διοίκηση. Προίκα του πρωθυπουργού είναι και τον κουβαλάει μαζί του. Γι’αυτό τον θεωρώ πολιτικό που (κακώς) επιτελεί έργο δημόσιου λειτουργού.
«…είναι κοινό μυστικό πως αυτά συμβαίνουν…»
Επειδή όμως δε θα ήθελα να συμβούν στην αδερφή μου, στη γυναίκα μου ή στην κόρη μου, δε μου καίγεται καρφί αν ο συγκεκριμένος έγινε ρόμπα. Καρφί όμως…
Συμφωνώ φυσικά οτι όλα έγιναν για να πουλήσουν φύλλα, κοινώς για την κονόμα. Όσο για το DVD, νομίζω οτι περισσότερο από το VIDEO GAME εκεί στην κυβέρνηση, νομίζω οτι τους τρομάζει περισσότερο το VIDEO GAY (αν αντιλαμβάνεσαι τι εννοώ…).
Χαίρε!
Η δημοσιογραφία συνδίκτυοι, είτε των ΜΜΕ είτε των πολιτών όπως λέτε εδώ, θα εμφανίζει -σε αντιστοιχία- τα ίδια καραγκιοζιλίκια μα και τις ίδιες αδυναμίες.
Πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μου, έγινε από κάποιους η παρατήρηση ότι η «μπλογκόσφαιρα» δεν είναι κάτι χειροπιαστό, ότι ο καθένας με πισι είναι, εν δυνάμει, φορέας της ενημέρωσης, όπως την αντιλαμβάνεται. Συνεπώς δε βρίσκω άλλο πόιντ στο θέμα αυτό από τη διαπίστωση της αυτοομοιότητας, με τη μέθοδο του μαντελμπροτ μάλιστα, μεταξύ των ειδών:
αν είσαι κίτρινος έξω (στον κόσμο των ΜΜΕ), κίτρινος θα είσαι και μέσα (στα βλόγκια)
Πριν τριάμιση χρόνια μούντσωσα έναν μαλάκα που ήθελε να κοιμηθεί μαζί μου για να μου δώσει επιδώτηση του υπουργείου πολιτισμού για μελέτες από την αρχαία ελλάδα. Έλεγε ότι είναι σύμβουλος του υπουργού πολιτισμού.
«Λεφτά δεν θέλεις;» με ρώτησε.
Όχι, του απάντησα.
Όλα αυτά μήπως έχουν σχέση;
Φυσικα οι φωτο ενοχλουν την αισθητικη μου, αλλα αν προκειται να καταλαβει καποιος καλα ενα θεμα, χρειαζονται. Οπως στον πολεμο, οπως συμβαινει με τις εικονες βιας. Πρεπει να δειχνονται, διαφορετικα ο πολυς ο κοσμος δυσκολευεται να αποκτησει αποψη επι του θεματος, ασε που μπορει να πιστευει οτι ειναι και ψεμματα…
Παλια, ειχα την ιδια αντιληψη με τη δικη σου, αργα ομως αλλα σταθερα τεινω να αλλαξω γνωμη -εντελως λεμε!
..αν και δεν αμφεβαλλα για την αληθεια του ραγματος, ουτε καν χαλαλισα πολλα σεκοντια για να χαζεψω το βαρυγδουπο σωμα..
Εγώ δεν νομίζω πάντως πώς ήταν ανάγκη να δω τις (άθλιες αισθητικά) φωτογραφίες, για να καταλάβω την έκταση του θέματος. Δεν μου πρόσθεσε καμιά απολύτως πληροφορία – και την αηδία την ένιωθα ήδη. Ούτε οι εικόνες φρίκης και πολέμου με βοηθάνε – ΞΕΡΩ ότι ο πόλεμος είναι φριχτός, δεν περιμένω από κει να το δω!
Δυστυχώς έπεσα πάνω τους, (σε ιστολόγια που διαβάζω από τους reader) και δεν μπόρεσα να τις αποφύγω – σε άλλη περίπτωση, δεν θα είχα καν την περιέργεια.
Μικρή υποσημείωση: Επειδή τα παλιά μέσα ενημέρωσης (τηλεόραση, τύπος) έχουν τώρα πια παρακμάσει και κορεστεί και σταμπαριστεί σαν σκάρτα, είναι εύκολο να τα αποδοκιμάζει κανείς και να τα κατηγορεί για κιτρινισμό. Τότε όμως, ΓΙΑΤΙ δεν περνάει από το μυαλό μας, εξίσου συχνά, ότι ακριβώς το ίδιο ποσοστό σκαρτίλας και κιτρινισμού αναμένεται να εμφανιστεί ΚΑΙ στη μπλογκόσφαιρα, αργά ή γρήγορα; Γιατί πεισθήκαμε όλοι, τόσο εύκολα, ότι «εδώ είναι η αλήθεια» ή εδώ είναι κάθετι πιο ποιοτικό; Εγώ ο ίδιος που το λέω, την είχα πατήσει κανονικά, ελάχιστους μήνες πριν, υμνούσα τη μπλογκόσφαιρα, ξεσπάθωνα λες κι είχα γίνει μέλος Τάγματος Ιπποτών σε Ιερό Πόλεμο. Τρίχες έλεγα…
Παρόλ’ αυτά, η Ροδιά έχει δίκιο όταν γράφει, ότι από τη στιγμή που υπάρχουν αυτές οι φωτό πρέπει να τις βλέπει ο κόσμος. Το θέμα είναι να μην υπήρχαν οι φωτό (και το ίδιο το ζήτημα) _από την αρχή_, όχι να περιμένουμε να κρυφτούν κιόλας από ορισμένους ενώ τις προβάλλουν κάποιοι άλλοι….
