Η «Κρίσις» του Ρούκουνα συναντά την «Πολυξένη» του Ζαμπέτα
Με το ξέσπασμα της φετινής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης πολλά έντυπα, εφημερίδες και blog θυμήθηκαν την προηγούμενη ανάλογη κρίση, την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση του 1929 κι ανέτρεξαν σ΄αυτήν για να αντλήσουν ιστορικά συμπεράσματα και να επισημάνουν ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στο τότε και στο τώρα.
Στην κρίση αυτή θα ανατρέξω κι εγώ, μόνο που θα το κάνω μέσα από το ομώνυμο τραγούδι του Κώστα Ρούκουνα. Το 1934, στην κορύφωση της οικονομικής δυσπραγίας εξαιτίας της κρίσης στην Ελλάδα, ο Ρούκουνας κυκλοφόρησε ένα τραγούδι σε συρτό ρυθμό με τίτλο «η κρίσις» :
Οι φόροι και τα κόμματα
φέραν αυτή την κρίση
που κάνανε τον άνθρωπο
να μη μπορεί να ζήσει.Κι όλο τη φτώχεια πολεμά
για να την ανικήσει
να βγάνει το ψωμάκι του
το σπίτι του να ζήσει.Αλλά κι αυτό αδύνατο
για να το κονομήσει
και κάθε μέρα βλαστημά
την έρημη την κρίση.Όλος ο κόσμος τά’χασε
κι όλοι παραμιλούνε
και κάθε μέρα βλαστημούν
την κρίση που περνούνε.[Άντε να ζήσεις φτώχεια
και να πεθάνεις παλιοκρίση
Γεια σου Ογδοντάκη μου, παιδί μου γειά σου]
Όπως καταλαβαίνετε, η κρίσις κρίσις και ο Ογδοντάκης το …βιολί του.
Αν το καλοσκεφτούμε βέβαια, τα τελευταία 150 χρόνια, το όχημα (αραμπάς να πώ; ) της ελληνικής οικονομίας από στενωπό σε στενωπό κι από τούνελ σε τούνελ μπαινοβγαίνει και το «σφίξτε ακόμα λίγο τα ζωνάρια» είναι η μόνιμη εντολή των ποικιλώνυμων αλογοσκούφηδων προς τον ελληνικό λαό ανελλιπώς, συστηματικώς και διαχρονικώς. Θέλετε κι άλλη απόδειξη; Για ακούστε την»Πολυξένη» του Γιώργου Ζαμπέτα σε στίχους του Θάνου Σοφού. Γράφτηκε το 1975, αλλά θα μπορούσε να έχει γραφεί…αύριο.
Αν δε βρεις να πάρεις χόρτα
πάρε γάβρο και ψωμί
και στο σούπερ-μάρκετ ρώτα
πόσο πάει το τυρί.Τι να γίνει Πολυξένη;
Το δολάριο ανεβαίνει
το δολάριο κατεβαίνει.
Τι να γίνει Πολυξένη
η ζωή μας ακριβαίνει.Πάρε φάβα και κρεμμύδια,
πάρε και καμιά ελιά
και θα φάει απ’ τα ίδια
όλη μας η φαμελιά.Τι να γίνει Πολυξένη;
Το δολάριο ανεβαίνει
το δολάριο κατεβαίνει.
Η ζωή μας ακριβαίνει
δε βαριέσαι Πολυξένη;
Tελικά, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν…
Όσο υπάρχουν και δρουν ανεξέλεγκτα οι πολυεθνικές και οι κροίσοι, όλο θα ξεφυτρώνει και μια νέα κρίση.
Κι όλο θα φταίει το δολάριο που ανεβαίνει…
Κι όλο θα φταίει το δολάριο που κατεβαίνει.
Φακελάκι
What smilies can I use?
Allu Fun Marx: Αριστερά ...στη Blogoslovakia 
Τελικά, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η «κρίσις» ίδια θα παραμένει!
(βρε την Πολυξένη!)
Καλημέρα, καλό Μήνα!
🙂
Ενδιαφέρον.
Η κρίση στις ΗΠΑ ξεκίνησε το 1929.
Το τραγούδι του Ρούκουνα είναι του 1934.
χμμμ
Δηλαδή το 2013 θα αρχίσουμε να γράφουμε τραγούδια για την κρίση.
Έτσι απέδειξα με απόλυτα πολιτικά επιχειρήματα ότι η κρίση θα κρατήσει πολύ περισσότερο απο ότι μας λένε.
Θέλετε και την συνέχεια;
Από 2015 μέχρι 2020 θα περνάμε μια στενωπό με στόχο να επουλώσουμε τα αποτελέσματα της κρίσης. Από 2020 μέχρι 2025 θα αρχίσει να φαίνεται ένα φως στο βάθος της στενωπού. Το 2025 θα αλλάξει κυβέρνηση και θα ισχυριστεί ότι ήταν πολιτικό εφεύρημα το φως στο βάθος και θα βάλει στόχο δεκαετίας με πιο σκληρά μέτρα….
