Επί ποδός και… στους δρόμους
Τον αγώνα για να μη χαθεί καμιά θέση εργασίας, να μην κλείσει το εργοστάσιο και να καταβληθούν άμεσα τα δεδουλευμένα δύο μηνών και το δώρο Χριστουγέννων συνεχίζουν οι 250 εργαζόμενοι στην υποδηματοποιία ELITE, οι οποίοι από την περασμένη Πέμπτη(10/12) βρίσκονται στον «αέρα», μετά την ανακοίνωση της εργοδοσίας πως δεν μπορεί να συνεχίσει τις πληρωμές και τη λειτουργία της επιχείρησης. Οι εργάτες βρίσκονται από την Παρασκευή (11/12) σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και περιφρουρούν το εργοστάσιο. Την ίδια στιγμή, η εργοδοσία αντιγράφει το μοντέλο «Λαναρά», ζητώντας κρατική επιδότηση (δηλαδή λεφτά των εργαζομένων) για να μην κλείσει το εργοστάσιο.
Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη για τον αγώνα που κάνουν οι 250 εργαζόμενοι της βιοτεχνίας ELITE για να περιφρουρήσουν τα δικαιώματά τους. Η εταιρεία, αν και έχει ετήσιο τζίρο 30 εκατομμύρια ευρώ, αύξηση κατά 20% στις παραγγελίες για την καλοκαιρινή σεζόν που μας έρχεται, επικαλείται «δεινή θέση» και αφήνει άνεργους κι απλήρωτους τους 250 εργαζόμενους της.
-«Είμαι στο εργοστάσιο 18 χρόνια και η γυναίκα μου δουλεύει εδώ τα τελευταία έξι. Έχουμε δύο παιδιά στο Λύκειο και μόνο τα φροντιστήρια είναι 600 ευρώ. Πού θα τα βρούμε; Θέλω μόνο δύο χρόνια για να βγω στη σύνταξη. Ποιος θα με πάρει στα 53 μου;»
-«Εγώ κι ο άντρας μου δουλεύουμε εδώ. Έχουμε τρία παιδιά, 15, 12 και 6 χρόνων και είμαστε χρεωμένοι μέχρι το λαιμό με στεγαστικά και κάρτες».
Aνθρώπινες ιστορίες πίκρας και απόγνωσης που επαναλαμβάνονται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο κοντά μας, όλο και πιο…μέσα στα σπίτια μας.
Για το θέμα μπορείτε να ενημερωθείτε αναλυτικά από τα ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη, εδώ κι εδώ .
Ο Press Zita, φίλος και αναγνώστης του μπλογκ , μας έστειλε το δικό του, διαφορετικό ρεπορτάζ ειδικά για τις (τέως βόλτες και νυν) «Ξάπλες στη Μπλογκοσλοβακία».
Στη διαδήλωση κοιτούσες
Το σύνθημα της ELITE είναι «Άνεση επί ποδός». Το λέει και η διαφημιστική αφίσα (Φωτογραφία Νο1).
Οι εργαζόμενες στο εργοστάσιο έχουν άλλη άποψη, ύστερα από την απόφαση της εταιρείας να κλείσει και 250 εργαζόμενοι να πεταχτούν στο δρόμο. Κι έτσι, αποφάσισαν να βγουν στο δρόμο με πορείες (Φωτογραφία Νο2) και συνθήματα « Θέλουμε δουλειά», μπας και κερδίσουν το αυτονόητο: Δικαίωμα στη δουλειά. Δικαίωμα στη ζωή.
Η φωτογραφία Νο3 είναι αποτέλεσμα της τεχνολογίας και του Photo Shop αλλά και σημειολογική αφού μας φέρνει στο νου το τραγούδι του Μάνου Λοϊζου « Στη διαδήλωση» που είχε γράψει για την ΕΣΑΚ και κυκλοφόρησε σε 45άρι δισκάκι με τον Μπάμπη Αντωνίου. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι του Φώντα Λάδη.
Στη διαδήλωση κοιτούσες
του σωματείου τα πλακάτ.
Δεν ζύγωνες, δεν προχωρούσες
και πίσω σου ήτανε τα ΜΑΤΈνας ξεχωριστός διαβάτης,
δεν ήσουν, αδελφέ μου εσύ.
Ήσουν υπάλληλος κι εργάτης
σαν όλους μες στην πόλη αυτή.Στη διαδήλωση σε είδα
μ’ απόφαση να προχωράς.
Ανοίξαμε την αλυσίδα
κι έγινες ένας από μας.Κι όπως ερχόσουν βήμα – βήμα
– κι όπως ζυγώναμε κι εμείς –
του φόβου έσπασες το νήμα
και τη μιζέρια μιας ζωής.
Πολύ καλό το πάντρεμα του μοντέλου με τις εργάτριες, αρκεί να παίρνει σάρκα και οστά, καθημερινά, σε όλα τα επίπεδα. Εύχομαι να είμαι ο … καλός προφήτης!
-Press Zita-
Φακελάκι
What smilies can I use?
Allu Fun Marx: Αριστερά ...στη Blogoslovakia 
Φίλε Press Zita, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την συμμετοχή σου.
Και ένα ακόμα ευχαριστώ για το τραγούδι του Λοϊζου, που ντρέπομαι που το λέω, αλλά δεν το ήξερα.
Την ήξερα την ιστορία, είναι στην παλιά μου γειτονιά και δουλεύουν εκεί γνωστοί μας…
Μακάρι να έχει καλό τέλος για τους εργαζόμενους.
Μπράβο στον Press Zita, πολύ πετυχημένες οι φωτό!
(καλά κι εσύ, μην κοκκινίζεις από ντροπή -δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα!
:p)
Καλό Σαββατοκύριακο.
και καλά κουράγια, σε όλους μας
@ αχ νατασσακι αχ!
@Πως τα δενεις βρε αλλου έτσι τα κομματια και πως καταφερνεις να μας χωνεις όλους να σου γραφουμε άρθρα; χιχιχιχιχι χαλάλι σου
@ Press zita τα σεβη μου αψογο άρθρο όσο για το τραγούδι με γυρισες πολλα χρονια πίσω σε ευγνωμωνω
Κι από μια λίγο παλιότερη «ελίτ», έναν βίντεο με το ίδιο τραγούδι:
Και το ίδιο χωρίς τραγούδια:
Καλημερα στην ομορφη αυτη γωνια ! Καλα, ποσο νεοι/ες(!!!) εισαστε για να μην ξερετε αυτο το τραγουδι του Μανου… Φαινεται πως την (οχι και τοσο) ανεση επι ποδος δεν την νοιωσατε σε διαδηλωσεις και πορειες. Διαφορετικα, θα το σιγοτραγουδουσατε τωρα το τραγουδακι. Θα σας μαλωσω…Για «τιμωρια» , μεχρι τη Δευτερα, θα εχετε γραψει τους στιχους 20 φορες. Αλλα, οχι. Θα εχετε ακουσει 20 φορες το τραγουδι(οι παραπανω ακροασεις προεαιρετικες…). Θα σας δω στους νεους αγωνες, στις νεες πορειες…Θα ειμαι εκει μαζι σας!
Κι όπως ερχόσουν βήμα – βήμα
– κι όπως ζυγώναμε κι εμείς –
του φόβου έσπασες το νήμα
και τη μιζέρια μιας ζωής.
Ας την κρατήσουμε βαθιά στη μνήμη μας αυτή τη στροφή.
Ζήτα μας υποτιμάς δεν είμαστε ποια και τόοοοοοοοοσο νέοι για να μην πηγαινουν μόνα τους τα πόδια μας σε γνωστεές διαδρομες… αλλά έχουμε χιλιοοοοοοομετρα ακόμα… χιχιχιχιχιχι καλη ανταμωση στους αγώνες!
λοιπόν αυτό το τραγούδι συγκαταλέγεται στα αγαπημένα μου. Όταν είχα ακούσει δε και τον αστικό μύθο, ότι είναι το τελευταίο που έγραψε λίγο πριν πεθάνει στη Μόσχα, είχα ξεφύγει. Τελικά δε το επιβεβαίωσα ποτέ και μάλλον δε πρέπει να ισχύει αλλά όπως και να έχει είναι τρομερό τραγούδι.
πρέπει να κινδυνεύει ο κόσμος να χάσει τη δουλειά του για να κινηθεί το βλογ, ΑΦΜ?!
Επανερχομαι: Κατι που, απο λαθος, παραλειψε στο ρεπορταζ ο Allu Fun Marx, ειναι τον στιχουργο του τραγουδιου, και δεν ειναι αλλος απο τον εκλεκτο φιλο Φωντα Λαδη(«Γραμματα απο τη Γερμανια», «Παγωσε η τσιμινιερα» κ.ά.). Καλη η μουσικη αλλα, εχω την εντυπωση πως, ο στιχος ειναι πιο δυνατος!Προσωπικη αποψη…
Κάπου είχα διαβάσει ότι αυτό το τραγούδι, μαζί με ακόμα ένα -«Καταμεσήμερο κι ένας εργάτης μέσα στους δρόμους τριγυρνά, βδομάδα πέρασε που τον σχολάσαν μ’ άλλους πέντ’ έξι απ’ τη δουλειά…»- ήταν δυό τραγούδια που δε «χώρεσαν» στο άλμπουμ «τα τραγούδια μας» των Μάνου Λοϊζου – Φώντα Λάδη. Αργότερα, το 1981, ηχογραφήθηκαν σε ένα 45άρι που έβγαλε η ΕΣΑΚ με τραγουδιστή τον Μπάμπη Αντωνίου.
——————–
Επίσης νιώθω την ανάγκη, να ζητήσω την προσοχή όσων δουν τα βίντεο που ανέβασα, στον τρόπο με τον οποίο οι εκπρόσωποι του εργοστασιακού σωματείου της «πάλκο» ματαιώνουν οποιαδήποτε ουσιαστική αγωνιστική διάθεση, γιά το πώς κηρύσσουν «ανένδοτο» γιά το αν η εταιρία θα στείλει τα έντυπα της ανεργίας με το ταχυδρομείο ή με κούριερ, για το πώς περιορίζουν τις συγκεντρωμένες εργάτριες και εργάτες σε θέση παθητικής αναμονής:
«Παράλληλα πάμε στο Υπουργείο Εργασίας και ζητάμε να έχει επικοινωνία με την εταιρία ούτως ώστε να μας δώσει τα έγγραφα που χρειάζονται. … Θα κάνουμε αυτές τις ενέργειες, …δεν χρειάζεται όλοι μαζί, γιατί πρέπει να κάνουμε κάποιες κινήσεις γιά να μεριμνήσουνε κάποιοι άλλοι, δηλαδή ο ΟΑΕΔ και το Υπουργείο Εργασίας. Εμείς θα φύγουμε τώρα. … Θα πάμε στο Υπουργείο Εργασίας, να επικοινωνήσουμε και με την εταιρία, αν τα καταφέρουμε, να δούμε τι θα μας πει, στην συνέχεια, έχουμε ειδοποιήσει τον διοικητή του ΟΑΕΔ, ήταν εκτός, είπε θα μας εεε … Οπότε δε θα τους χαριστούμε τίποτα, συνάδελφοι, είναι απαράδεκτοι, να βγούνε, να ειδοποιήσουν και να πούνε … θα τα στείλουμε με το ταχυδρομείο … ξερω γω τι. Αλλά τουλάχιστον ας βγούνε να ενημερώσουνε. Ούτε αυτό το θάρρος δεν έχουνε; »
Μετά από αυτή την «πρόζα» βρίσκομαι σε διαρκές δίλημα αν ταιριάζει το τραγούδι στο τέλος για «του σωματείου τα πλακάτ» ή μήπως πρέπει να αποκαθηλώσω αυτό το βίντεο και να αφήσω το άλλο, που δεν έχει τραγούδια των οποίων το νόημα το υπονομεύει η ίδια η ντουντούκα των εκπροσώπων του συγκεκριμένου σωματείου. Κάθε ιδέα δεκτή (αν δεν κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας).
