Καλό Ταξίδι Αμαλία
26/05/2007
Μας δίδαξες με το θάρρος και την αξιοπρέπειά σου.
Συγχώρεσέ μας που δεν μπορέσαμε να σε βοηθήσουμε ουσιαστικά.
Ας προσπαθήσουμε να γίνει πράξη η προτροπή σου :«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας…»
Καλό ταξίδι Αμαλία.
24 Σχόλια
leave one →
Φακελάκι
What smilies can I use?
Allu Fun Marx: Αριστερά ...στη Blogoslovakia 
Δίκιο είχε… ή μάλλον έχει…
Καλή ανάπαυση!
Διάβασα το ποστ. Εδώ κ μισή ώρα προσπαθώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσες να εννοείς με το «καλό ταξίδι Αμαλία», εκτός απ’αυτό που φοβάμαι πως εννοείς…
ναι paper…περνώντας η θλίψη μένει η δύναμη της ψυχής της να μας ενθαρρύνει..τουλάχιστον δε βασανίζεται πια..
Ας είναι καλά εκεί που πήγε. Αυτές τις στιγμές δεν έχει σημασία τίποτε άλλο εκτός από το σεβασμό προς το πρόσωπό της και τον αγώνα που έδωσε.
Έχω την αίσθηση ότι μέχρι τώρα το blogging ήταν ένα παιχνίδι για τους πιο πολλούς από εμάς. Λίγες λογοτεχνικές ανησυχίες, λίγος χαβαλές, λίγες πολιτικές και φιλοσοφικές συζητήσεις επιπέδου καφενείου ή άντε μια μικρή διέξοδος για τυχόν προσωπικά βάσανα κι ένας τρόπος ανεύρεσης νέων φίλων. Σίγουρα όχι ζήτημα ζωής ή θανάτου πάντως.
Η Αμαλία απέδειξε ότι το blogging μπορεί να είναι πολύ περισσότερα πράγματα. Μπορεί να είναι κραυγή, παρέμβαση, συλλογικότητα, συμπαράσταση, γροθιά, ελπίδα. Μπορεί να είναι ο φρέσκος άνεμος αλλαγής σε μια παράγκα που βρωμάει κλεισούρα. Ας μην την ξεχάσουμε τόσο εύκολα αυτή την κοπέλα που ήξερε να παλεύει ακόμη και χωρίς καθόλου πιθανότητες να νικήσει. Ας μην αρκεστούμε σε λίγα δάκρυα κι ένα τρυφερό μήνυμα για καλό ταξίδι. Η Αμαλία γλύτωσε. Εμείς όμως;
Την Παρασκευή 1η Ιουνίου η ημέρα θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Αμαλίας. Είτε για ένα λουλούδι, είτε για μια καταγγελία για τον άδικο θάνατο της. Spread the word…
Πάντως μέσα από τη θλίψη και το πένθος η Αμαλία εκτός από παράδειγμα θέλησης, δύναμης και αντοχής, μας θύμισε ότι κάτω από τα πλήκτρα είναι άνθρωποι και όχι περσόνες. Και αν κρίνουμε από την ευαισθησία που έδειξαν, είναι ωραίοι άνθρωποι. Κι αυτό είναι ένα ακόμα μήνυμα αισιοδοξίας και ζωής που μας άφησε η γενναία αυτή κοπέλα. Είθε να βρει τη γαλήνη που στερήθηκε εδώ η ψυχούλα της!
Φοβόμουν πως δεν έχω δύναμη. πως κάποια πράγματα, κάποιες καταστάσεις δεν μπορώ, εγώ η «μικρή» να τα αγγίξω..πόσο μάλλον να τα επηρεάσω..Η τρέλα αυτή που επικρατεί στον χώρο της υγείας, με αποτέλεσμα τον χαμό της Αμαλίας αλλά και δεκάδων άλλων τέτοιων ψυχών με θύμωσε. Κατάλαβα μέσα απο όλη αυτή την ιστορία με τα blog πως ξέρεις κάτι; τελικά έχουμε δύναμη. Ο,τι κι αν κάποιοι ανεγκέφαλοι πολιτικοί και να λένε. Εχουμε δύναμη. Να κάνουμε έστω και κάτι μικρό. Κάτι. Είναι καιρός να γίνουμε δυνατή φωνή ενάντια σε όλη αυτή την ανεξέλεγκτη καθημερινή παράνοια. Να μιλήσουμε μια φορά για αυτό που πρέπει. Θέλω να μπορέσουμε. Εστω και λίγο..διαμόρφωσα μια φωτο (σαν μπανεράκι). αν θες ενσωμάτωσέ την εδώ που θα την βλέπουν περισσότεροι..καλημέρα μαρξ
27/5/07 09:21
Μακάρι να μην την ξεχάσομε γρήγορα, Marx μου. Εκείνη και το παράδειγμά της…
τις καλημέρες μου
Και τώρα, τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις;
Προτείνω να επισκεφθείτε το http://www.grpalliative.org
Αν θέλετε υπογράψτε την επιστολή συμπαράστασης. Κάτι μπορεί να βγει
Καλή ανάπαυση στη ψυχάρα!
Ραντεβού την 1η Ιουνίου
Και λεγομαστε ανθρωποι…κριμα
γεια σου Αμαλια…
είναι αυτες οι στιγμές που σταματαει ο χρόνος και αναρωτιέσαι πόσο λάθος μπορεί να ζεις.
πόσο αφοσιωμένος σε ανούσια πράγματα… ενώ με λίγη προσπαθεια προς τη σωστή κατεύθυνση μπορείς να κάνεις θαύματα.
ίσως να μη ήταν μόνο μιά κραυγή για να «ξυπνήσουμε» ίσως να ήταν ένα ακόμη σήμα κινδύνου για την κοινωνία μας .
ΑΦΜ, θα στηρίξεις την κίνηση;
Helix: Εννοείς την κίνηση για την 1η Ιουνίου;
Εξυπακούεται ότι θα μετέχω.
Η ΑΜΑΛΙΑ ΕΦΥΓΕ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ. ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΝΤΑΝΙΑ ΠΟΥ ΕΔΕΙΧΝΕ, ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΜΑΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΟΡΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΗ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ. ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ.
ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ, ΜΕ ΕΠΙΠΛΗΤΤΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΟΡΘΩΝΕΙ
ΑΝΤΙΟ ΑΜΑΛΙΤΣΑ ΜΟΥ
Χριστίνα: Μια και γνώρισες την Αμαλία και ως καθηγήτρια, έχεις ένα παραπάνω λόγο να την θυμάσαι και να μας την θυμίζεις και μας…