Κουβέντες μ’ ένα στραγάλι

Αντιπαγκαλικόν:

Στραγάλι αν είχες λίγο νου, λίγη φαιά ουσία
θα σφήνωνες εις τον λαιμό κεινού του καρχαρία
του Πάγκαλου, που γύρω του μόνο κλανιές αδειάζει.
Στραγάλι σε παρακαλώ, γίνε συ καμικάζι…

Ερωτικόν:

Στραγάλι αν είχες λίγο νου, λίγο μυαλό κουκούτσι
θα σφήνωνες εις τα βυζιά της Μόνικας Μπελούτσι,
κι εγώ ευθύς θα έδινα μια χείρα βοηθείας
εξερευνώντας τις βαθιές κοιλάδες της κυρίας.

Eυχετήριον

Στραγάλι νά’σουνα ευρώ στη τσέπη του μπατίρη.
Κακό σπυρί να ήσουνα στον κώλο του Χυτήρη.
Νά’σουνα κόμπος στο λαιμό Καψή και Πρετεντέρη,
κάθε φορά που υμνολογούν το κυβερνών ασκέρι.

Αντιμνημονιακό

Στραγάλι , θέλω νά’ μουνα σε μια σφυρίχτρα μέσα
κρυμμένο κάπου στο μυαλό κάθε παλιομπουχέσα
που ψήφισε Μνημόνιο. Nα του σφυρώ με λύσα,
να πάει ευθύς στην κόλαση, να κολυμπά στην πίσσα

Αντικουφαλικόν

Νάχα στραγάλια οχτώ κιλά, κονιάκ πέντε μπουκάλες
να κέρναγα σαν ψόφαγαν ετούτες οι κουφάλες,
που κόψαν στη μέση τους μισθούς, στη μέση τις συντάξεις,
βγάζουν τα ΜΑΤ κι όλο βαρούν, μόλις λοξοκυτάξεις.

Φτωχοκομπολογικόν

Μ’ εννιά στραγάλια έφτιαξα ένα κομπολογάκι
για να μετρώ τις συμφορές πού’φερε το Γιωργάκι.
Φτώχεια, ανεργία, ύφεση, αυταρχισμό και βία,
ξεπούλημα τ’ “ασημικά”, κι η Μέρκελ εξουσία.

Στο νέο blog της Ροδιάς άρχισε να γράφεται η «Στραγαλιάδα».
Ένα έπος βουκολικό, πατριωτικό, πολιτικοκοινωνικό, βαθειά φιλοσοφικό και άμα λάχει και ερωτικό.
Μη ρωτάτε γιατί. Έτσι ξαφνικά.
Ίσως επειδή:

Ο ήλιος εβασίλεψε
και μας χτυπά με τόξα,
η άνοιξη μας φίλεψε
ένα κομμάτι λόξα,
και η Ροδιά εζήλεψε
την Μποστατζόγλου δόξα!

Ίσως επειδή θυμήθηκα εποχές της «Σαρανταπαπαρούσας»

Μάστορες και μαθητευόμενοι της ρίμας βοηθάτε να ολοκληρωθεί το έπος.
Όχι εδώ. Στο νέο blog της Ροδιάς.

Στο ποστ αυτό εδώ βάζω τη δική μου… συμβολή στο έπος, για χίλιους λόγους.
Εχμ, ναι…  Επειδή τεμπελιάζω να γράψω κάτι άλλο!

Mόλις θυμήθηκα ότι πολύ πριν από εμάς, η Αρλέτα είχε εκθειάσει σε ένα όμορφο τραγούδι «Το στραγάλι».
Οι στίχοι είναι της Μαριανίνας Κριεζή και η μουσική  του Λάκη Παπαδόπουλου. Ας το απολαύσουμε: