Πόρτα-πόρτα
M’ αρέσει να φωτογραφίζω πόρτες.
Παλιές πόρτες.
Κλειστές πόρτες.
Με τα σημάδια του χρόνου αποτυπωμένα πάνω στην επιφάνειά τους.
Τα οξειδωμένα ρόπτρα,τα φουσκωμένα, από την υγρασία του χειμώνα και από την κάψα του καλοκαιριού σανίδια, τα ξεβαμμένα χρώματα, όλα αυτά διηγούνται την δικιά τους ιστορία, γι’ αυτόν που έχει μάτια για να την δει και καρδιά να την νιώσει.
Πόσα μυστικά έχουν κρατήσει κρυμμένα πίσω τους αυτές οι πόρτες;
Πόσους φόβους έχουν κλειδώσει απ΄έξω τους;
Ποιες ευτυχισμένες στιγμές διάβηκαν το κατώφλι τους;
Ποιες δυστυχίες χτύπησαν επίμονα το ρόπτρο τους;
Σαν σπίτια που σιγά σιγά γερνάνε είμαστε και οι άνθρωποι. Μόνο που τα σημάδια της πραγματικής φθοράς δεν αποτυπώνονται τόσο στο πρόσωπο ή στο σώμα μας, όσο στην ψυχή και στο μυαλό μας.
Φακελάκι
What smilies can I use?
Allu Fun Marx: Αριστερά ...στη Blogoslovakia 
Εμενα μ’ αρέσει αυτή η ροζουλιά,
με το ρόπτρο
(καλά, πράσινη ούτε για δείγμα, ε; :p)
Καλημέρα
Ουφ, μας … μελαγχόλησες !!!
Εκείνη στο κάτω μέρος δεξιά (όπως βλέπει κανείς), πόρτα είναι ή … παράθυρο ;;;
Την Καλημέρα μου !
Καλλιτεχνική οπτική ! καλό σαββατοκύριακο!
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!
Διόρθωσε : «Μ. ΓΛΕΖΟΥ
…μ΄αρέσει που …»φωτογράφισες»και τίς «δικές» μας…
για την ιστορία, δεν μπορείς να φανταστείς ποσα Π έχουν «χτυπήσει» αυτές τίς πόρτες…
…την πόρτα του καφενείου του Γλεζομιχάλη,ερμητικά κλειστή πια λόγω οικονομικών διαφορών,την πορτα του Αντώνη του «Κασέλα» με τα τραπεζάκια του δίπλα και κάτω απο το μόρσο του χημικού και την τρίτη του Ακαδημαϊκου και αντιστασιακού Γ.Ζευγώλη…
Να΄σαι καλά φίλε…
Υ.Γ …αν υποπτευθώ οτι η Χαβάη δεν ήταν τόσο μακρια…το ανερυθρίαστα ξεφεύγει απο το κόκκινο:)
Μετά τα:
http://parathyra.blogspot.com/
ας φτιάξουμε ένα νέο πολυσυλλεκτικό blog:
http://www.portes.blogspot.com
να γαμήσει και να δείρει στην Λίστα του SYNC!
Χο! 😛
😛
Στο έχω ξαναπεί…
Κάνεις καλή δουλειά.
Την καλησπέρα μου.
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Ναι, όπως το λες. Στις πόρτες η πατινα του χρόνου προδίδει ηλικιες, αντοχές, εμπειρίες…. ενώ στον άνθρωπο, αχ, υποκριτής, σουλατσαδόρος, αιθεροβάμων και ψυχρός εκτελεστής καθώς είναι, πώς να τα βάλει ο χρόνος μαζί του. Φυλάγεται . Λες, λεει…..
Καλη δυναμη φιλε μας
Με αρέσεις να τρώω…… «τις πόρτες σου»…… με τα μάτια, με το χρόνο με την ματιά από πίσω!
Ωραία δουλειά, Συγχαρητήρια και όσο για τα πραγματικά σημάδια, πόσο δίκαιο έχεις …
Πρέπει να πας φίλε μου ως τη Λέσβο. Να ξεκινήσεις από Μόλυβο και να φτάσεις ως την Αγία Παρασκευή. Πόρτες και παράθυρα που έκλεισαν ιστορίες…
Την δεκαετία του 70 και τις αρχές της δεκαετίας του 80 κάναμε βόλτες εγώ, ο Βλάσης Α. (απο τον πόντο και αριστερά) μαζί με άλλους φίλους και φίλες, σε όλη την Ελλάδα και στα νησιά.
Σε αυτές τις βόλτες μαζεύτηκαν μερικά ξύλα, κομμάτια απο χαλασμένα παράθυρα και χαλασμένες πόρτες απο σπίτια που κατέρρεαν συνήθως σε έρημα χωριά.
Αυτά τα κομμάτια ο φίλος Β. Α. τα επεξεργαζόταν μέχρι να εξασφαλίσει ότι δεν θα χαλάγανε στο μέλλον (δηλαδή πέταγε τα σάπια μέρη, αν είχε δάκο τον σκότωνε, κλπ).
Στη συνέχεια τα ζωγράφιζε με μια τεχνική που έμοιαζε στην αγιογραφία.