Νατασσάκι, εσύ μήπως είσαι μεγάλη; Μήπως τα νέα παιδιά δεν ξέρουν χωρίς εικόνα ότι ο πόλεμος είναι φρικτός…;
Πανόπτη, είμαι 36 χρονών και μεγαλώνω ένα 8χρoνο αγοράκι – κι εκείνο ξέρει ότι ο πόλεμος είναι φριχτός, χωρίς να έχει δει εικόνες φρίκης…
Νομίζω ότι αν τα περιγράψεις σωστά, οι λέξεις είναι το ίδιο δυνατές
Δημολόγε, στο πρώτο σου σχόλιο, συμφωνώ απόλυτα -αν και για μένα είτε δημόσιος υπάλληλος ήταν, είτε πολιτικός, μικρή η διαφορά. Εξίσου καθήκι θα ήταν, αν ήταν, και εξίσου θα πληρωνόταν από τους φόρους των πολιτών για να κάνει αποχαρακτηρισμούς και γκομενιλίκια. Μικρή η διαφορά.
Ως προς το δεύτερο, έχω μια μικρή ένσταση. Αν έχω καταλάβει καλά, η «κυρία» Τσέκου δεν ήταν θύμα βιασμού. Ούτε την εξανάγκασε κανείς να κάνει ό,τι έκανε. Δεν ειπώθηκε πουθενά πως απειληθηκε πχ ότι αν δεν καθόταν στον Ζάχόπουλο, θα έχανε τη δουλειά της. Να μονιμοποιηθεί διά της πλαγίου ήθελε. Και θεώρησε καλό να κάτσει στο Ζαχόπουλο, για να το πετύχει.
Επειδή λοιπόν, χρειάζονται δύο για να γίνει το πήδημα, επειδή δεν έπεσε θύμα εκβιασμού, επειδή με τη θέλησή της εν τέλει πήγε εκεί που πήγε, δεν μπορώ να τη θεωρήσω θύμα.
Σε όσο χαμηλό επίπεδο εξαθλίωσης κι αν βρισκόμουν, σ εόση απελπισία, θα προτιμούσα να δουλέψω στα McDonalds για να κερδίσω το ψωμάκι μου, παρά να με πηδήξουν για να μονιμοποιηθώ.
Αυτό το δεύτερο έχει και όνομα: αλλού το λένε «έκδοση επί χρήμασι». Εδώ δεν είναι επί χρήμασι, αλλά επί διορισμώ. Μικρή η διαφορά.
Εξού και δεν θεωρώ πως κινδυνεύουν οι γυναίκες και οι αδερφές κανενός από τέτοια άτομα.
Στην τελική, αν την πίεσε, αν την εξεβίασε, ας έβαγαινε να πει ότι την εκβιάζουν με πήδημα για να μη χάσει τη δουλειά της. Δεν ήταν ανάγκη να προχωρήσει και στο πήδημα.
Τέλος, συμφωνώ απολύτως με το Νατασσάκι.
Απο τα διαπρυσεια και γεματα στομφο πασαλαρεια δημοσιογραφικα δογματα εως τις φιλλιποπουλειες tabloidικες εξτραβαγκαντζες της δεκαετιας του 80 και απο τα ενδοξα και βυζοπασπαρμενα χρονια της Απογευματινης εως τον Αυριανισμο που ολο γκρεμιζει ενω στην ουσια στηριζει και με «ανιδιοτελη» ευλαβεια απο-χαρακτηριζει δε μας χωριζει δα και τοσο πολυ καιρος afm μου.Παιδια τους ειναι ολοι αυτοι,που κυκλοφορουν σημερα,εκει εξετραφησαν,αυτα διδαχθηκαν και αυτα συνεχιζουν να πραττουν και να διακυρησουν και στους επερχομενους.Οχι φανερα,ας μη γελιομαστε.Η καστα μας ειναι μανουλα στο κλεισιμο ματιων,both ways.Η σομπολεια κουτοπονηρια το ξαναεπιχειρησε αυτες τις ημερες .Το κοσκινο και η παλια τεχνη ειναι παντοδυναμη εξη αλλωστε. Νομιζουμε μερικοι πως θα καταφερουμε να βγουμε αλωβητοι απο αυτη την κιβδηλη και φθοροποιο αγορα.Αυτο ειναι το στοιχημα(εξω απο το κυκλο και ωραια λογια).Το -πρωτο- Θεμα ειναι πως το επαγγελμα ελεγχεται πια απο την αδημονια του κερδους και την ευδαιμονια των αριθμων.Το δευτερο ειναι πως δημοσιογραφια απο δημοσιογραφια διαφερει και πως αρκετοι νιωθουμε πως βρισκομαστε σε ενα κεντρο συγκεντρωμενης μοναξιας. Η πλειοψηφια κλεβει τη θεληση του λογου ,μελημα της ειναι να αντικριζει με βροντωδη δουλοπρεπεια τις νεες τιμες της αγορας(ωραιο το Μεγαρο Γιαννα μου)να ποιει τη νησσαν στα αμαρτηματα των εργοδοτων της,να βλεπει τη δομη να απογυμνωνεται εδω και σχεδον μια εικοσαετια,και αυτη να κοντοζυγωνει τις αναθεσεις και τους κενολογικους κυκλοφοριακους αποθαυμασμους(αχ,αυτο το κακομοιρο ιδρυμα Μποτση διαθετει ενα δημοσιογραφικο αλφαδι βροντοσκοπικης ακριβειας,οφειλω να το παραδεχτω ο νεοσσος).Δε ξερω.Εδω και καιρο νιωθω πως δε βλεπω ακτη.Οτι θα συνεχισω το κολυμπι ειναι σιγουρο.Να δουμε με ποση αποφασιστικοτητα και ζωντανια.Εκει θα κριθει το παιχνιδι για ολους μας.
Οι φωτο, αν και σκανδαλωδεις (οσον αφορα την αισθητικη τους, ε) δεν παυουν να αποτελουν τεκμηριο. Μεχρι προχτες, μια γνωστη κυρια (ψηφοφορος της ΝΔ) διατεινοταν οτι ολα αυτα ειναι συκοφαντιες.
..οπως καποτε λεγαν για τον «ιερο πολεμο των αμερικανων στο ΒιετΝαμ» πριν αρχισουν να καιγονται οι βουδιστες καλογεροι δημοσια και να γεμιζουν τα πρωτοσελιδα διεθνως..
–>> το β’ παραδειγμα (περι ΒιετΝαμ) παρατιθεται ενισχυτικα ως προς τη δυναμη της εικονας, οχι πως υπαρχει καποια σχεση, μη παρεξηγηθω κιολας.
..και.. δεν ειναι «προσωπικα δεδομενα» και «ιδιωτικη υποθεση» αυτος ο βορβορος του δημοσιου τομεα. Εμεις (εξακολουθουμε να) πληρωνουμε τον κ. Ζαχοπουλο. Δικαιωμα του να γαμει ολοκληρο το δυναμικο του ΥΠΠΕ, εφοσον του καθοταν για οποιοδηποτε λογο. Δικαιωμα μας και καθηκον μας να ξεσκεπασουμε ολα οσα (θελουν, επιδιωκουν να) κρυβονται πισω απο αυτα τα ροζε ξεκατινιασματα -τα οικονομικα σκανδαλα, τις κλεψιες, εννοω, οποιος και να τις εκανε.
..και.. Αυτο που νομιζω ειναι οτι το ενα ξεσκεπασμα θα φερει το αλλο…
Rodia αν δεν ΘΕΛΩ να πειστώ, ό,τι εικόνες και να μου δείξουν ΔΕΝ θα με πείσουν…
Αν πάλι θέλω, δεν μου χρειάζονται εικόνες.
Τα τεκμήρια, είναι για τα δικαστήρια, κι εγώ δεν είμαι.
Γυμνούς ανθρώπους δημοσιεύουν μόνο οι γυμνοσάλιαγκες
αυτό μόνο τους αξίζει
Περισσότεροι από 300.000 αναγνώστες αγόρασαν το ΘΕΜΑ, το οποίο εξαντλήθηκε και επανακυκλοφόρησε…
Τέτοιοι αναγνώστες, τέτοια ενημέρωση αξίζουν.
——————————————————-
Ροδιά, ποιες ανάγκες ενημέρωσης κάλυψε η δημοσίευση των φωτογραφιών αυτών;
22 μέρες η τηλεόραση με περιγραφές των εικόνων των dvd ασχολείται…. Πρέπει να τις δούμε δημοσιευμένες για να πεισθούμε;
Μήπως πρέπει την επόμενη Κυριακή να δώσουν οι εφημερίδες και το dvd της ερωτικής ….δυσ-αρμονίας Ζαχόπουλου-Τσέκου, για να πεισθούμε καλύτερα;
Διαφωνουμε, αλλα ειναι χρησιμη η διαφωνια. 😉
..παντως, δεν αυξησα την κυκλοφορια της εφημεριδας..
Διαβασε λιγο προσεχτικοτερα τα σχολια μου, σε παρακαλω:-)
Ανέβασα ένα post σχετικά με το τυμβωρυχώδες ζήτημα μετά από καιρό που βρίσκομαι σε παύση.
Ναι συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα γράφεις.
Καιρός να φτύσουμε τους «δημοσιογράφους». Γιατί οι δημοσιογράφοι εκτός εισαγωγικών στο κάτω κάτω δεν φταίνε να μοιράζονται τον ίδιο τίτλο.
Καιρός να τους βαρέσουμε στο καύκαλο γιατί το έχουν παραχέσει.
Τόσο απλά.
Εγώ θα προτιμούσα να γινόταν νταβαντούρι για τα κονδύλια του Υπουργείου.
Ούτως ή άλλως όσο τραβιέται σαν λάστιχο αυτή η υπόθεση θα χαθεί το ζητούμενο. Ασε που θα έχει εμφανιστεί νέο έπος και θα ξεχαστεί κι’αυτό.
Ειλικρινά όλο αυτό με τα dvd και τα παρελκόμενα είναι ένα απίθανο έπος που με αφήνει παντελώς αδιάφορη.
Μήπως πρέπει την επόμενη Κυριακή να δώσουν οι εφημερίδες και το dvd της ερωτικής ….δυσ-αρμονίας Ζαχόπουλου-Τσέκου, για να πεισθούμε καλύτερα;
==
ΑΦΜ, έχεις καμιά αμφβολία ότι η προφητεία του μελλοντος, είναι καμιά φορά πολύ εύκολη υπόθεση; Πότε συμβαίνει αυτό; Οταν η επικαιρότητα μέσα στις απίθανες εκπληξεις της εμπεριέχει μερικές βεβαιότητες: εφόσον έτσι, τότε έτσι. Μια τετοια βεβαιότητα έχουμε εδώ. ναι, σύντομα πιστεύω αυτό το βίντεο θα είναι το δικό μας σουπερ χιτ φολκλορικό-τύφλα-νάχει-ο-Γκουζγκούνης καλτ βίντεο της εποχής. Της εποχής… Ε ναι, μετά απο καιρό, όταν η τέχνη θα το έχει αφομοιώσει στα γκροτέσκα, κάποια εφημερίδα θα το χαρίσει ως δείγμα αρτ σίνεμα.
Τώρα βγαίνει ο Μάκης, ο εισηγητής της κάμερας-κλειδαρότρυπας, τιμητής του Θέμου του δημοσιευτή γυμνών ψυχών στις ρούγες.
Κι αν πέφτει τώρα ο κ. Θέμος Αναστασιάδης, δεν πέφτει ούτε επειδή ζητούσε απ’ τον κ. Καραμανλή να πάει να κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου στην Καζαμπλάνκα, ούτε επειδή χαρακτήριζε «ψητά φούρνου» τους Εβραίους στο Αουσβιτς, ούτε για άλλα άξια λόγου θέματα, πέφτει για φράγκα-διευθετήσεις κι άλλους κατιμάδες που του καταμαρτυρούν επίσης κατιμάδες -θλιβερά πράγματα…
Ξεχνάτε ότι τη δεκαετία του ’90 και στα τέλη του ’80 δεκάδες φωτογραφίες της τσιτσιδο-Λιάνης στα βραχάκια και όπου αλλού… πωλούνταν στα περίπτερα στην Ομόνοια. Πριν 15 ολόκληρα χρόνια…
Ξεχνάτε επίσης ότι τότε η Αυριανή (Γ.Κουρής) ήταν αυτός που σε ευθεία συνενόηση με συμφέροντα, πολιτικά και επιχειρηματικά, έβγαζε τις φωτό αυτές (μία κάθε εβδομάδα πρωτοσέλιδο) γιατι δεν του έκανε τις χαρούλες που ήθελε ο Παπανδρέου.
Ο Τριανταφυλλόπουλος είναι «παιδί» του Κουρή. Συνολικά ο Κουρής έχει δική του «Σχολή». Τράγκας, Καρατζαφέρης (αδερφός), Τριανταφυλλόπουλος κ.α ήταν βασικοί μέτοχοι στα εγχειρήματα με τις αγοραπωλησίες των τηλεοπτικών του σταθμών (Κ29, Αλτερ, Εξτρα, Κανάλι 5). Άρα μην έχουμε και μία έκπληξη, διότι θα έπρεπε να ξέρουμε με ποιούς έχουμε να κάνουμε!
Τον Κορκολή τον ξεχάσατε?????
Διαφωνώ ότι η κοινωνία είναι σάπια, έτσι όπως τοποθετούντια κάποιοι, και στο βάθος που υποστηρίζεται ότι είναι. Η κοινωνία είναι μιμιτιστική. Αναπαραγωγική των ερεθισμάτων ηθικής, συνηθειών και κουλτούρας που της πλασάρονται. Δεν είναι απαραίτητο η έννοια «πλασάρισμα» να είναι παθητική. Αλλά αλληλεπιθραστική με συνολικά – αθροιστικά παθητικό τον απλό πολίτη.
Όταν σας αναφέρω παρόμοια γεγονότα… 15+ χρόνια πριν, με Κορκολή να γαμιέται στο χαζοκούτι, όταν επακολούθησε μία μαύρη εποχή με Big Brother 1,2,3,4,5,6,7,8…κ.α, και επιπλέον η δημοσιογραφία της Τατιάνας και των συναφών περιθωριακών στοιχείων τότε δεν έχουμε δικαίωμα να λέμε για την κοινωνία.
Η κοινωνία μεταβάλλεται και μέρα με τη μέρα, δεχόμενη τέτοια ερεθίσματα, χάνει τα όρια που θέτει σε κάθε εκφανση της ζωής. Πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν «πρωτοπόροι» πανηγυριτζήδες, γλάστρες και μαιντανοί. Την εκάστοτε στιγμή όμως δεν εκφράζουν την κοινωνία, θεωρώ. Με την ανοχή της όμως σιγά-σιγά είναι μοιραίο να τείνει να ταυτιστεί με το «πρωτοποριακό».
Αν μας σόκαρε, όχι φυσικά το θέαμα, αλλά το δημοσιογραφικό ζήτημα που αφορά τις εφημερίδες και τους επαγγελματίες δημοσιογράφους και των μαϊμουδο-δημοσιογράφων των blog…
… TOTE ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔEN EINAI ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΑΠΙΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
300.000 αγόρασαν το Θέμα
…άρα εμείς, γιατί φωνάζουμε; Σκατά στα μούτρα μας! Πιό τίμιο θα ήταν εκ μέρους μας ν αλλάξουμε χώρα, εδώ και τώρα, κι αν όχι, να βγάλουμε το σκασμό- αφού αυτά θέλει η Άγια Πλειοψηφία, ποιός και γιατί θ ασχοληθεί με μας τους μενσεβίκους;;;;;
Ναι, είναι πάρα πολυ΄αστείο να βλέπεις τον Κουρή να σκίζει τα ρούχα του για την δημοσίευση των φωτογραφιών Ζαχόπουλου. Σε ποιούς απευθύνεται; Στα δεκάχρονα; Ή στους εξωγήινους; Τέτοια πια κατάντια αυτός ο λαός, να έχει μνήμη χρυσόψαρου;;;;;
Ωωω… Νομίζω ότι ο ark το θέτει σωστά.
Τα θυμάμαι όλα αυτά ναι. Αν και ήμουν εκτός χώρας τα θυμάμαι.