Μέχρι τότε…
(Αν δε βρεις να πάρεις χόρτα
πάρε γάβρο και ψωμί)
τς τς τς, Καναλιώτη!
Από δω το πάτε, από κει το φέρνετε, πάλι στο γάβρο καταλήγουμε!
:pp
😆
@Νατασάκι: «όσο υπάρχουν κροίσοι, θα υπάρχει και κρίση.»
(Αλουφάνιος) Μάρξ…
🙂
@ Kαναλιώτη: η κρίση του ’29, σε μερικές οικονομίες κράτησε μέχρι και 10 χρόνια.
Για το soundtrack όμως της κρίσης του 2008 μην ανησυχείς. Ανέλαβε ήδη δουλειά ο Καρβέλας.
🙂
Δε βαριέσαι πολυξένη;
Τη ρωτάει ε;
Είναι πολύ μάστορας ο άνθρωπος!
Καλό μήνα συνκολυμβητές…η Ντόριν αν έκανε τώρα το ταξίδι για το Νέμο μάλλον κι αυτή θα ρωτούσε
Κο-λυ-μπά-με;
Κο-λυ-μπά-με;
Είναι και του Καρβέλα πολιτικά τραγούδια όπως τα πάρα πάνω;
Αν είναι, εσυ σαν οικοδεσπότης παίρνεις την πολιτική ευθύνη… 🙂
(Τζαβέλας – Καρβέλας 😆 )
(Αν δε βρεις να πάρεις χόρτα
πάρε γάβρο και ψωμί)
νατασσΆκι
Κο-λυ-μπά-με;
Κο-λυ-μπά-με;
ξέχασα!!!
Ρουλιώ
Η μεγαλύτερη Κριση όμως είναι του Μακρόπουλου!
Και για του λόγου το αληθές…
http://www.greektube.org/content/view/1229/2/
Κύκλους κάνει η ζωή. Κι εμείς χάνουμε πάντα το δρόμο μας…
Τα μπεμόλια τα ακούτε;;;
@ Κλέλια: Μακρόπουλοοοοοοοοοο!
Μακρόπουλοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!
Αν υποψιαστώ ότι ακούς και τέτοια, θα την πάθω εγώ την κρίση τελικά…
🙂
@ N.Ago: Να πετάμε ψίχουλα πίσω μας. Κι αν δεν μπορέσουμε να ξαναβρούμε το δρόμο, τουλάχιστον θα έχουμε ταϊσει μερικά
@ Καναλιώτη:
Τα ακούω και μ’ αρέσουνε.
Και δίνουν πολύ ζωντάνια στην ερμηνεία του Ρούκουνα.
Μόνο που δεν ήξερα ότι τα λένε έτσι.
Από θεωρία…σκραπ!
είμαι πολύ δεμένος συναισθηματικά με την Πολυξένη γιατί έτσι λεγόταν η γιαγιά μου και έτσι λέγεται η αδελφή μου, οπότε όπως καταλαβαίνεις όταν ακούγαμε το τραγούδι στο σπίτι γινόταν πανηγύρι! πού να φανταζόμαστε τότε ότι ο μετρ Ζαμπέτας θα γινόταν ο Τσιφόρος του λαϊκού τραγουδιού.
Το περιτύλιγμα έχει αλλάξει δυστυχώς!
😉
Γεια και χαρά Αλου,
θέλω «οπωσδήποτε» τη γνώμη σου πάνω στο κείμενό μου, για την εσπευσμένη απαγόρευση του καπνίσματος τους δημόσιους χώρους.
Τώρα τελευταία κάνω διαβολικές σκέψεις…
@ Γιάννης Καφάτος: με γιαγιά και αδερφή Πολυξένη, δικαιολογημένα είσαι συναισθηματικά δεμένος με το τραγούδι αυτό..
🙂
@ Σατανικέ Vita mi Barouak:
Έγραψα τη γνώμη μου στο σατανικό σου ποστ
🙂
Πολύ καλή ανάρτηση, καλησπέρα.
Δημήτρη: χαίρομαι που ανακάλυψες το ποστ
και χαίρομαι που σου άρεσε.
Καλησπέρα
Ο μέγας Ζαμπέτας στο Live στο τελευταίο ρεφραίν έλεγε:
Τι να γίνει Πολυξένη; (δις)
Το δολάριο ανεβαίνει
το βρακί σου κατεβαίνει. !!!!!!
Το δολάριο ανεβαίνει
δε μας χέζεις Πολυξένη;
@Alfa Chris: Αστείρευτος ο άρχοντας!
Στο ζωντανό δεν παιζόταν…
Σ’ ευχαριστώ για την προσθήκη αυτή.