Μπορείτε να δείτε 3 τέτοια (όχι τα καλύτερα) στο
…πάλι λάθος… ααα δεν πάμε καλά….
διόρθωσε το δάκος με σαράκι.
Ο δάκος πάει στον καρπό της ελιάς.
τις προαλες, με αφορμη τα 50χρονα γεννεθλια μου, σκεφτομουν πως.. οταν ημουν μικρο παιδι, πισω απο τις πορτες και τα παντζουρια, κλειναμε το κρυο τον Χειμωνα, τον ηλιο το καλοκαιρι… για οτιδηποτε άλλο, μεναν «ανοικτες»
σημερα τα πραγματα άλλαξαν και «σκοτεινιαζω»..
καλη σου ημερα a.f.m.
@ Nατάσα: εμένα μ’ αρέσουν όλες, όχι μόνο η…ροζουλιά. Αλλά περισσότερο η πόρτα 3. Είναι καταπληκτικό πώς ταίριαξε η σκουριά του ρόπτρου με τα υπολείμματα από το χρώμα που έμειναν πάνω στην πόρτα.
@ Φάρος: μελαγχολικός ήμουν όταν τα έγραφα, μελαγχολικά μου βγήκαν. Και η πόρτα-6, πόρτα είναι κι αυτή. Αν και μοιάζει με παραθυρόφυλλα.
🙂
@ N.Αgo: Σ’ ευχαριστώ φίλε.
@ Καναλιώτης-1: Το «Μ» στην ταμπέλα του καφενείου είναι τελικά από το «Μιχάλης».
Το μυαλό μας όμως πάει στον Μανώλη…
@ Μ.Ζ: ναι, δικές σας είναι οι πόρτες.
Στο δρόμο για την…Χαβάη, ναυάγησα στα μέρη σας. Μ’ αρέσει που τις αναγνώρισες αμέσως.
@ ΜcManus: το ωραίο είναι ότι το url για τις portes αντιστοιχεί ήδη σε κάποιο blog (έχει τίτλο «Dri e Thi «). Άσχετα αν είναι ανενεργό.
Πόρτες-Παράθυρα, ντέρμπι κορυφής…
@ Vloutis: Χαίρομαι που σ’ αρέσουν τα ποστ μου.
@ Ριτσάκι :
«αιθεροβάμων και ψυχρός εκτελεστής»…
Μπορεί κάποιος να είναι ταυτόχρονα και τα 2;
Με μπέρδεψες…
🙂
——–
Σ΄ευχαριστώ πολύ για το «καλή δύναμη».
@ Διόνυσε : δίνεις άλλη διάσταση στο «έφαγα πόρτα»…
Μ’ αρέσει.
@ Χαμομηλάκι: Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Χαίρομαι που σ’ αρέσουν οι σκέψεις που έκανα με αφορμή αυτές τις φωτογραφίες.
@ Ο άλλος : τελικά θα πρέπει να γίνει μάλλον αυτό το ομαδικό blog για τις Πόρτες.
Να βάλει ο καθένας εκεί τις δικές του Πόρτες και τις ιστορίες τους.
Θα είχε ενδιαφέρον.
@ Καναλιώτη: Τον είχα δει τον άγιο Κάρολο, αλλά δεν είχα προσέξει ότι ήταν δια «χειρός Βλάση». Πολυτάλαντοι οι Αριστεροπόντιοι τελικά…
😉
@ Έφηβε: ‘Οταν ο δάκος έχει υψηλή χοληστερίνη κάνει την δίαιτα του σαρακιού: τρώει παλιά ξύλα.
@ Ορελία: ;Oσο περισσότερο μεγαλώνουμε, τόσο πιο πολύ φιλοσοφούμε.
Και το κακό δεν είναι που φιλοσοφούμε.
Το κακό είναι ότι μεγαλώνουμε.
🙂
‘Μεγάλη πόρτα θα διαβείς΄ μου έλεγε η θεία Ευταλία αλλά εγώ δεν την διάβηκα αυτή που εννοούσε (Εκκλησία) αλλά μπήκα εδώ στο βλογ του Sparks και βλέπω ποικίλια. Ολες τους ήταν ωραίες 😉
συγκινητικό
υγ δεν είμαι εγώ για τέτοια δευτεριάτικο
Άντε, θα τις κλείσεις; Κρυώσαμε!!!
Πόρτα – πόρτα;;!!
Βρε ψάρωσα και νόμιζα ότι προκήρυξαν εκλογές..
«Πόρτα-πόρτα θα τον κερδίσουμε αυτό τον αγώνα…»
@ Πηνελόπη- Ντία-ρεστ: Την καημένη την θεία Ευταλία. Μα να μη της δώσεις την χαρά να σε καμαρώσει «δόξη και τιμή»…
Ντροπή σου.
🙂
@ Κανατάκι : θα γράφω τα συγκινητικά Παρασκευές… Μ’ ολόκληρο Σ/Κ μπροστά μας θα έχουμε άνεση…
🙂
@N.Αgo: ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα, λέμε…!
@ Vita Mi: καλομελέτα κι έρχονται κι αυτές…
Ευκαιρία, να… ρίξουμε πόρτα στο δικομματισμό.
😉