Και ναι, έτσι είναι κι είναι γνωστό αυτό. Απλά, η εξαίρετη πρόσφατη απάνθρωπη πράξη τα ζεσταίνει όλα ξανά…
Δεν είναι κακό όμως έστω ξαναζεσταμένα να εκφράζουμε την οργή…
Copyright 2005 ΠΏΡΙΉΣ ΧΟΛΙΑΣΤΟΣ
για την ελληνική γλώσσα σε όλο του κόσμο
Η πυευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Επισημαίνεται πάντως ότι κατά το Ν. 2387/20 (όπως έχει τροποποιηθεί με το Ν. 2121/93 και ισχύει σήμερα) και κατά τη Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με τo Ν. 100/1975), απαγορεύεται η αυαδημοσίευση, η αποθήκευση σε κάποιο σύστημα διάσωσης και γενικά η αναπαραγωγή ΤΟΥ παρόντος έργου, με οποιονδήποτε τρόπο ή μορφή, τμηματικά ή περιληπτικά,στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη.
Είναι αναμφισβήτητος κανόνας πως ο έρωτας αυτιπληρώνεται με μια περιφρόνηση οικεία και κρυμμένη. Γι αυτό οι άνθρωποι πρέπει να φυλάγωνται απ’ αυτό το πάθος που καταστρέφει ΤΟ παν και αυτοκαταστρέφεται.
(Φραγκίσκος Βάκων, Φιλοσοφικά Ηθικά και Πολιτικά Δοκίμια)
Ο «ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ» είναι θεατρικό έργο στο οποίο ιστορείται ο μυθικός έρωτας του Πολύφημου και της Γαλάτειας σε έμμετρη μορφή.
Σας δίνω την πρώτη πράξη του έργου. Οι επόμενες θα σας δοθούν εφόσον μου πείτε ότι τις θέλετε
ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ
(δράμα σε πέντε πράξεις)
Χρόνος: μυθικός
Τόπος: Οι πρώτη, όεύτερη, τέταρτη και
πέμπτη πράξεις διαδραματίζονται στη
Σικελία. Η τρίτη στον Όλυμπο,
Πρόσωπα του έργου: Γαλάτεια, Γλαύκη, Νηρηίδες (η φωνή τους), Πολύφημος, Γλαύκος, Δίας, Ερμής. Αφροδίτη, Άκις.
ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ (παραλία)
ΓΑΛΑΤΕΙΑ
Τι θάμα είναι σήμερα που εγίνει!
Ο σκοτεινός πώς φώτισεν ο κόσμος!
Γεμάτη με γητέματα και μάγια
η φύση πώς γλυκάστραψε μπροστά μου!
Κι ούτε γεννήθηκα πριν από χρόνια.
To σήμερα εμένα έχει γεννήσει.
Και του Νηρέα εγώ παιδί δεν είμαι-
ο Έρως μάννα μου κι αυτός πατέρας.
Σήμερα ο Άκις μού ’πε μ’ αγαπάει-
ότι κι αυτόν τον χτύπησαν τα βέλη
Τον φτερωτού Θεού γιά με. Αχ! Έρω!
Διπλα σ’ ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου.
Η κάθε λύπη μου έχει πιά φύγει
κι αλάφρυνα που λες και θα πετάξω.
Αχ! Έρωτα! Σε φίλτρο ποιό βνθίζεις
τα βέλη σου και όποιονε χτυπήσουν
την ευτυχία τον κάνοννε να νιώσει…
Πριν ήμουνα μιά Νύμφη όπως όλες.
Τώρα μια Νύμφη είμαι που αγαπάει
και,Ερωτα, μια Νύμφη που αγαπιέται.
Τo σώμα μου μιά γλύκα το κατέχει.
Χαρά μια χύθηκε μες στην φυχή μου-
χαρά και γλύκα μου τα μάτια τον ΆΚΙ.
Tι κι αν αθάνατη τάχατες ήμουν!
Και τι να το ‘κανα της ζωής το όώρο
αν μακριά μου έμενε η αγάπη;
Μα έχω απ’ αγάπη πλημμυρίσει.
Θεοί! Αυτό λοιπον το μυστικό σας!
Θεά είμαι κι εγώ τώρα κοντα σας.
Τώρα κι εμέ της ευτυχίας ο ήλιος
με φέγγει όλη. Κι είναι και δικιά μου
Η γνώση όλη κι όλη η δύναμή σας.
Πριν σαν τη Γη την προγιαγιά μου ήμουν,
ως ήταν oι Θεοί πριν την καρπίσουν.
Όπως εκείνην τα θεριά σπαράζαν
ΚΙ αγριοι δράκοντες τη μακελλεύαν
έτσι κι εμέ η θλίψη με κρατούσε.
Και τα θεριά του πόνου με ξεσκίζαν.
Κι όπως αυτή στολίστηκε με ρυάκια,
και με δεντρά και με πουλιά και μ’ άνθη
έτσι και ‘γω ‘μαι τώρα στολισμένη
με μύρια δώρα.Και λαλώ-κι ανθίζω.
Σ’αυτά τα μέρη η ζήση μου περνούσε.
Με τις πολλές παρέα τις αόερφές μου
έπαιζα όλη μέρα και γελούσα.
Καμιά η θάλασσα της Σικελίας
κρυφή απ’ τις χάρες της δε μου κρατούσε.
Και των βυθών της τη χρυσή μαγεία
και των νερών της τις τερπνές εικόνες
και τον φωτόλουστο τον λευκαφρό της
όλα γιά μάς λες τα ’χε φυλαγμένα.
Μα ΚΙ αν δεν τά ’χε ποιός τηνε ρωτούσε;
ποιος στα τρελλα της νιότης μας παιχνίδια
κάποιον φραγμό να βάλει θα μπορούσε;..
Όμως σα νιό κι εκείνη κοριτσάκι
γελούσε και χαιρότανε μαζί μας
μ’ όποιο ξεφάντωμα νεανικό μας.
Αλλ’ άψυχη χαρά ήταν εκείνη
και στη σπηλιά μας βράόυ σα γυρνούσα
οι πέτρες της βαραίναν την ψυχή μου
κι ενιωθα τη χαρά μου προδομένη.
Κι εγώ, η αθάνατη,μες στου θανάτου
τα βρόχια ήμουνα παγιδεμένη.
Κενό ένα μέγιστο ένιωθα εντός μου
σα να μη γίνανε όσα είχαν γίνει
και σαν αυτά που ήτανε να γίνουν
αξία μέσα τους καμιά δεν κλείναν.
Και μέσα βυθιζόμουνα στον πόνο
που η έλλειψη μαζί της πάντα φέρνει.
Πόσες ευχές όεν εκανα στο Δία
θνητή παρακαλώντας να με κάνει
ώστε ο θάνατος να με λυτρώσει
απ’ όσους η ζωή μού ’δινε πόνονς…
Ή πάλι του ’λεγα: «Δία Πατέρα
κάνε με μια πετρούλα-εν’ ανθάκι
Κάνεμ’ ένα ρυάκι, ένα πουλάκι
τον πόνο της αγάπης να μη νιώθω».
Αλλά ο Δίας δε μ’ άκουγε. Και τώρα
βλέπω γιατί- Θεέ, Μεγάλε Δία
μ’ άφησες όπως ήμουν γιατί άλλο
σχεδιαζανε τα φρένα σου γιά μένα.
Μ’ άφησες όπως ήμουν για να νιώσω
την πιο μεγάλη απ’ όλες ευτυχία.
Και να! Όλα στη ζωή μου μέσα αλλάξαν
κι όλα της τα κενά έχουν γεμίσει
απ’ της αγάπης τη γλυκειά τη χάρη.
Νερά, τώρα σα μέσα σας θα μπαίνω
σαν άγνωστη έτσι να ’μαι θα σας μοιάζω-
σαν κάποιο άλλο να κρατείτε σώμα.
Και σείς, συντρόφισσες των παιχνιδιών μου,
θα με κοιτάζετε σα να ’μουν ξένη.
(Μπαίνει η Γλαύκη, βλέπει τη Γαλάτεια να μιλάει και κάθεται παράμερα, αθέατη από αυτήν).
Είναι που τώρα μόνη μου δεν είμαι.
Είναι που τώρα όπου και να πάω
του Άκι την ψυχή έχω μαζί μου
σφιχτά με τη δικήνε μου πλεγμένη.
Eίναι που του Άκι μου η κάθε σκεψη
και σκέψη έγινε γλυκειά δική μου.
Είναι σ’ αιώνιο ένα φιλί που δέσαν
οι δυό υπάpξεις μας, καθώς όεμένο
το ακρογιάλι με το κύμα είναι.
Μ’ ας πάω τώρα στις καλές μου φίλες
τον νέο μου εαυτό να τους γνωρίσω. Ας πάω γιά να όουν οι αόερφές μου Την αλλαγή που μού ‘φερε η αγάπη.
Και να στολίσω ας πάω το κορμί μου όπως να κάνουν ξέρουν οι γυναίκες
γιατ’η ομορφιά θαρρώ μαγνήτης είναι
που την αγάπη τη γλνκειά τραβάει.
(Βγαίνει η Γαλάτεια. H Γλαύκη έρχεται
στο κέντρο της σκηνής).
ΓΛΑΥΚΗ
Ας ήτανε κι εγώ να τραγουδήσω
γιά την αγάπη όπως η Γαλάτεια.
Ο Άκις δεν τη διώχνει από κοντά του
και δείχνει να του αρέσει. Κάποια μέρα
θα τους ενώσει σίγουρα η Αγάπη.
Αλλ’ αν εγώ το στομα μου θ’ ανοίξω
κατάρες και βρισιές θα ‘χω γιά κεινην-
γιά χρόνια τον Πολύφημο αγαπάω
κι ούτε αυτός που με προσέχει όιόλου.
To πάθος που γι αυτόν έχω με τρωει.
Η γλύκα τον μουάχου του ματιού του
με λιώνει.Κι όπου αν πάω,κι όπου γυρίσω
η θύμησή του όλην με κατέχει.
Μα εκείνος τον αγύριστο το νου του
Τον εχει στη Γαλάτεια όλον δοσμένον.
Γιά χρόνια τώρα υποφέρω έτσι.
Κι ολόκληρη η ζωή μου έχει φύγει
Σ’ αυτόν τον πόνο μεσα βουτηγμέυη.
Πόσο προσπάθησα να τόνε κάνω
κι εμένα λίγο έστω να προσέξει…
Χαμένη πήγε κάθε μου προσπάθεια.
Γι αυτόν υπάρχει λες στον κόσμο μέσα
μον’ η Γαλάτεια κι άλλη πια καμία.
Και κάθε τόσο εν’ απ’ τα μεγάλα
σφάζει τα πρόβατά του και θυσία
στην Αφροόίτη τη θεά προσφέρει,
δική του να του δώσει τη Γαλάτεια. Κνίσσες γεμίζει όλος γυρω ο τόπος
και λιγοστεύουνε τα πρόβατά του.