Μα, φυσικα, αγαπητε Αγη, ετσι γινεται στις περιπτωσεις που τα σωματεια καθοδηγουνται απο συνδικαλιστες του γλυκου νερου…Και οι συνδικαλιστες αυτοι, εχουν ονομα και κομματικο σπιτι που »μπαζει» απο παντου. Αν θελετε και την διευθυνση, ειναι καπου στην πλατεια Κουμουνδουρου… Ετσι λοιπον, μην τα ισοπεδωνουμε ολα. Ασε να μιλησουν τα τραγουδια (και τα videos). Εχουν να πουν πολλα!!!Και μας χρειαζονται στους νεους αγωνες που ερχονται. Και δεν χρειαζεται μονο, »ανεση επι ποδος» για τις πορειες αλλα, και πολλα κουραγια για να αντεξουμε και να ελπιζουμε για κατι καλυτερο!!
και πολλα κουραγια για να αντεξουμε και να ελπιζουμε για κατι καλυτερο!! Συμφωνω και επαυξάνω Ζήτα με αυτό το τραγούδι για να θυμόμαστε
Ο άνεργος
Αντωνίου Μπάμπης
Μουσική/Στίχοι: Λοΐζος Μάνος/Λάδης Φώντας
Καταμεσήμερο, κι ένας εργάτης
μέσα στους δρόμους τριγυρνά
Βδομάδα πέρασε, που τον σχολάσαν
μ’ άλλους πέντ-έξι από τη δουλειά
Για τη φαμίλια του, για τον αγώνα
πρέπει ολόρθος να σταθεί
Να κάνει δύναμη, να μη λυγίσει
Μέχρι το δίκιο του να βρει
Η πίκρα κι η οργή μέσα του πληγή
Μα στα μάτια του φως, ζυγώνει η στιγμή
που θα γεννηθεί ένας κόσμος σωστός
Αγη αυτό είναι το τραγούδι και την απάντηση στην δίνει μόνο του στο τέλος.
Κουράγια να έχουν οι ανθρώποι
@ Νατάσα: Και δεν είναι μόνο ότι κινδυνεύει η δουλειά των 250 που εργάζονται εκεί. Όλες οι συνεργαζόμενες περιφερειακές βιοτεχνίες που προμήθευαν υλικά την ΕΛΙΤΕ θα αντιμετωπίσουν τεράστιο πρόβλημα επιβίωσης.
Οι καταστάσεις αυτές λειτουργούν σαν ντόμινο.
@ Φεγγαρένια: στην κοπτοραπτική είμαι καλός λέμε.
🙂
Eυχαριστώ και για το βίντεο και τους στίχους του «Άνεργου»
@ Άγη: Σ’ ευχαριστώ για τις πληροφορίες σχετικά με το τραγούδι. Όσο αφορά τον δισταγμό σου για την χρησιμότητα του βίντεο, θεωρώ ότι είναι πολύ χρήσιμο.
Υπάρχουν συνδικαλιστές που παλεύουν για τα δίκια των εργαζομένων κι άλλοι που δρουν σαν τροχοπέδη για το κίνημα και σαν αερόσακοι προστασίας της εργοδοσίας.
Καλό είναι να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την ήρα από το σιτάρι.
@ dimara: τα καλά τραγούδια λένε με 2 στίχους αυτά που για να τα πούμε αλλιώς θα χρειαζόμασταν χιλιάδες λέξεις.
@compassocap: Νομίζω ότι οι πληροφορίες του Άγη είναι έγκυρες. Και πραγματικά το στυλ του τραγουδιού ταιριάζει απόλυτα με τα υπόλοιπα του δίσκου “τα τραγούδια μας”.
@ Zita Press: θα διορθώσω το λάθος αμέσως.
Κι εγώ συμφωνώ ότι ο καλός στίχος είναι η δύναμη του καλού τραγουδιού.
@ Κροτ: λες κι εσύ δεν πέρασες από περιόδους που δεν ήθελες να γράφεις στο blog σου.
Αμέσως να με πετροβολήΞεις…
🙂
@ Ρούλα: Κουράγιο κι αγωνιστικότητα…
Και την συμπαράστασή μας με όποιον τρόπο μπορούμε.