Μα η Γαλάτεια γνώμη δεν αλλάζει.
Γιά μένα βέβαια καλό αυτό ’ναι
γιατί μ’ αφήνει μια μικρήν ελπίδα
πως κάποτε ο Πολύφημος θα πάψει
να θέλει εκείνη που τον αποφεύγει
και στη δική μου αγκαλιά θε να ‘ρθει.
(Μικρή σιωπή . Σκεπτική)
Πολύ χαρούμευη ήταν η Γαλάτεια.
Εύχομαι η αιτία της χαράς της
αρχή και για χαρά δική μου να ‘ναι.
Αλλά σα να ‘ργησε απόψε ο ύμνος
που ψάλλουν κάθε βράδυ οι αδερφές μου-
που τους καυμούς τους στα φτερά του παίρνει
και τους σκορπά στο βραδινόν αέρα
κι αυτός, όπου ψυχή, τηνε σπαράζει.
(Μπαίνει ο Πολύφημος.Η Γλαυκη πάε ι κοντά του και με τα δυό της χέρια αγκαλιάζει τα χέρια του με λαχτάρα).
Καλώς τον τον Πολυφημο.Τι κάνεις;
ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ
Καλά κι εγώ ‘μαι και τα πρόβατά μου.
Καλά κι η μέρα πήγε ως τα τώρα.
Τέσσερα αρνιά οι προβάτες μου γεννήσαν.
Τ’ άφησα στη σπηλιά με τις μανάδες.
Τ’ άλλα τ’ απόλυσα εδώ πιό πέρα
να βόσκουν στο παχύ της γης χορτάρι
κι ήρθα να δω γιά λίγο τη Γαλάτεια
ΚΑΙ γιά ν’ ακούσω τ’ όμορφο τραγούδι
που ολες αντάμα λέτε κάθε βράδι.
ΓΛΑΥΚΗ
Αχ! αν τα λόγια σου ήτανε μαχαίρια
χίλιες φορές θα μ’ είχανε σκοτώσει
έτσι οπως ίσια μπαίνουν στηυ καρδιά μου.
Κι έτσι αθώα ως βγαίνουν σου απ’ τα χείλη
απόδειξη καθένα είναι ΟΤΙ
πιό εύστοχο το βέλος ειναι ’κείνο
που ρίχνεται χωρίς να σημαδεύει.
ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ
Τα λόγια σου δεν τα καταλαβαίνω,
Γλαύκη ,και δεν μπορώ να σου απαντήσω.
Mα πες μου πούθε πήγε η Γαλάτεια;
Και μήπως ηρθα αργά γιά το τραγούδι;
ΓΛΑΥΚΗ
Εδώ τριγύρω κάπου ειν’ η Γαλάτεια.
Eίναι καλά.Την είδα εγώ πριν λίγο.
Kι ακόμα το τραγούδι οι αδερφές μου
δεν το ’πανε. Σα να σε περιμέναν.
(Ακούγεται μιά γλυκειά μουσική
και ύστερα το τραγούδι,)
Μα να που το τραγούδι αρχινάει.
(Ο Πολύφημος της κάνει νόημα να σωπάσει.
Kαι ΟΙ δύο κάθονται αμίλητα ακούγοντας)
ΝΗΡΗΙΔΕΣ
Έρωτα εσύ, ασπροφτέρουγο αγόρι
εσύ μάς γέννησες-δε μας λυπάσαι;
Ρίξε τα βέλη σου τα πυρωμένα
και φέρε στο κρεβάτι μας τον άντρα.
Ελα και δος μας ό,τι δίχως κείνο
η νύχτα Τάρταρα κι Άδης η μέρα.
Έλα και τα κορμιά έχουν ανοίξει
σαν τα πολύσπερμα ώριμα ρόδια.
Έλα και τάισε, μέρεψε το λύκο
που κλείνουμε ανάμεσα στα πόδια.
Έλα στα ζαρκαδένια μας τα στήθια
να φέρεις το τραχύ αντρίκιο χέρι.
Εσύ που την Ψυχή είχες αγαπήσει
κι ωσότου να τη βρεις πονούσες τόσο,
εσύ την πυρκαγιά μπορείς να νιώσεις
βαθιά μέσα στα στήθη μας που καίει.
Εσύ που γέννησες Θεούς κι ανθρώπους,
Έρωτα, μή μονάχες μάς αφήνεις
και φέρε στο κρεβάτι μας τον άντρα.
Κι αν, Έρωτα,ζωή μάς έχεις δώσει-
μα είναι θάνατος χωρίς αγάπη.
Δίχως τον άντρα είναι το κορμί μας
έρημος που ανήλεα την καίει
ο φλογερός της πεθυμιάς ο ήλιος.
Ερωτα στείλε μπόρες, καταιγίδες…
Στείλε θεέ τον άντρα.-πότισέ μας.
Στείλε θεέ ένα χέρι να χαδέψει
Τ’ αχάδευτο κι αφίλητό μας τ’ άνθος.
Είμαστε ατρύγητα μικρά δεντράκια
και μάς βαραίνουν οι πολλοί καρποί μας΄
Διαφευτευτές ζητάμε πεινασμένους.
Να δώσουμε-να δώσουμε ζητάμε.
Ερωτα δος μας τη γλυκειάν αγάπη.
Εσύ μάς γέννησες-δε μάς λυπάσαι;
ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ
Μόνες εδώ να πλένε στ’ ακρογιάλι
κανείς να τις λυπάται είναι αλήθεια…
Θυσίες κάνουνε στην Αφροδίτη;
ΓΛΑΥΚΗ
Κάνουν μα η θεά όεν τις ακούει.
Αλλά εγώ ανάγκη δεν την έχω.
Εκείνο που ζητούσα εγώ το βρήκα.
Και εισ’ εσύ Πολύφημε ο άντρας
που αγαπώ .Μ’ αρέσει η δύναμή οου.
Μ’ αρέσει το αντρίκιο το κορμί σου.
Μ’ αρέσ’ η μυρωδιά σου η τραγίσια.
Μ’ αρέσουν όσα λες και όσα κάνεις.
Γιατί και συ δε μ’ αγαπάς λιγάκι;
Και δε με νιάζει αν πετώντας βράχια
βουλιάζεις τ’ ανεμόφτερα καράβια.
Και δε με νιάζει αν τρως ανθρώπων κρέας.
Kαι δε με νιάζει αν έτρωγες και μένα
τα χέρια σου αφού πρώτα θα με κλείσουν.
ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ
Έχω καράβια να βουλιάξω χρόνια,
σα μου ’πε η Γαλάτεια πως δεν πρέπει.
Κι όταν μου είπε πως καλό δεν είναι
να τρώω ανθρώπους, έχω σταματήσει.
Ο,τι μου είπε όλα τα ’χω κάνει.
Όμως αυτή και πάλι δε με θέλει.
Ακόμα τα μαλλιά μου τα χτενίζω
και τώρα δε γυρνώ με βρώμια ρούχα.
Μα τίποτα δεν άλλαξε. Τι άλλο
να κάνω πρέπει για να μ’ αγαπήσει;
Kαι τελευταία την είδα να μιλάει
με το βρωμιάρη :αυτόν-το γιο του Πάνα.
Τον Άκι. Και την είδα να γελάει
μαζί του όπως με μένα δε γελάει.
Με μέ γελάει για να κοροιδέψει
κάτι που πάνω μου δεν της αρέοει
Μ’ αυτόν γελούσε μες απ’ την καρδιά της
σα να ’θελε να τον ευχαριστήσει. . .
Αλλά μπορεί και να μου φάνηκε έτσι.
Δεν είναι σίγουρο αν δε δει το μάτι
κι αν δεν ακούσουνε τ’ αυτιά καθάρια
τις πράξεις και τα λόγια, που υποψία
καμία στην ψυχή μας δεν αφήνουν.
ΓΑΛΑΤΕΙΑ
Πολύφημε γιατί να τυρρανιέσαι
για κάποια που εκείνη δε σε θέλει
αφού υπάρχω εγώ που η καρδιά μου
δική σου είναι δίχως να ζητάει
τίποτ’ απ’ όσα σου ζητά’ η Γαλάτεια;
Σε μένα αρέσεις έτσι όπως είσαι
και δε ζητώ καθόλου να σ’ αλλάξω.
Πέτα όσες θέλεις πέτρες΄και καράβια
βούλιαζε όσα μπορείς. Και τα μαλλιά σου
μην τα χτενίζεις . Φόρα βρώμια ρούχα
και μη μιλάς μ’ ευγένεια και με χάρη.
Δε με πειράζουν ολ’ αυτά εμένα.
Έτσι σε θέλω: αρρενωπόν κι αγροίκο
καθώς οι άντρες οι αληθινοί ’ναι.
Να ’χεις στο νου σου τη Γαλάτεια πάψε
και πάρε εμένανε στην αγκαλιά σου.
Γιατί Πολύφημε να υποφέρεις;
Γιατί ΚΙ εμένα να με βασανίζειςς
ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ
Γλαύκη είσαι όμορφη και σύ σαν κείνη
ΚΑΙ σ’ αγαπώ και σενανε στ’ αλήθεια.
Μα όπως έχω μες στα πρόβατά μου
γιά μια προβάτα πιότερην αγάπη
από τις άλλες, που αν θα με ρωτούοαν
«θάθελες να σου πάρουμε τη μία,
εκείνη την προβάτα, ή δέκα άλλες;»
τις δέκα αντίς της θα ’δινα τις άλλες,
έτσι και τώρα –το γιατί δεν ξέρω –
στο νου μου έχω πάντα τη Γαλάτεια.
Θυσίες στην Αφροδίτη όσες κι αν κάνω
όλες ως τώρα πάνε στα χαμένα.
Κι αφότου ηρθ’ εδώ αυτός ο ξένος
τα πρόβατά μου δύο δυο τα σφάζω
διπλά η χάρη της να με προστρέξει.
ΓΛΑΥKΗ
Κι αν δε μου το ’λεγες όμως το ξέρω
από τις κνίσσες που τον γύρω αέρα
διπλά με μυρωόιές βαριές γεμίζουν.
Και δίλημμα μεγάλο την φυχή μου
στα δυο χωρίζει. Από τη μία θέλω
να κάνει ότι ζητάς η Αφροδίτη,
μ’ από την άλλη «όχι» λέω πάλι
«γιατί για πάντα έτσι θα τον χάσω»•
Δεν ξέρω τι να πω και τι να κάνω.
Μα μήπως επερίμενα ποτέ μου
εγώ, η Γλαύκη η όμορφη, η κόρη
του κραταιού και δίκαιου Νηρέα
να γίνω πεpιγέλιο της αγάπης;..
Γη κι Ουρανέ και σύ Ωκεανέ μου
και Χάος και Νύχτα κι Έρεβος κι Αιθέρα,
προπάτορές μου κραταιοί, σάς κράζω
ελπίδα μες στην τόση απελπισιά μου:
δώστε μου του Πολύφημου το χάδ ι.
(Τέλος της πρώτης πράξης)
George Holiastos
Μάιστα…